by Arnold Jansen op de Haar
In the Netherlands, if I say I’m a writer, they look at me with concern. ‘Does it pay?’ is one of their responses. Another one is: ‘I’ve never heard of you.’ It’s quite different in the British Isles.
I’ve become the proud owner of a British motorcar. The used car salesman asked me what I did for a living and I replied: ‘I’m a writer.’
‘In that case, I hope you pen a bestseller, so that I can sell you a more expensive car.’
Because I had, of course, just bought a rather cheap car. In such situations the Brits remain polite.
Back at home, I tried to arrange insurance though the Post Office website. I carefully filled in all the fields: Netherlands, Dutch driving licence, English registration number”_ I hope this combination is allowed, I worried.
A phone number popped up on the screen with the message that they couldn’t arrange insurance online. I had to phone. That spells trouble, I thought.
The man on the other end of the line took me through a series of questions which I had already answered online, such as occupation: writer, and nationality: Dutch. He put me on hold. He had to check with his manager, and he would come back to me. This happened several times and suddenly I lost contact. It’s possible that I was agitated enough to have pressed the wrong button.
So I phoned back. Another person took my call, this time a woman’s voice with a northern accent. We went through the same questions again, and she too had to consult with management.
‘I have to ask you a number of additional questions.’
‘Please go ahead.’
‘Are you famous?’
‘Eh?’
‘Are you famous?’ she repeated.
‘No.’
‘I’ve actually never asked these questions before, but I have to check it with you.’ She suppressed a giggle: ‘Do you give lifts to famous people?’
‘No, I don’t think so.’
Then she asked me: ‘Do you drive people like TV chefs or famous sports personalities?’
I’m not making this up; she really asked me these questions.
‘Not that I’m aware of.’
‘Do you attend red carpet events?’
‘Not by car.’
‘OK,’ she said. ‘I’ll have to check one more time.’
So I was put on hold again. A famous classical tune was played but I couldn’t immediately recall the name of the composer. They had probably provided his insurance.
Ah, she was back on the line.
‘What kind of books do you write?
‘Novels and poetry collections,’ I answered.
She now sounded concerned and had to check one last time.
‘It’s me again,’ she said a bit later. ‘Who is publishing your work?’
I mentioned the name of the publishing company.
‘Can you spell that?’
After that, I had to explain how my books were sold.
‘That leaves me with one last question: do you have a pen name?’
I was very tempted to answer: ‘I’m also known as the Dalai Lama,’ but I sighed: ‘I write under my own name.’
After she had checked for the very last time with her management, and she had read out all the terms and conditions, we could proceed to payment. But my credit card details wouldn’t go through.
‘Do you have another card?’
‘No,’ I wanted to answer, ‘but Victoria Beckham is here and she has a card too, and please hurry up because I have to collect the Pope from the station.’
My sister solved the problem with her card.
And now I’m worrying about my next novel. Because if I ever get famous, my premium will, of course, increase. Would they still cover Hilary Mantel? And if you are someone who has become less famous over the years, could you phone the insurance company to arrange a discount? In short: it’s giving me a big headache.
© Arnold Jansen op de Haar
© Translation Holland Park Press
Visit Arnold’s home page to find out more about his other publications.
Previous columns:
On a London Bridge
Nutella & Camilla
Peeing for Malmesbury
A Surreal Evening
The Secret of Malmesbury
Escape to the Country
What Would Donald Do?
A Selection Box
A Poet in Sandals
The Marseillaise
Brexit Bear
Letter to the British People
Dinner with Louis and José
An Anglophile European
Mary Magdalene of Notting Hill
No Hugging of Brits!
The God of Rochester
A ‘Bare Buttocks Face’
A Coach Full of Exes
On a Knife Edge
A Very British Secret
End-of-Year Chat
A Cigar in Brussels
Burning a Catholic
Ted or Sylvia?
Unsuitable for Class War
England-bound
The Weather in Arnhem
Accident & Emergency
The Plumber and the Little Prince
A Trojan Horse
Pilloried!
Portobello Hipster
A Celebration Every Day
Diana is Back
Loved by All
Cooking in Peacetime
A Bit of a Genetic Mess
Email a Fairy
A Peeing Neanderthal
Fictional Brits
Bare Burka
Is Van Gaal a Turkey?
An Estate Agent in High Heels
A Boy from Westminster
Adventure in Amsterdam
Amalia & George
Cheering Quietly
Human Waste
D-Day for Poetry
A Dog in London
Van Gaal and Wurst
by Arnold Jansen op de Haar
Als ik in Nederland zeg dat ik schrijver ben, kijkt men mij vaak meewarig aan. ‘Kun je ervan leven?’ is een reactie. Een andere is: ‘Ik heb nog nooit van u gehoord.’ Hoe anders is dit op de Britse eilanden.
Ik ben de trotse bezitter geworden van een Britse automobiel. De tweedehands autohandelaar vroeg wat ik deed. Ik zei: ‘Schrijver.’
‘Dan hoop ik dat u een bestseller gaat schrijven, dan kan ik u een dure verkopen.’
Omdat ik een tamelijk goedkope auto had gekocht natuurlijk. Maar ze blijven netjes, die Britten.
Ik probeerde bij thuiskomst online bij Hare Majesteits Royal Mail een verzekering af te sluiten. Ik vulde alles netjes in: Nederlander, Nederlands rijbewijs, Engels kenteken”_ Als die combinatie maar mogelijk is, piekerde ik.
Er verscheen een telefoonnummer en de mededeling dat ik de verzekering niet online kon afsluiten. Ik moest bellen. Daar zal je het hebben, dacht ik.
De man aan de andere kant van de lijn nam een serie vragen met me door die ik al online beantwoord had, zoals beroep (schrijver) en nationaliteit (Nederlands). Hij zette me in de wacht. Hij moest even bellen met zijn superieuren. En hij kwam weer terug. Dat ging zo een tijdje heen en weer. Plotseling werd de verbinding verbroken. Het kan ook zijn dat ik van de zenuwen op een verkeerde knop drukte.
Dus ik belde terug. Een andere persoon, een vrouwenstem ditmaal. Noordelijk accent. Opnieuw al die vragen. Ook zij moest weer even bellen met de leiding.
‘Ik moet u enige aanvullende vragen stellen.’
‘Ga uw gang.’
‘Bent u beroemd?’
‘Huh?’
‘Bent u beroemd?’ herhaalde ze.
‘Nee.’
‘Ik heb deze vragen ook nog niet eerder gesteld, maar ik moet het u vragen.’ Ze onderdrukte een lach: ‘Vervoert u wel eens beroemde mensen?’
‘Nee, ik geloof het niet.’
‘Vervoert u tv-chefs of bekende sportlieden?’ vroeg ze nu.
Ik verzin die dingen niet. Ze vroeg het echt.
‘Niet dat ik weet,’ antwoordde ik.
‘Gaat u wel eens naar een bijeenkomst met een rode loper?’
‘Niet met de auto.’
‘Mooi,’ zei ze. ‘Ik moet weer even bellen.’
Ik werd weer in de wacht gezet. Beroemde klassieke muziek, maar ik kon de componist niet zo snel thuisbrengen. Die was daar natuurlijk ook verzekerd geweest.
Ah, daar was ze weer.
‘Wat voor boeken schrijft u?’
‘Romans en dichtbundels,’ zei ik.
Ze klonk nu bezorgd en ging weer even overleggen.
‘Daar ben ik weer,’ zei ze even later. ‘Wie geeft ze uit?’
Ik noemde haar de naam van de uitgeverij.
‘Kunt u dat spellen?’
Vervolgens moest ik uitleggen hoe mijn boeken verspreid werden.
‘Dan heb ik nog een laatste vraag, schrijft u onder uw eigen naam?’
Ik had nu heel veel zin om ‘ik sta ook bekend als de Dalai Lama’ te zeggen, maar ik zuchtte: ‘Ik schrijf onder mijn eigen naam.’
Nadat er voor een laatste keer met haar superieuren was gebeld en alle voorwaarden voor de verzekering waren voorgelezen, gingen we over tot betaling. Maar mijn creditcard werkte niet.
‘Hebt u een andere kaart?’
‘Nee,’ wilde ik zeggen, ‘maar hier zit Victoria Beckham en die heeft wel een kaart. En schiet u een beetje op want ik moet zo de Paus van het station halen.’
Mijn zus loste het met haar kaart op.
En nu maak ik mij zorgen over mijn volgende boek. Want als ik ooit nog beroemd ga worden, gaat mijn premie natuurlijk omhoog. Zouden ze Hilary Mantel nog dekken? En zou iemand die door de jaren heen minder beroemd is geworden, de verzekeringsmaatschappij ook kunnen bellen voor korting? Kortom: je gaat verschrikkelijk zitten tobben.
© Arnold Jansen op de Haar
Eerdere columns:
Op een Londense brug
Nutella & Camilla
Plassen voor Malmesbury
Een surrealistische avond
Het geheim van Malmesbury
Escape to the country
Wat zou Donald doen?
Een gemengde doos
Een dichter op sandalen
Marseillaise
Beertje Brexit
Brief aan de Britten
Eten met Louis en José
Een anglofiele Europeaan
Maria Magdalena van Notting Hill
Geen Britten knuffelen!
De God van Rochester
Een blotebillengezicht
Een touringcar met exen
Kantje boord
Een zeer Brits geheim
Eindejaarsgesprek
De sigaar in Brussel
Een katholiek verbranden
Ted of Sylvia?
Ongeschikt voor klassenstrijd
Engelandvaarders
Het weer in Arnhem
Spoedeisende Hulp
De loodgieter en de kleine prins
Het paard van Troje
Aan de schandpaal!
Portobello Hipster
Elke dag feest
Diana is terug
Geliefd door allen
Koken in vredestijd
Een genetisch zootje
E-mail een elfje
De plassende Neanderthaler
Fictieve Britten
Blote boerka
Is Van Gaal een kalkoen?
Een makelaar op hoge hakken
Een jongen uit Westminster
Avontuur in Amsterdam
Amalia & George
Zachtjes juichen
Menselijk afval
D-Day voor poÌÔÛ÷zie
Een hond in Londen
Van Gaal en Wurst
