By Arnold Jansen op de Haar
In the past few days my knee has been giving me trouble, which means that, at the moment, I’m leading the life of a partial cripple. Yesterday, I caught myself muttering: ‘I’m a bit like the EU.’
Recently, here in London, a German national started an initiative: ‘Hug a Brit’. This is in order to persuade the British to stay in the EU. It’s a bit of an odd initiative. If you already know someone, you can, of course, hug that person. If you don’t know the person, I’m not so happy with it.
And if the British eventually do decide to leave, do I have to slap their faces? Because that would then be the outcome of this action.
I don’t see myself, complete with crippled leg, confronting neighbours in order to hug them ‘because of the EU’ – only to find out, subsequently, that they are not even British. Here in my neighbourhood hardly anyone is British.
Men hugging each other is not my thing at all. My recently deceased good friend David wholeheartedly agreed. He wasn’t a fan of the ‘man hug’ either. It’s always a bit awkward. Especially among world leaders, the phenomenon of the man hug is quite amusing, notably when there is a considerable difference in height. The only man I always used to hug was my father.
Non-Brits are not allowed to vote in the referendum. Unless you’re from a Commonwealth country and are resident in the UK. So, if you’re from Jamaica or Canada, you can vote on whether the UK stays in the EU. If you live here but have Dutch or French nationality, you can’t. It’s the same for general elections.
And so I can hug British people until I’m blue in the face, but David Cameron has made a tactical error in excluding EU citizens from voting in the referendum. I think, for the moment, I won’t give anyone a cuddle.
This week I went to a very merry reception. One of the topics of conversation was ‘European literature’. English literature is definitely not part of European literature. English literature belongs to English literature, which is worldwide. The French, Dutch and Germans consider their literature to be European. The British don’t, and that’s what makes the difference.
Last week I went to a shtiebel in Hampstead, London. A shtiebel is a small, informal synagogue. It was a marvellous venue, and I was there to attend a reading by one of our authors.
A charming lady asked me how I would describe the difference between the Netherlands and England. I answered that, here in London, seats on the tube are filled from the outmost seats inwards. You don’t take a seat next to someone, but instead take one as far away as possible, at the end of a row. Only if no other seats are available do you sit down next to someone. Often saying sorry as well. People try not to catch each other’s eye. You certainly don’t begin a conversation. Yes, nodded the charming lady.
‘This is in contrast to the behaviour on Dutch public transport,’ I continued. I told her about recently being on the train to Arnhem. An American asked a girl if the next station was Arnhem. In England she would have answered: ‘Yes, that’s correct, the next station is Arnhem.’ But instead the girl struck up a conversation. In the Netherlands this means that someone tells you their complete life story. The American tried to divert the conversation. He said: ‘Arnhem is a rather small city, isn’t it?’ The girl answered quite convincingly: ‘No, it’s a rather large town.’ (Arnhem is about the size of Reading.)
‘Oh, no,’ replied the charming woman, who told me she, too, wanted to be left alone on public transport.
So hugging Brits doesn’t seem such a good idea to me. You’ll give these Brits a bit of a fright.
Let’s not hug any Brits in the run-up to the referendum. We can always hug them if they stay in the EU. I already have my eye on a few special Brits, but please don’t tell them.
© Arnold Jansen op de Haar
© Translation Holland Park Press
Visit Arnold’s home page to find out more about his other publications.
Previous columns:
The God of Rochester
A ‘Bare Buttocks Face’
A Coach Full of Exes
On a Knife Edge
A Very British Secret
End-of-Year Chat
A Cigar in Brussels
Burning a Catholic
Ted or Sylvia?
Unsuitable for Class War
England-bound
The Weather in Arnhem
Accident & Emergency
The Plumber and the Little Prince
A Trojan Horse
Pilloried!
Portobello Hipster
A Celebration Every Day
Diana is Back
Loved by All
Cooking in Peacetime
A Bit of a Genetic Mess
Email a Fairy
A Peeing Neanderthal
Fictional Brits
Bare Burka
Is Van Gaal a Turkey?
An Estate Agent in High Heels
A Boy from Westminster
Adventure in Amsterdam
Amalia & George
Cheering Quietly
Human Waste
D-Day for Poetry
A Dog in London
Van Gaal and Wurst
Baby King George
The Virgin Train from Birmingham
Nuclear Hospitality
Vladimir the Viking
Ski Girl with Moustache
Phoenix
Message From the Bathtub
A Consistent Resolution
Nigella’s Law
Selfie
Cowboy in the Kingdom
An Angry Philanthropist
Oligarch with Red Umbrella
The Lives of Others
Uproar in the Czar Peter House
A Postcard Home
Momenteel is hier in Londen een Duitse met de actie gestart: ‘Knuffel een Brit’. Dit om de Britten te overtuigen in de Europese Unie te blijven. Het is een beetje een rare actie. Ken je iemand al dan kun je die persoon natuurlijk omhelzen. Ken je iemand niet dan staat het me toch een beetje tegen.
En als ze straks toch de EU verlaten, moet ik ze dan voor hun gezicht slaan? Want dat is wel een beetje de consequentie.
Ik zie mezelf niet met mijn manke poot op buurtgenoten afstappen om ze te knuffelen ‘vanwege de EU’. Om vervolgens te constateren dat ze niet eens Brits zijn. Bij mij hier in de buurt is niemand Brits.
De mannenknuffel is al helemaal niet mijn ding. Mijn onlangs overleden goede vriend David was het hartgrondig met mij eens. Hij was ook niet van de ‘man hug’. Het heeft toch altijd iets onhandigs. Vooral bij wereldleiders is het fenomeen van de ‘man hug’ vermakelijk, vooral als er een groot verschil bestaat in lengte. De enige man die ik altijd ben blijven knuffelen is mijn vader.
Niet-Britten mogen niet in het referendum stemmen. Behalve als je uit het Gemenebest komt en hier woont. Dus kom je uit Jamaica of Canada, dan kun je gewoon stemmen of het Verenigd Koninkrijk in de Unie blijft. Woon je hier en ben je Frans of Nederlands, dan kan dat niet. Het is net als bij de algemene verkiezingen.
En nou kan ik wel Britten gaan knuffelen tot ik een ons weeg, maar David Cameron heeft een tactische fout gemaakt om de EU-ingezetenen uit te sluiten van het referendum. Ik denk dat ik maar even niemand knuffel.
Ik was deze week op een uiterst gezellige borrel. Op die borrel ging het o.a. over ‘Europese literatuur’. Engelse literatuur behoort uitdrukkelijk niet tot de Europese literatuur. Engelse literatuur behoort tot de Engelse literatuur, en die is wereldwijd. De Fransen, Nederlanders en Duitsers beschouwen hun literatuur als Europese literatuur. De Britten niet. En daar zit precies het verschil.
Vorige week was ik in een shtiebel in Hampstead in Londen. Een shtiebel is een kleine, informele synagoge. Een geweldige locatie. Ik was er voor een lezing van een van onze auteurs.
Een charmante dame vroeg mij hoe je het verschil tussen Nederland en Engeland zou kunnen omschrijven. Ik vertelde haar dat ik had opgemerkt dat hier in Londen de zitplaatsen in de ondergrondse ‘van buiten naar binnen’ worden gevuld. Je gaat niet naast iemand zitten, maar zo ver mogelijk weg, aan de uiteinden. Alleen als het niet anders kan, ga je naast iemand zitten. Meestal verontschuldigt men zich daarbij. Men kijkt elkaar niet aan. En men begint zeker geen gesprek. Ja, knikte de charmante mevrouw.
‘Dit in tegenstelling tot het Nederlandse openbaar vervoer,’ vervolgde ik. En ik vertelde dat ik laatst in de trein naar Arnhem zat. Een Amerikaan vroeg aan een meisje of het volgende station Arnhem was. In Engeland zou men dan antwoorden: ‘Ja, het volgende station is Arnhem.’ Maar het meisje begon een gesprek. In Nederland betekent dit dat men zijn hele levensverhaal vertelt. De Amerikaan probeerde het nog over een andere boeg te gooien. Hij zei: ‘Arnhem is een kleine stad, hè?’ Het meisje antwoordde stellig: ‘Nee, het is best een grote stad.’ (Arnhem is ongeveer zo groot als Reading.)
‘Oh nee,’ riep de charmante mevrouw die vertelde dat ook zij in het openbaar vervoer het liefst met rust gelaten wilde worden.
Dus dat Britten knuffelen lijkt mij niet zo’n heel goed idee. Die Britten gaan daar erg van schrikken.
Laten we voorafgaand aan het referendum geen Britten knuffelen. We kunnen ze altijd nog gaan knuffelen als ze in de EU blijven. Ik heb al een aantal speciale Britten op het oog. Maar vertel het alsjeblieft niet aan ze door.
© Arnold Jansen op de Haar
!["Arnold](http://www.hollandparkpress.co.uk/images/100dp3.jpg")
Eerdere columns:
De God van Rochester
Een blotebillengezicht
Een touringcar met exen
Kantje boord
Een zeer Brits geheim
Eindejaarsgesprek
De sigaar in Brussel
Een katholiek verbranden
Ted of Sylvia?
Ongeschikt voor klassenstrijd
Engelandvaarders
Het weer in Arnhem
Spoedeisende Hulp
De loodgieter en de kleine prins
Het paard van Troje
Aan de schandpaal!
Portobello Hipster
Elke dag feest
Diana is terug
Geliefd door allen
Koken in vredestijd
Een genetisch zootje
E-mail een elfje
De plassende Neanderthaler
Fictieve Britten
Blote boerka
Is Van Gaal een kalkoen?
Een makelaar op hoge hakken
Een jongen uit Westminster
Avontuur in Amsterdam
Amalia & George
Zachtjes juichen
Menselijk afval
D-Day voor poёzie
Een hond in Londen
Van Gaal en Wurst
Baby King George
De Virgin trein uit Birmingham
Nucleaire gastvrijheid
Vladimir de Viking
Ski-meisje met snor
Feniks
Bericht vanuit de badkuip
Een consequent voornemen
De wet van Nigella
Selfie
Cowboy in het koninkrijk
Een boze filantroop
Oligarch met rode paraplu
Het leven van de anderen
Rumoer in het Tsaar Peterhuisje
Een briefkaart naar huis
