By Arnold Jansen op de Haar
During World War II, there were ‘Engelandvaarders’, people fleeing to England, and who used small boats to cross the Channel. Alternatively, they travelled through Belgium, France and Spain to Portugal or Gibraltar, and then on to England. They were made very welcome.
In any case, they could join an army to fight back. For people who were born too recently to have heard stories about WWII: in those days you helped refugees and cut off the enemy at their roots.
In the Dutch parliament, MP Geert Wilders referred to single male refugees as ‘testosterone bombs’. It made me think of His Royal Highness. Prince Bernhard sent his wife and children off to Canada. He remained in London and had a wonderful time. There was no one who enjoyed WWII as much as this prince. But, during WWII, there was also no one in England who called the prince a ‘testosterone bomb’. And yet, if one could have called anyone a testosterone bomb, it would have been the prince.
There are quite a lot of rumours about Prince Bernhard. Well, not that when he was a young man he put his private part into a pig’s mouth. That’s something reserved for the British PM, according to one member of his party. For the moment, they had better not put pork on the menu at the next EU summit.
If you want to condemn the British PM’s behaviour, you’d better think about the most stupid thing you did in your youth. It probably didn’t involve a pig, but it’s likely to be pretty embarrassing.
However, you can rebuke Cameron for not doing enough for migrants, because if one thing is clear from the past few decades, it’s that immigration is a blessing for British society. There isn’t a hospital which can function without immigrants. The building I live in wouldn’t have any porters. Portobello Market would shrink to half its size and the supermarket around the corner would be without checkout personnel.
Suddenly, this made me think of ‘Bambi’, the tiny, fragile checkout girl with big eyes who looks as if she has walked straight out of a Bollywood film.
Recently, I travelled back from the Netherlands to London by train. In Calais the train came to a halt. ‘People on the track,’ it was announced through the intercom. ‘There will be more information in twenty minutes’ time.’ It took an hour and a half.
My travel companion said: ‘If by chance an asylum seeker knocks on the window, I’ll open the door,’ and, with a friendly smile, she raised a glass to two heavily armoured soldiers on the Calais-Fréthun platform. So I could, if necessary, open the doors on the other side.
To me, the best option seems to be to accommodate asylum seekers who are already on their way through Europe, shelter the ones who are still in the region, and try to sort out the situation in Syria and Iraq. But try telling this, as a hopelessly divided Europe, to the winner of the Nobel Peace Prize in the White House.
Not that long ago, ‘I am Charlie’ was a popular saying. ‘I’m an asylum seeker’ becomes less so day by day, and they’re building fences. It’s getting cold in Europe.
© Arnold Jansen op de Haar
© Translation Holland Park Press
The Weather in Arnhem
Accident & Emergency
The Plumber and the Little Prince
A Trojan Horse
Pilloried!
Portobello Hipster
A Celebration Every Day
Diana is Back
Loved by All
Cooking in Peacetime
A Bit of a Genetic Mess
Email a Fairy
A Peeing Neanderthal
Fictional Brits
Bare Burka
Is Van Gaal a Turkey?
An Estate Agent in High Heels
A Boy from Westminster
Adventure in Amsterdam
Amalia & George
Cheering Quietly
Human Waste
D-Day for Poetry
A Dog in London
Van Gaal and Wurst
Baby King George
The Virgin Train from Birmingham
Nuclear Hospitality
Vladimir the Viking
Ski Girl with Moustache
Phoenix
Message From the Bathtub
A Consistent Resolution
Nigella’s Law
Selfie
Cowboy in the Kingdom
An Angry Philanthropist
Oligarch with Red Umbrella
The Lives of Others
Uproar in the Czar Peter House
A Postcard Home
An Angry Ladies’ Hairdresser
Syrian Football
The Man Who is Always Late
What will survive of us is love
A Gibraltarian Librarian
A Gay Sympathiser
Hot Pants Harry
Cycling Sustained by Aunt Corry’s Pancakes!
A Slight Inconvenience
Phoning an Extraterrestrial
Naked in a Ballet Class
Er was in elk geval een leger waar ze zich konden aanmelden om terug te vechten. Voor de mensen die te laat geboren zijn om verhalen over WOII gehoord te hebben: in die tijd ving je de vluchtelingen op en pakte je de vijand bij de wortel aan.
Geert Wilders sprak in het Nederlandse parlement over alleenstaande mannelijke vluchtelingen als ‘testosteronbommen’. En ik moest aan ZKH denken. Prins Bernhard stuurde vrouw en kinderen naar Canada. Hij bleef zelf in Londen en had een geweldige tijd. Niemand die zo van de Tweede Wereldoorlog genoten heeft als de prins. Maar ook niemand die tijdens WOII in Engeland zei dat de prins een ‘testosteronbom’ was. En toch: als er één testosteronbom was, dan was het wel de prins.
Er gaan nogal veel verhalen over de prins rond. Nou ja, niet dat hij op jeugdige leeftijd zijn geslachtsdeel in de kop van een varken heeft gestopt. Dat is dan weer voorbehouden aan de Britse premier Cameron, volgens een van zijn partijgenoten. Voorlopig maar geen varken op het menu bij de volgende Europese top.
Als je de Britse premier wilt veroordelen moet je misschien eerst even denken aan het stomste wat je zelf ooit in je jeugd gedaan hebt. Er is misschien geen varken bij betrokken maar het is ook behoorlijk stom.
Wat je premier Cameron wel kunt verwijten is dat hij niet genoeg vluchtelingen opneemt. Want als er een ding de afgelopen decennia duidelijk is geworden, is dat immigratie een zegen is voor de Britse samenleving. Geen ziekenhuis zou nog zonder immigranten functioneren. Het gebouw waar ik woon had geen portiers. Portobello Market zou gehalveerd worden. En de supermarkt hier om de hoek had geen caissières.
Ik moet opeens aan ‘Bambi’ denken, de kleine, fragiele caissière met de grote ogen die zo lijkt weggelopen uit een Bollywoodfilm.
Onlangs reisde ik van Nederland met de trein terug naar Londen. In Calais kwam de trein stil te staan. ‘Mensen op het spoor,’ klonk het door de intercom, ‘over twintig minuten volgt meer informatie.’ Dat duurde anderhalf uur.
‘Als er nu een asielzoeker op het raam tikt, doe ik de deur open,’ zei mijn reisgenote en ze proostte vriendelijk lachend naar twee zwaarbewapende militairen op het perron van station Calais-Fréthun. Dan kon ik eventueel aan de andere kant de deuren openen.
Asielzoekers die onderweg zijn, opnemen in Europa, die nog in de regio zijn daar opvangen en tegelijkertijd iets doen aan de situatie in Syrië en Irak, lijkt me de beste optie. Maar vertel dat als hopeloos verdeeld Europa maar eens aan die Nobelprijswinnaar voor de Vrede in het Witte Huis.
‘Ik ben Charlie’ was niet zo lang geleden nogal populair. ‘Ik ben een asielzoeker’ wordt dat met de dag minder. Er worden hekken gebouwd. Het wordt koud in Europa.
© Arnold Jansen op de Haar
Eerdere columns:
Het weer in Arnhem
Spoedeisende Hulp
De loodgieter en de kleine prins
Het paard van Troje
Aan de schandpaal!
Portobello Hipster
Elke dag feest
Diana is terug
Geliefd door allen
Koken in vredestijd
Een genetisch zootje
E-mail een elfje
De plassende Neanderthaler
Fictieve Britten
Blote boerka
Is Van Gaal een kalkoen?
Een makelaar op hoge hakken
Een jongen uit Westminster
Avontuur in Amsterdam
Amalia & George
Zachtjes juichen
Menselijk afval
D-Day voor poёzie
Een hond in Londen
Van Gaal en Wurst
Baby King George
De Virgin trein uit Birmingham
Nucleaire gastvrijheid
Vladimir de Viking
Ski-meisje met snor
Feniks
Bericht vanuit de badkuip
Een consequent voornemen
De wet van Nigella
Selfie
Cowboy in het koninkrijk
Een boze filantroop
Oligarch met rode paraplu
Het leven van de anderen
Rumoer in het Tsaar Peterhuisje
Een briefkaart naar huis
Een boze dameskapper
Syrisch voetbal
De man die altijd te laat is
What will survive of us is love
Een Gibraltarese bibliothecaris
Homosympathisant
Hot Pants Harry
Fietsen op tante Corry’s pannenkoeken!
Een klein ongemak
Telefoneren met een buitenaards wezen
Naakt in de balletklas