Skip to main content

Diana is Back

Diana is terug

May 7, 2015

By Arnold Jansen op de Haar

Recently, I followed the coverage of King’s Day in Dordrecht on my laptop. It featured the visit to the city of King Willem-Alexander and Queen Maxima with their children and some minor royals, but for a moment I thought I was watching the arrival of St Nicholas. (For English readers, this is a Dutch children’s event on 5 December.) Partly, maybe, because the first picture they showed was that of a steamboat.

‘What’s in store for the King?’ the female reporter asked the chairman of the local rowing and sailing club. ‘Not much,’ he answered, ‘we just form the backdrop.’

The same could be said about the reporting itself. ‘This appears to be the fly-past,’ the reporter said when planes flew over in formation. Yes, we had drawn the same conclusion at home.

I would have loved to be watching in a Dutch sitting room. Comments about the little princesses’ ponchos were probably coming thick and fast. Or about their ‘Sound of Music’ hairdos, the prominent appearance of Princess Laurentien in the bows, and the absence of Princess Mabel. (For English readers: the last two are sisters-in-law of the Dutch king.) ‘At the very least mention the designer of Maxima’s dress,’ I shouted at my laptop.

And protesting against the Royal Family was allowed, but only by individuals, not as part of a group. So, every now and then, you would spot a bumpkin with a placard.

On the whole, the Dutch are quite outspoken, but the Dutch media are very cautious. It’s quite different in the United Kingdom.

Recently, Princess Charlotte Elizabeth Diana was born just around the corner. Just before William and Kate left the hospital, the BBC broadcast a studio interview with a republican who maintained that this was just a child like any other.

The Daily Mail reported extensively on the little princess’s names. The fact that Diana is her third name was seen by the paper as a statement from William opposing the courtiers who want to airbrush Diana’s memory from history. Therefore the paper wondered why Diana still didn’t have a single statue.

Papers are far more outspoken here, including about politics. So you know exactly, and not just in this election week, which party is supported by which paper. It’s most amusing to read about the same item in two different papers.

For example, comic Russell Brand’s support of Ed Miliband (Brand used to be opposed to voting) is, according to the right-wing papers, the action of a lunatic, and according to the left-wing papers an enormous stroke of luck.

A politician’s past and family members, too, are covered in the papers. They interview Aunt Annie and secretly open rubbish bags. If, as a nine-year-old, one molested one’s hamster, the papers will find out.

This is in contrast to the Netherlands, where I don’t even know who the partners of the best known politicians are. Let alone what they are up to. Besides, in the United Kingdom, politicians quite regularly brand one other as ‘dangerous’.

The father of Labour leader Ed Miliband was a Marxist. As students in Oxford, PM David Cameron and Chancellor of the Exchequer George Osborne were both members of the Bullingdon Club, an exclusive student club whose members occasionally restructured a pub.

Well, I’ve already heard someone remark: ‘At least the Bullingdon Club paid for the damage, but not Ed.’

The good news this week was that Diana has been put back on the map. My mother would have said: ‘Look, the boys haven’t forgotten her.’ I must reluctantly admit that I was rather a fan of Diana. And in addition, I attended a party on the occasion of the Dutch King’s Day (see picture). It shouldn’t get any weirder.

© Arnold Jansen op de Haar
© Translation Holland Park Press
King's Day

Visit Arnold’s home page to find out more about his other publications.
 
Previous columns:
Loved by All
Cooking in Peacetime
A Bit of a Genetic Mess
Email a Fairy
A Peeing Neanderthal
Fictional Brits
Bare Burka
Is Van Gaal a Turkey?
An Estate Agent in High Heels
A Boy from Westminster
Adventure in Amsterdam
Amalia & George
Cheering Quietly
Human Waste
D-Day for Poetry
A Dog in London
Van Gaal and Wurst
Baby King George
The Virgin Train from Birmingham
Nuclear Hospitality
Vladimir the Viking
Ski Girl with Moustache
Phoenix
Message From the Bathtub
A Consistent Resolution
Nigella’s Law
Selfie
Cowboy in the Kingdom
An Angry Philanthropist
Oligarch with Red Umbrella
The Lives of Others
Uproar in the Czar Peter House
A Postcard Home
An Angry Ladies’ Hairdresser
Syrian Football
The Man Who is Always Late
What will survive of us is love
A Gibraltarian Librarian
A Gay Sympathiser
Hot Pants Harry
Cycling Sustained by Aunt Corry’s Pancakes!
A Slight Inconvenience
Phoning an Extraterrestrial
Naked in a Ballet Class
The Ouch, Ouch, Ouch Threshold
Eurovision
A Sincere Person
King of the People
Thatcher’s Secret Weapon
A Cycling Jeweller
Eating Like the Pope
A Poet with Gout

Onlangs keek ik in Londen op mijn laptop naar de verslaggeving van Koningsdag in Dordrecht. Het ging om het bezoek van koning Willem-Alexander en koningin Maxima met hun kinderen en enige aangetrouwde leden van de familie aan de stad, maar even dacht ik dat het om de intocht van Sinterklaas ging. (Voor de Engelse lezers, een Nederlands kinderfeest op 5 december.) Misschien kwam dat ook omdat het eerste beeld dat ik zag een stoomboot was.

‘Wat heeft u voor de koning in petto,’ vroeg de verslaggeefster aan de plaatselijke voorzitter van de roei- en zeilvereniging.’
‘Niet zo veel,’ zei hij, ‘we zijn er meer als omlijsting.’

Dit gold ook voor de verslaggeving zelf. ‘Dit moet de fly-past zijn,’ zei de verslaggeefster toen er vliegtuigen in formatie overkwamen. Ja, dat dachten we thuis ook al.

Wat had ik graag in de Nederlandse huiskamers meegekeken. Het commentaar op de poncho’s van de prinsesjes was vast niet van de lucht. Of hun Sound-of-Music-haar, de prominente aanwezigheid van prinses Laurentien op de voorplecht en de afwezigheid van prinses Mabel. (Voor de Engelse lezers: schoonzussen van de koning.) ‘Noem op zijn minst de ontwerper van de jurk van Maxima,’ zat ik naar mijn laptop te roepen.

En het was toegestaan te protesteren tegen het Koningshuis, maar slechts als enkeling, niet in een groepje. Dus af en toe zag je een eenzame sukkel met een bord.

Nederlanders zijn doorgaans nogal uitgesproken, maar Nederlandse media zijn erg voorzichtig. Dat is in het Verenigd Koninkrijk anders.

Onlangs werd hier om de hoek prinses Charlotte, Elizabeth, Diana geboren. Vlak voordat William en Kate naar buiten kwamen zond de BBC een studio-interview uit met een republikein die betoogde dat het een kind als elk ander was.

The Daily Mail schreef uitgebreid over de namen van het prinsesje. Dat haar derde naam Diana is, zag de krant als een statement van William tegen leden van het hof die de herinnering aan Diana proberen uit te wissen. Zo vroeg de krant zich ook af waarom er nog geen standbeeld van Diana is.

Kranten zijn hier meer uitgesproken. Ook over de politiek. Zo weet je, en niet alleen in deze week van verkiezingen, precies welke krant voor welke partij is. Het leukste is om hetzelfde bericht in twee verschillende kranten te lezen.

Zo is de steun van komiek Russell Brand (die eerder tegen stemmen was) voor Ed Miliband volgens rechtse kranten de actie van een idioot en volgens linkse kranten een opsteker van jewelste.

Ook wordt er veel geschreven over het verleden en de familie van politici. Men interviewt tante Annie en opent stiekem vuilniszakken. Heeft men zijn hamster op negenjarige leeftijd mishandeld, dan komen de kranten er achter.

Dit in tegenstelling tot Nederland waar ik niet eens de partners van de bekendste politici ken. Laat staan wat ze doen. Men noemt elkaar in het Verenigd Koninkrijk bovendien met enige regelmaat ‘gevaarlijk’.

De vader van Labourleider Ed Miliband was een marxist. Premier David Cameron en minister van financiën George Osborne zaten toen ze in Oxford studeerden samen in The Bullingdon Club, een exclusieve studentenclub waarvan de leden af en toe een kroeg verbouwen.

Nou ja, ik hoorde al iemand zeggen: ‘Die Bullingdon Club betaalt na afloop tenminste de schade, maar Edje niet.’

Het goede nieuws deze week was dat Diana weer helemaal op de kaart staat. Mijn moeder zou zeggen: ‘Kijk, die jongens zijn haar niet vergeten.’ Ik moet schoorvoetend toegeven dat ik nogal een Diana-fan was. En dan was ik hier in Londen ook nog op een feestje ter gelegenheid van de Nederlandse Koningsdag (zie foto). Het moet niet gekker worden.

© Arnold Jansen op de Haar
"Koningsdag"

Eerdere columns:
Geliefd door allen
Koken in vredestijd
Een genetisch zootje
E-mail een elfje
De plassende Neanderthaler
Fictieve Britten
Blote boerka
Is Van Gaal een kalkoen?
Een makelaar op hoge hakken
Een jongen uit Westminster
Avontuur in Amsterdam
Amalia & George
Zachtjes juichen
Menselijk afval
D-Day voor poёzie
Een hond in Londen
Van Gaal en Wurst
Baby King George
De Virgin trein uit Birmingham
Nucleaire gastvrijheid
Vladimir de Viking
Ski-meisje met snor
Feniks
Bericht vanuit de badkuip
Een consequent voornemen
De wet van Nigella
Selfie
Cowboy in het koninkrijk
Een boze filantroop
Oligarch met rode paraplu
Het leven van de anderen
Rumoer in het Tsaar Peterhuisje
Een briefkaart naar huis
Een boze dameskapper
Syrisch voetbal
De man die altijd te laat is
What will survive of us is love
Een Gibraltarese bibliothecaris
Homosympathisant
Hot Pants Harry
Fietsen op tante Corry’s pannenkoeken!
Een klein ongemak
Telefoneren met een buitenaards wezen
Naakt in de balletklas
Het Oeioeioei-drempeltje
Eurovisie
Een oprecht mens
Koning van het volk
Thatchers geheime wapen
Een fietsende jewelier
Eten als de paus
Een dichter met jicht