By Arnold Jansen op de Haar
Recently, someone asked me what it is like to be a poor poet living in a very wealthy London neighbourhood. ‘I see the funny side of it,’ I replied, ‘and it’s rather nice.’
I have to admit that, from time to time, it’s uncomfortable when the porter of our building says ‘good afternoon, sir’ for the sixth time in a day (because it’s the sixth cigar I’ve smoked outside).
I still think that at some point I’ll become very successful and rich. So don’t be surprised if I turn out to be the next PM or something. But rest assured: people around me tell me I’m totally unsuitable.
People around here who have a normal job probably consider me to be a rich toff. If only they knew. I’m just a poor poet, but in a top location. It’s one of those neighbourhoods where Lamborghinis and Ferraris are losing their shine because they’ve been parked for too long under a tree.
The idea that keeps worrying me is that a class war will finish off this wonderful country. That people, in their droves, will spray paint on cars and expensive shops, hit people who are reasonably well dressed over the head, and set fire to the lot.
This reminds me of my father, who was convinced that every class consisted of good as well as bad people, because of his experiences in WWII.
I agree that denouncing people on the basis of the class they belong to shows as much prejudice as discrimination on the grounds of sexual orientation, religion or skin colour. You can’t help the social setting you’re born into; it’s what you make of it that matters. Stated differently: not every rich man is a Sepp Blatter.
Here in London, due to the class war and the anti-austerity movement, a breakfast place has already been attacked, because it sells many different types of cereal from around the world and is run by two hipsters. Later on, these hipsters turned out to be ordinary guys who had become entrepreneurs and grown a fashionable beard, but even so.
Since Jeremy Corbyn was elected Labour leader, the anti-austerity movement has gathered momentum. During the Conservative party conference, demonstrators outside the conference hall put two fingers up to each and everyone attending.
The feeling is growing that something is about to happen. And I wouldn’t be surprised if it got nasty, particularly in London, because here the differences are more extreme. Besides, it has already happened once, in 2011.
The general election result made the left feel wronged and the right a bit too triumphant. It created something that doesn’t really exist in the Netherlands: real hatred between political opponents. I’m leaning to the right on the economy but to the left on social issues, so I wouldn’t know which party to vote for.
I know a very lovely, friendly eighty-year-old man who seriously considered baring his bum during Margaret Thatcher’s funeral procession in 2013. I know several otherwise friendly and intelligent people who are proud of the fact that they don’t know anyone who votes Tory. I don’t think it’s such a good thing when your entire set of friends and acquaintances has the same political preference. I really like a bit of diversity.
So now I’m going back to watching the rugby, as it’s the World Cup. The nice thing about rugby is that it’s brutal, but they stick to the rules. Their supporters are not segregated: they all drink a beer together, applaud the opponents and sing songs together.
I’ve love a bit of rivalry, but I’m totally unsuitable for a class war.
© Arnold Jansen op de Haar
© Translation Holland Park Press
Previous columns:
England-bound
The Weather in Arnhem
Accident & Emergency
The Plumber and the Little Prince
A Trojan Horse
Pilloried!
Portobello Hipster
A Celebration Every Day
Diana is Back
Loved by All
Cooking in Peacetime
A Bit of a Genetic Mess
Email a Fairy
A Peeing Neanderthal
Fictional Brits
Bare Burka
Is Van Gaal a Turkey?
An Estate Agent in High Heels
A Boy from Westminster
Adventure in Amsterdam
Amalia & George
Cheering Quietly
Human Waste
D-Day for Poetry
A Dog in London
Van Gaal and Wurst
Baby King George
The Virgin Train from Birmingham
Nuclear Hospitality
Vladimir the Viking
Ski Girl with Moustache
Phoenix
Message From the Bathtub
A Consistent Resolution
Nigella’s Law
Selfie
Cowboy in the Kingdom
An Angry Philanthropist
Oligarch with Red Umbrella
The Lives of Others
Uproar in the Czar Peter House
A Postcard Home
An Angry Ladies’ Hairdresser
Syrian Football
The Man Who is Always Late
What will survive of us is love
A Gibraltarian Librarian
A Gay Sympathiser
Hot Pants Harry
Cycling Sustained by Aunt Corry’s Pancakes!
A Slight Inconvenience
Phoning an Extraterrestrial
Ik moet toegeven dat ik me wel eens ongemakkelijk voel als de portier van mijn gebouw voor de zesde keer die dag (vanwege mijn zesde sigaar die ik buiten rook) ‘good afternoon, sir,’ zegt.
Nog altijd denk ik dat ik eens heel succesvol en rijk zal worden. Dus u moet niet verbaasd staan als u mij nog eens ziet als minister-president of zo. Maar wees gerust: de mensen in mijn omgeving zeggen dat ik totaal ongeschikt ben.
Mensen die hier in de buurt in een gewone baan werken, zien mij wellicht als een rijke stinkerd. Ze moesten eens weten. Ik ben een arme dichter. Maar wel op een toplocatie. Zo’n wijk waar de lak van de Lamborghini’s en Ferrari’s dof wordt van het te lang onder een boom staan.
Waar ik me regelmatig zorgen over maak is dat de klassenstrijd ooit een eind zal maken aan dit heerlijke land. Dat men massaal dure auto’s gaat bekladden en dure winkels gaat plunderen, iedereen die er een beetje goed gekleed uitziet op zijn hoofd slaat en het hele zootje in de fik steekt.
Ik moet aan mijn vader denken die vond dat er in elke klasse goede en slechte mensen waren. Dat kwam door de Tweede Wereldoorlog.
Zelf vind ik ook dat iemand veroordelen op grond van de klasse waar die persoon toe behoort net zo discriminerend is als iemand discrimineren op grond van seksuele geaardheid, geloof of huidskleur. Je kunt er niets aan doen in welk milieu je geboren bent, het gaat erom wat je ermee doet. Anders gezegd: niet iedere rijkaard is een Sepp Blatter.
Hier in Londen hebben ze vanwege de klassenstrijd en de strijd om een einde aan ‘austerity’ (bezuinigingen) te maken al een ontbijtrestaurant aangevallen, omdat men er alle soorten ‘cereal’ (ontbijtgranen) van de wereld kan krijgen en het gerund wordt door twee ‘hipsters’. Dat bleken later ook maar twee hele gewone jongens te zijn die ondernemer waren geworden en een baardje hadden laten groeien, maar toch.
Sinds Jeremy Corbyn leider is geworden van Labour, heeft de anti-austerity-beweging momentum gekregen. Tijdens de partijconferentie van de conservatieven stonden er demonstranten buiten die naar elke conferentieganger hun middelvinger opstaken.
Je voelt steeds meer: er staat iets te gebeuren. En het zou me niet verbazen als het juist in Londen helemaal uit de hand zou lopen. Omdat daar de verschillen het grootst zijn. Bovendien gebeurde het al eens in 2011.
Links is verongelijkt over de verkiezingsuitslag en rechts iets te triomfantelijk. Er heerst hier iets wat je in Nederland niet kent: echte haat tegen je politieke tegenstanders. Ik ben zelf economisch rechts en sociaal links en zou niet goed weten op welke partij ik hier moest stemmen.
Ik ken een hele leuke en lieve tachtigjarige man die serieus overwogen heeft om in 2013 aan Margaret Thatchers begrafenisstoet zijn billen te laten zien. En ik ken verschillende verder heel aardige en verstandige mensen die zich erop laten voorstaan dat ze niemand kennen die Tory stemt. Ik vind het niet per se een pre als je hele vrienden- en kennissenkring dezelfde politieke voorkeur heeft. Van mij mag het wel een beetje divers zijn.
En nu ga ik maar weer rugby kijken. De World Cup is hier bezig. Het fijne aan rugby is dat het keihard is, maar men houdt zich aan de regels. En de supporters zitten gewoon door elkaar. Men drinkt gebroederlijk een biertje, applaudisseert voor de tegenstander en zingt samen de liederen.
Ik houd wel van een beetje strijd, maar voor klassenstrijd ben ik totaal ongeschikt.
© Arnold Jansen op de Haar
!["Arnold](http://www.hollandparkpress.co.uk/images/100dp3.jpg")
Eerdere columns:
Engelandvaarders
Het weer in Arnhem
Spoedeisende Hulp
De loodgieter en de kleine prins
Het paard van Troje
Aan de schandpaal!
Portobello Hipster
Elke dag feest
Diana is terug
Geliefd door allen
Koken in vredestijd
Een genetisch zootje
E-mail een elfje
De plassende Neanderthaler
Fictieve Britten
Blote boerka
Is Van Gaal een kalkoen?
Een makelaar op hoge hakken
Een jongen uit Westminster
Avontuur in Amsterdam
Amalia & George
Zachtjes juichen
Menselijk afval
D-Day voor poёzie
Een hond in Londen
Van Gaal en Wurst
Baby King George
De Virgin trein uit Birmingham
Nucleaire gastvrijheid
Vladimir de Viking
Ski-meisje met snor
Feniks
Bericht vanuit de badkuip
Een consequent voornemen
De wet van Nigella
Selfie
Cowboy in het koninkrijk
Een boze filantroop
Oligarch met rode paraplu
Het leven van de anderen
Rumoer in het Tsaar Peterhuisje
Een briefkaart naar huis
Een boze dameskapper
Syrisch voetbal
De man die altijd te laat is
What will survive of us is love
Een Gibraltarese bibliothecaris
Homosympathisant
Hot Pants Harry
Fietsen op tante Corry’s pannenkoeken!
Een klein ongemak
Telefoneren met een buitenaards wezen
