by Arnold Jansen op de Haar
The UK is a surprising country. This proves a challenge when settling in: that’s my opinion as a foreigner. And I’m not talking about the official British citizenship test you need to pass in order to become a British national and in which the authorities ask questions such as: What was the last battle between Great Britain and France? (Answer: the battle of Waterloo.) I usually answer most questions correctly but, at the moment, I have no plans at all to become a British citizen. I prefer to be a resident Dutchman. I love your country. It’s the most peculiar country in the world but it’s also my country.
No, this week I’m writing about the general confusion you’re creating, and why it’s so easy for a foreigner to get lost. I think that’s also the reason that invasions have been failures.
It all starts with the name: United Kingdom. One of the questions in the British citizenship test deals with this issue.
The United Kingdom consists of Great Britain and Northern Ireland. Great Britain is just the island which contains Wales, England and Scotland. And the British Isles are two islands alongside each other: Great Britain and Ireland, North and South. Oh yes, plus the Isle of Man. So actually three islands, plus all the smaller ones. (Have I passed the test?)
But it doesn’t stop at confusion about the isles.
For example, I get asked: ‘Where do you live?’
Then I reply: ‘Malmesbury.’
Just admit it, you’re none the wiser, because Malmesbury is, according to the local population, ‘a best-kept secret’.
Well, it’s located upon the Avon.
You may well reply: ‘Ah, the Avon, as in Shakespeare, the bard from Stratford-upon-Avon.’
That’s when we land in trouble again, because Shakespeare’s Avon is not the same as ‘our’ Avon. Shakespeare’s Avon is located in the Midlands – actually it’s also not entirely clear where the Midlands start and end. To add to the confusion, England has no fewer than five rivers called Avon, and Scotland has three.
There are also around ten towns named Newport, and they are located in the North, South, East or West.
Another thing: The North. There are signs everywhere referring to compass points but they turn out to be geographical areas. But where does The North begin? Please, let me know.
Whereas in France you will find signs pointing you into the direction of Paris even in the remotest corners and the smallest hamlets, as soon as you leave the capital in England you encounter signs everywhere with The South, The North, etc., as if people can’t wait to escape to the countryside, and to facilitate this the country is labelled by compass points.
If you hail from southern England you will put the border with the north much farther down south than will people living in The North, research shows. According to tradition, the River Trent forms the border between the north and the south, but for many southerners The North begins as early as Watford, in other words as soon as they leave London in a northerly direction. Put differently: The North is located where people are unintelligible and less healthy, wages and house prices are lower, and where it rains more heavily.
(You can contact me if something isn’t correct. After four years I’m still finding my feet and I might occasionally get it wrong.)
I’m very sorry to bring it up, but another nebulous area is The West. (For some people this is just Bristol and its surroundings.) I’m not going to completely explain it here and now, because you know all the ins and outs, but, I’ve been told, it should not be confused with The West Country. For example, Cornwall, England’s granite leg, is located in the far western corner of the island; still, it isn’t in The West but rather in The West Country. You English are familiar with all this, but you must admit it’s a bit eccentric.
The aristocracy is interwoven with this geographical confusion. In other words, the title often bears no resemblance to the residence. Take the duke of Devonshire whose main seat is in Derbyshire, not Devon. I live near the estate of the earl of Suffolk. I’m not (yet) personally acquainted with the earl but we both live in Malmesbury. Which is in Wiltshire, which in turn is in The South West, but only just, and quite a long way from Suffolk, which, as you all know, is located in Eastern England along the North Sea.
Some titles refer to countries that no longer exist. Take Prince Edward, the earl of Wessex. Wessex ceased to exist in 927 and that’s why they’ve given it to uncle Eddie. There are rumours that uncle Ed had watched the film Shakespeare in Love in which Colin Firth played Lord Wessex. So, when the prince got married, he told his mother: ‘I’ll have Wessex.’ Maybe he was thinking: ‘Many people don’t consider me to be a real person anyway.’ (I can forget my knighthood now.)
Even though there hasn’t been a Kingdom of Wessex since 927, luckily the water company comes to the rescue, because the one down here is called Wessex Water.
I urgently need a drink of it, thinking that although geologically speaking the British Isles belong to Europe, when you are talking about Europe you often actually mean the continent. There you can ask everyone for directions, because ‘they all speak English, isn’t that adorable’.
© Arnold Jansen op de Haar
© Translation Holland Park Press
Other Columns
I’m Here to Stay
Heartbroken
The Brits Are Coming!
Freedom of Lifestyle
A Male Summer
by Arnold Jansen op de Haar
Dit Verenigd Koninkrijk is een verrassend land. Dat vormt bij inburgering een uitdaging. Zeg ik als buitenlander. En dan heb ik het niet over de officiÌÄåÇle inburgeringstest die je moet doen om hier staatsburger te worden, waarbij de overheid vragen stelt als: Wat was de laatste veldslag tussen Engeland en Frankrijk? (Antwoord: De Slag bij Waterloo.) Meestal heb ik bijna alle vragen goed. Maar ik ben nog helemaal niet van plan om Brits staatsburger te worden. Ik wil hier gewoon als Nederlander blijven. Ik houd van uw land. Het is het raarste land ter wereld, maar ook mijn land.
Nee, waar ik deze week over schrijf is de algehele verwarring die u zaait. En waarom men als buitenlander makkelijk de weg kwijtraakt. Mede waarom naar mijn oordeel ook elke invasie mislukt.
Het begint al bij de naam: Verenigd Koninkrijk. Daarover gaat vaak ook een van de vragen bij de inburgeringstest.
Het Verenigd Koninkrijk wordt gevormd door Groot-BrittanniÌÄåÇ en Noord-Ierland. Groot-BrittanniÌÄåÇ is alleen het eiland dat bestaat uit Wales, Engeland en Schotland. En ‘de Britse Eilanden’ zijn de twee eilanden naast elkaar: Groot-BrittanniÌÄåÇ en Ierland, Noord en Zuid. O ja, plus The Isle of Man. Dus eigenlijk drie eilanden. Plus alle andere eilanden. (Ben ik geslaagd voor de test?)
Maar het blijft niet bij verwarring over de eilanden.
Men vraagt mij bijvoorbeeld: ‘Waar woon je?’
Dan zeg ik: ‘Malmesbury.’
Geef het maar toe, dan weet u nog niks, want Malmesbury is, zoals ze hier in het stadje zeggen, ‘een goedbewaard geheim’.
Welnu, het ligt aan de Avon.
Mogelijk zegt u nu: ‘Ah, de Avon, van Shakespeare, de bard uit Stratford-upon-Avon.’
En daar begint het gedonder weer. Want de Avon van Shakespeare is een andere Avon dan ‘onze Avon’. Die Avon van Shakespeare ligt in The Midlands, waar eigenlijk ook weer niemand van weet waar die beginnen en ophouden. En om het nog onoverzichtelijker te maken: er zijn in Engeland maar liefst vijf rivieren die Avon heten. En in Schotland zijn er drie.
Zo zijn er bijvoorbeeld ook een stuk of tien plaatsen die Newport heten. En die liggen Noord, Zuid, Oost of West.
Ook weer zoiets: het Noorden. Er staan overal borden met windrichtingen. En dat blijkt dan een gebied te zijn. Maar waar begint het Noorden? Vertel het mij.
Zoals men in Frankrijk tot in de verste uithoeken en het kleinste gehucht bordjes met ‘Parijs’ en een pijl ziet, zo treft men in Engeland zodra men de hoofdstad verlaat overal borden aan met The South, The North etc., alsof iedereen zo snel mogelijk wil ontsnappen naar het platteland, en men daartoe het land voor het gemak heeft ingedeeld in windrichtingen.
Komt u uit het zuiden van Engeland dan legt u, zo blijkt uit onderzoek, de grens met het Noorden overigens veel zuidelijker dan noordelijke landgenoten. Van oudsher vormde de rivier The Trent de grens tussen noord en zuid maar voor veel zuiderlingen begint het Noorden al bij Watford, oftewel: direct als ze Londen in noordelijke richting verlaten. Of anders gezegd: het noorden ligt waar men ongezonder is en onverstaanbaar, het inkomen en de huizenprijzen lager zijn, en het harder regent.
(U kunt met mij corresponderen als er iets niet klopt. Ik zit na vier jaar nog steeds in te burgeren en dan gaat er soms iets mis.)
Dus ik vind het heel vervelend om te zeggen, maar nog zo’n onduidelijk gebied is The West. (Voor sommige mensen is dat alleen Bristol en omstreken.) Ik ga het hier niet helemaal uitleggen, want u weet dat natuurlijk allang, maar men moet het, zegt men mij, niet verwarren met The West Country. Cornwall ligt bijvoorbeeld wel in het uiterste westen van het eiland, in ‘de granieten punt’, en toch is dat niet in The West, maar wel in The West Country. U in Engeland weet die dingen, maar het is wel een beetje excentriek.
De adel heeft zich naadloos aan deze geografische verwarring aangepast. Oftewel: de titel past meestal niet bij de residentie. Zo heeft de Hertog van Devonshire zijn hoofdzetel niet in Devon maar in Derbyshire. Vlakbij waar ik woon heeft de Earl of Suffolk zijn landgoed. Ik ken de Earl (nog) niet persoonlijk, maar hij en ik wonen in Malmesbury. Dat ligt in Wiltshire. Wat weer net, maar op het randje, tot The South West wordt gerekend. En dat is best ver verwijderd van Suffolk, dat, zoals u allen weet, in het oosten van Engeland aan de Noordzee ligt.
Sommige adellijke titels zijn gekoppeld aan een gebied dat helemaal niet meer bestaat. Neem Prince Edward, the Earl of Wessex. Wessex bestaat al sinds 927 niet meer en daarom hebben ze het aan oom Eddy gegeven. Al gaat het verhaal dat oom Ed de film Shakespeare in Love had gezien en daarin speelde Colin Firth de rol van Lord Wessex. Dus toen zei de prins bij zijn trouwen tegen zijn moeder: ‘Doe mij Wessex maar.’ Misschien dacht hij: voor veel mensen besta ik ook niet. (Daar gaat mijn knighthood.)
Het koninkrijk Wessex mag dan sinds 927 niet meer bestaan maar gelukkig hebben we het water nog, want de watermaatschappij hier heet Wessex Water.
En daar ga ik nu snel een glaasje van drinken, overdenkende dat de Britse eilanden officieel (geologisch) tot Europa behoren, maar als u het hier over Europa heeft, bedoelt u doorgaans het continent. En daar kun je gewoon iedereen de weg vragen, want ‘dat is zo schattig, iedereen spreekt daar Engels’.
© Arnold Jansen op de Haar
Andere Columns
Ik ga hier niet weg
Liefdesverdriet
De Britten komen!
Vrijheid van levensstijl
Een mannelijke zomer
