The God of Rochester

By Arnold Jansen op de Haar

We were on our way from London to Rochester by train. ‘It’s something different, this UKIP safari,’ I said to my travel companion. And after this, as Rochester station loomed large, I added in a David-Attenborough-like whisper: ‘I believe I’ve spotted two of the species. They’re males.’

In 2014, Rochester’s Conservative MP Mark Reckless defected to UKIP, and in the by-election that year he won the seat for UKIP, only to lose his seat to the Conservatives in the general election the following year. Quite an appropriate name: Reckless Mark.

Rochester is located on the River Medway, a tidal river which has seen invasions by the Vikings, angry noblemen and Admiral De Ruyter, who set fire to the entire English fleet. Over the centuries many famous ships were built in this area, but in 1984 the shipyard in neighbouring Chatham was closed down. As you walk through the town, you notice that it hasn’t quite recovered from that event.

There aren’t any decent clothes shops on the High Street, but there are a remarkable number of charity shops. The tearooms have a 1970s look and there are a few ugly pubs. It’s striking that the town is populated mostly by white people. They may well be against foreigners in this town, but you won’t find any of foreigners here.

Rochester also has a famous ruined castle: Rochester Castle. Charles Dickens had a country house nearby and the town features in a number of his novels. And Rochester has a cathedral, a jewel of church architecture. If you want to see a fine example of a medieval abbey church, you should travel to Rochester.

A young couple entered the cathedral and stopped in front of the altar. ‘I think it is still being used as a church,’ the man said in a local accent. It made me want to shout: ‘There’s been a church here for the past 1400 years, and this cathedral has been here for 900 years. And the high altar sanctuary lamp is right in front of you. So yes, it is a functioning church.’ But in that case I would have had to explain to him that the sanctuary lamp is lit when the Holy Sacrament is present in the tabernacle. And that’s quite a lot of information in one sentence.

A bit later another man appeared, also a local, I guessed. He was here with his daughter of about eight years. The boys’ choir was practising for Evensong. They sounded wonderful. The girl said: ‘They are singing for God.’ Her father seemed to stop and think. ‘And for his son,’ the girl added.

The father gave us a meaningful glance and said loudly: ‘I think you’re getting things confused.’ He went on to explain that it all had something to do with the sun and an event in the ‘Far East’.

Rochester is home to the second-oldest school in the world (King’s School, founded 604), but its education had failed to reach these people. Except that the boys’ choir was performing a beautiful sacred song. So beautiful, in fact, that a bit further along two toddlers were listening open-mouthed.

We moved on to the Guildhall Museum, where there was an excellent exhibition about Charles Dickens. Entrance to the museum was free, just as for the cathedral.

The clouds formed a grey blanket above the town. Ugly buildings stood on the surrounding hills. If you wanted to capture decline, all you needed to do was take a picture.

It’s incredible that a town with such a history, museum, beautiful castle and, maybe, even more splendid cathedral has failed to look after everything else.

Eventually, we decided to have a few drinks in the company of the local population. It was busy in the pub, in contrast to inside the cathedral.

I looked at the faces and tried to guess whether they would vote UKIP. Some looked as if they might shout at any moment: ‘Crucify him! Crucify him!’ So that was my Palm Sunday afternoon, or: how God disappeared from Rochester. As the train left the station, the sky turned blood red.

Visit Arnold’s home page to find out more about his other publications.

Rochester cathedral

Rochester castle

outside Rochester cathedral

Dickensian author

Previous columns:
A ‘Bare Buttocks Face’
A Coach Full of Exes
On a Knife Edge
A Very British Secret
End-of-Year Chat
A Cigar in Brussels
Burning a Catholic
Ted or Sylvia?
Unsuitable for Class War
England-bound
The Weather in Arnhem
Accident & Emergency
The Plumber and the Little Prince
A Trojan Horse
Pilloried!
Portobello Hipster
A Celebration Every Day
Diana is Back
Loved by All
Cooking in Peacetime
A Bit of a Genetic Mess
Email a Fairy
A Peeing Neanderthal
Fictional Brits
Bare Burka
Is Van Gaal a Turkey?
An Estate Agent in High Heels
A Boy from Westminster
Adventure in Amsterdam
Amalia & George
Cheering Quietly
Human Waste
D-Day for Poetry
A Dog in London
Van Gaal and Wurst
Baby King George
The Virgin Train from Birmingham
Nuclear Hospitality
Vladimir the Viking
Ski Girl with Moustache
Phoenix
Message From the Bathtub
A Consistent Resolution
Nigella’s Law
Selfie
Cowboy in the Kingdom
An Angry Philanthropist
Oligarch with Red Umbrella
The Lives of Others
Uproar in the Czar Peter House
A Postcard Home
An Angry Ladies’ Hairdresser

De God van Rochester

We waren met de trein op weg van Londen naar Rochester. ‘Het is een keer wat anders, zo’n UKIP-safari,’ zei ik tegen mijn reisgenote. (Voor de Nederlandse lezers: UKIP is de Britse evenknie van de PVV.) En daarna, terwijl het station van Rochester opdoemde, met een fluisterstem als die van David Attenborough: ‘Ik geloof dat ik twee exemplaren zie. Het zijn mannetjes.’

In 2014 liep het conservatieve parlementslid Mark Reckless over naar UKIP, en bij de tussentijdse verkiezing in dat jaar werd hij voor UKIP gekozen, om zijn zetel een jaar later tijdens de algemene verkiezingen weer kwijt te raken. Toepasselijke naam, Reckless, roekeloze Mark.

Rochester ligt aan de rivier de Medway in Kent, feitelijk een zeearm, en kende invasies van Vikingen, kwade baronnen en admiraal De Ruyter, die er de gehele Engelse vloot in brand stak. Er werden eeuwenlang beroemde schepen gebouwd maar in 1984 verdween de scheepsbouw uit het naburige Chatham en door het stadje lopend zie je dat het daar nog niet helemaal van bijgekomen is.

In de hoofdstraat zit geen fatsoenlijke kledingwinkel en een opvallend groot aantal liefdadigheidswinkels. Er zijn lunchrooms zoals je ze in de jaren zeventig zag en een paar lelijke kroegen. Ook opvallend is dat iedereen er heel wit uitziet. Ze mogen hier dan wel tegen buitenlanders zijn, maar veel zijn er niet te zien.

Rochester heeft ook de ruïne van een beroemd kasteel: Rochester Castle. Charles Dickens woonde hier niet ver vandaan op een buiten en de stad figureert in een aantal van zijn romans. En Rochester heeft een kathedraal. Een parel van kerkelijke bouwkunst. Als je een voorbeeld wil zien van een middeleeuwse kloosterkerk moet je naar Rochester.

Een jong paar trad de kathedraal binnen. Ze stopten voor het altaar. ‘Ik denk dat het nog een kerk is,’ zei de man in het lokale accent. ‘Er staat al 1400 jaar een kerk. Deze kathedraal staat er al 900 jaar. En recht voor je neus hangt een godslamp,’ wilde ik hem toeroepen. ‘Dus ja, het is een kerk.’ Maar dan zou ik hem gelijk moeten uitleggen dat er een ‘godslamp’ brandt als het Heilig Sacrament zich in het tabernakel bevindt. En dat is vrij veel informatie in één zin.

Even later was er een andere man. Ook iemand uit de buurt, schatte ik in. Hij was met zijn dochter van een jaar of acht. Het jongenskoor was aan het oefenen voor de evensong. Het klonk prachtig. Het meisje zei: ‘Ze zingen voor God.’ De vader leek diep na te denken. ‘En voor zijn zoon,’ voegde het meisje eraan toe.

De vader keek veelbetekenend naar ons en zei met luide stem: ‘Ik denk dat je de dingen door elkaar haalt.’ Om vervolgens uit te leggen dat het allemaal iets te maken had met de zon en een gebeurtenis in ‘het verre oosten’.

Rochester huisvest de op twee na oudste school (King’s School) ter wereld (sind 604), maar van dat onderwijs merkte je hier dus niks. Behalve dan dat het jongenskoor een schitterend geestelijk lied ten gehore bracht. Zo mooi dat twee kleuters verderop met open mond stonden te luisteren.

We togen nog naar het Guildhall Museum, met een mooie tentoonstelling over Charles Dickens. En de toegang tot het museum was gratis, net als de kathedraal.

Het wolkendek hing als een grijze deken boven het stadje. Op de heuvels rondom stonden lelijke gebouwen. Als je de teloorgang zou willen beschrijven hoefde je er alleen een foto van te maken.

Ongelofelijk dat zo’n stad, met zo’n geschiedenis, zo’n museum, zo’n prachtig kasteel en, zo mogelijk, nog mooiere kathedraal, de rest zo heeft laten verslonzen.

Uiteindelijk zijn we maar tussen de lokale bevolking enkele drankjes gaan nuttigen. Het was druk in de kroeg. In tegenstelling tot de kathedraal.

Ik keek naar de hoofden en probeerde in te schatten of men op UKIP stemde. Sommige mensen keken of ze ieder moment konden roepen: ‘Kruisig hem! Kruisig hem!’ Dus dat was mijn zondagmiddag van Palmpasen of: hoe God verdween uit Rochester. Toen we met de trein vertrokken, kleurde de lucht bloedrood.

© Arnold Jansen op de Haar