Skip to main content

Adventure in Amsterdam

Avontuur in Amsterdam

September 5, 2014

By Arnold Jansen op de Haar

Last weekend, after having lived in London for three months, I was in Amsterdam with Holland Park Press for the Uitmarkt, which is the opening of the cultural season. ‘The opening of the cultural season?’ you may well ask. ‘Summer is one big cultural event with all those tourists and busy theatres!’ Yes, in London, but in the Netherlands many venues are closed during the summer. It’s like having dinner on the dot of 6pm. It’s set in stone.

We were on the book market, and the best-selling book was a colouring book for grown-ups. It was on the stall next to ours. At a market like this, Dutch people look for bargain presents, so that you can spend less on birthdays than you would have done on a bottle of wine or a bunch of flowers. I was getting a bit annoyed.

I can picture various old grannies being given one of these colouring books by visiting relatives. If I was one of these old grannies, I would hit my visitors over the head with the book. This would make a lovely news item: ‘Grandmother murders visitors with a colouring book for grown-ups. The old lady gave this explanation: “I haven’t gone gaga yet.”’
 
Many young families walked past. These young families often arrived by cargo bike, with hockey-playing kids; white families. The fathers’ hair was rather long, like that of Matthijs van Nieuwkerk: unkempt but carefully styled.

For non-Dutch readers: Matthijs is a Dutch celebrity. For English readers: think of a hairstyle similar to Jonathan Ross’s. Every ever-so hip father has hair like this and wears casual clothes; something involving a designer jacket. A languid bearing is a must.

The mothers are a touch too youthfully dressed ‘older girls’, they who shriek loudly as they greet other ‘older girls’ with three air kisses. A whiff of divorce and visitation rights already surrounds these families.

But the most striking thing was how similar they all looked. After a couple of hours you began to think: please send along a black person!

I started to long for the limbo dancer on Portobello Market in London. We’re there every Saturday. Limbo man is quite irritating because he’s always tipsy and plays his music very loud, but he is a real presence. And we also sell literary books to black people.

Suddenly I understood the biggest difference between Amsterdam and London. Amsterdam as well as London is home to many different nationalities, but in London they mix.

Where was the black bookseller on the book market in Amsterdam? Maybe I just missed him, but it was all so Dutch. And I thought of Muna, the black bookseller from Book & Kitchen in Notting Hill, London; fun, beautiful, intellectual and not jaded.

A whiff of Brussels sprouts emerged from Amsterdam. The day-trippers from the provinces looked like exactly that: grey and nondescript, wearing cheap bomber jackets and rucksacks, plus vulgar free hats advertising a musical. There are the modern Dutch families, too, but I’ve already painted their portrait.

There were also the semi-intellectual individuals. They look at each book as if they’ve either already read it or never heard of it. And of course it’s impossible that they have never heard of it. Well, in any case they looked as if they had smelled something rather nasty.

Last weekend, Amsterdam seemed rather dingy. Amsterdam is an open-air museum populated by completely inebriated, cannabis-smoking tourists and a local population who congratulate themselves on being so tolerant. But all these different facets of society live in completely parallel worlds. Everyone seemed to be pigeonholed: by attitude, clothes and behaviour. It’s as if everyone is saying to one another: ‘You’re one of us and you’re one of them.’

Do you know what I missed most? A sense of adventure. The impression that people are really living here, these are genuine people. I missed the eccentrics. I missed a sense of friendliness in the streets. I even missed women in burkas. Amsterdam is like a cigar with a tight draw. You’re looking forward to it. You draw on it like mad, and it keeps refusing to light properly.

Now I’m back in London. Yesterday evening I was on the clipper ‘Stad Amsterdam’ to celebrate the cultural connections between London and Amsterdam. ‘Amsterdam is a glorious city,’ I caught myself saying.

© Arnold Jansen op de Haar
© Translation Holland Park Press
arnold jansen op de haar

Visit Arnold’s home page to find out more about his other publications.
 
Previous columns:
Amalia & George
Cheering Quietly
Human Waste
D-Day for Poetry
A Dog in London
Van Gaal and Wurst
Baby King George
The Virgin Train from Birmingham
Nuclear Hospitality
Vladimir the Viking
Ski Girl with Moustache
Phoenix
Message From the Bathtub
A Consistent Resolution
Nigella’s Law
Selfie
Cowboy in the Kingdom
An Angry Philanthropist
Oligarch with Red Umbrella
The Lives of Others
Uproar in the Czar Peter House
A Postcard Home
An Angry Ladies’ Hairdresser
Syrian Football
The Man Who is Always Late
What will survive of us is love
A Gibraltarian Librarian
A Gay Sympathiser
Hot Pants Harry
Cycling Sustained by Aunt Corry’s Pancakes!
A Slight Inconvenience
Phoning an Extraterrestrial
Naked in a Ballet Class
The Ouch, Ouch, Ouch Threshold
Eurovision
A Sincere Person
King of the People
Thatcher’s Secret Weapon
A Cycling Jeweller
Eating Like the Pope
A Poet with Gout
A Plastic Foreign Horse
A Bit Sfifling
A Roman Catholic Queen
Na drie maanden Londen was ik afgelopen weekend met Holland Park Press in Amsterdam voor de Uitmarkt, de opening van het culturele seizoen. ‘De opening van het culturele seizoen?’ zult u zeggen, ‘de zomer is met al die toeristen en drukbezochte theaters toch één groot cultureel seizoen!’ Ja, in Londen, maar in Nederland gaat tijdens de zomer veel op slot. Het is zoiets als eten om zes uur. Daar valt niet aan te tornen.

Op de boekenmarkt waar we stonden was het best verkochte boek een ‘kleurboek voor volwassenen’. Die kraam stond naast ons. Nederlanders zoeken op zo’n markt naar goedkope cadeautjes. Dat je voor verjaardagen in elk geval iets goedkopers kunt meebrengen dan een fles wijn of een bos bloemen. Ik begin me een beetje op te winden.

Ik heb een beeld van diverse oude besjes die bij een bezoek van familieleden zo’n kleurboek cadeau krijgen. Als ik zo’n oud besje was, sloeg ik de bezoekers met het boek op het hoofd. Wat een heerlijk bericht zou dat zijn: ‘Oma vermoordt bezoek met kleurboek voor volwassenen.’ De oude dame gaf als verklaring: ‘Ik ben nog niet seniel.’

Er kwamen veel jonge gezinnen langs. Deze jonge gezinnen arriveerden vaak met een moderne bakfiets. Met hockeykinderen. Blanke gezinnen. De vaders hadden lang haar, zoals Matthijs van Nieuwkerk. Slordig maar zorgvuldig gestyled haar.

Voor de buitenlandse lezers, Matthijs is een bekende Nederlander. En voor de Engelsen, denk aan het haar van Jonathan Ross. Elke beetje moderne vader heeft zulk haar. En iets casuals aan, ‘iets met een jasje’. En een lusteloze uitstraling.

De moeders zijn net iets te jong geklede oude meisjes, die luid roepend weer andere oudere meisjes begroeten en dan drie keer langs de wangen zoenen. De geur van echtscheiding en bezoekregelingen hing al boven die gezinnen.

Maar het meest opvallende was dat die mensen er allemaal zo hetzelfde uitzagen. Na enige uren begon je al te denken: stuur in godsnaam een neger langs!

Ik begon ontzettend terug te verlangen naar de limbodanser op Portobello Market in Londen, waar we elke zaterdag staan. Limboman is behoorlijk irritant, want hij is altijd een beetje dronken en draait keiharde muziek, maar hij is er tenminste. En je verkoopt er tenminste ook literaire boeken aan zwarte mensen.

En opeens werd mij het grootste verschil tussen Amsterdam en Londen duidelijk. Amsterdam en Londen herbergen heel veel verschillende nationaliteiten maar in Londen mengen die zich.

Waar was op de boekenmarkt in Amsterdam een zwarte boekverkoper? Misschien heb ik die net gemist, maar het was allemaal zo Nederlands. En ik dacht aan Muna, de zwarte boekhandelaar van Book & Kitchen in Notting Hill, Londen. Leuk, mooi, intellectueel en niet blasé.

Boven Amsterdam steeg een enorme spruitjeslucht op. De dagjesmensen uit de provincie zagen eruit als dagjesmensen uit de provincie: grijs en vlak, met goedkope jekkers en rugzakjes. En hele ordinaire gratis hoedjes als reclame voor een musical. En dan heb je dus moderne Amsterdamse gezinnen, maar daar heeft u al een beeld van.

Dan waren er nog loslopende semi-intellectuelen. Die kijken bij elk boek alsof ze het of al hebben gelezen of niet kennen. En dat kan natuurlijk niet, dat ze iets nog niet kennen. Nou ja, ze keken in elk geval alsof ze iets heel vies hadden geroken.

Amsterdam had afgelopen weekend iets smoezeligs. Amsterdam is een openluchtmuseum met stomdronken, joints rokende toeristen en een plaatselijke bevolking die zichzelf feliciteert omdat ze zo tolerant zijn. Maar al die verschillende werelden lijken in Amsterdam volledig langs elkaar heen te leven. Iedereen lijkt ingedeeld in een categorie, in houding, kleding en gedrag. Het is alsof iedereen tegen elkaar zegt: ‘Jij hoort daar bij en jij daar.’

Weet je wat ik het meest miste? Avontuurlijkheid. En dat je het gevoel hebt: hier speelt het echte leven zich af. Met echte mensen. Ik miste excentriekelingen. Ik miste de vriendelijkheid op straat. Ik miste zelfs vrouwen in boerka’s. Amsterdam was als een lek sigaartje. Je verheugt je erop. Je trekt eraan als een dolle. En het wil maar niet echt branden.

Inmidddels ben ik terug in Londen. Gisteravond was ik op de klipper Stad Amsterdam om een culturele samenwerking tussen Londen en Amsterdam te vieren. ‘Amsterdam is een schitterende stad,’ hoorde ik mezelf zeggen.

© Arnold Jansen op de Haar

"arnold

  window.___gcfg = {lang: 'en-GB'};  (function() {    var po = document.createElement('script'); po.type = 'text/javascript'; po.async = true;    po.src = 'https://apis.google.com/js/plusone.js';    var s = document.getElementsByTagName('script')[0]; s.parentNode.insertBefore(po, s);  })();

Eerdere columns:
Amalia & George
Zachtjes juichen
Menselijk afval
D-Day voor poёzie
Een hond in Londen
Van Gaal en Wurst
Baby King George
De Virgin trein uit Birmingham
Nucleaire gastvrijheid
Vladimir de Viking
Ski-meisje met snor
Feniks
Bericht vanuit de badkuip
Een consequent voornemen
De wet van Nigella
Selfie
Cowboy in het koninkrijk
Een boze filantroop
Oligarch met rode paraplu
Het leven van de anderen
Rumoer in het Tsaar Peterhuisje
Een briefkaart naar huis
Een boze dameskapper
Syrisch voetbal
De man die altijd te laat is
What will survive of us is love
Een Gibraltarese bibliothecaris
Homosympathisant
Hot Pants Harry
Fietsen op tante Corry’s pannenkoeken!
Een klein ongemak
Telefoneren met een buitenaards wezen
Naakt in de balletklas
Het Oeioeioei-drempeltje
Eurovisie
Een oprecht mens
Koning van het volk
Thatchers geheime wapen
Een fietsende jewelier
Eten als de paus
Een dichter met jicht
Een plastic buitenlands paard
Een beetje benauwd
Een katholieke koningin