by Arnold Jansen op de Haar
It’s a genuinely male summer. There is a run on beer and men are everywhere. It’s as if you can hear David Attenborough’s mellifluous voice utter this comment: ‘There is the male of the species!’
Many men had cars sporting England flags and were up to their eyes in barbecues. Men were once again real men. The fashion garment of the summer was the navy-blue (Gareth Southgate) waistcoat. And the RAF was celebrating its centenary. What an abundance.
I spent a week with my Dutch girlfriend in a wagon in my home town of Malmesbury (north Wiltshire) this summer. It’s quite strange to be glamping within walking distance of home, but I share it with my sister and our dog is quite boisterous, so she can’t control him on the lead and I had to be on hand to walk him.
There wasn’t much space in one of these wagons for a real man: the double bed was too small, and besides it was the lower half of a double-single bunk bed. This nearly caused us to get stuck, and, because my girlfriend was afraid of being crushed in the middle of the night if I slept in the top bunk, I moved its mattress to the middle of the wagon. That’s how I ended up sweating profusely, laying next to the galley kitchen, because my girlfriend had suggested the great idea of ‘trying out the log burner’. This caused the temperature to rise to over forty degrees centigrade.
‘Can’t you settle down?’ my girlfriend exclaimed from her bunk.
‘I’m right next to the log burner’, I replied in my most manly voice from the kitchen.
‘The fire has nearly died’, my girlfriend answered.
‘It said Guaranteed to last for two hours on the wrapper’, I squeaked.
You may well ask why my girlfriend didn’t stay in my home, but that’s a completely different story. The relationship between my sister and my girlfriend can be likened to that between Iran and Israel. In other words, they stop short of using nuclear weapons but I represent a male UN buffer zone.
Our dog is male and is called Harry, which generates hilarity when, during the World Cup, you keep walking through the fields shouting ‘Harry!’.
They, too, are genuine males. Harry Kane and Harry Maguire: they both have old-fashioned British footballers’ heads. Oh, God, I was rooting for England. At long last, they had a chance of winning it, but they lost against Croatia (spare Germans, according to my sister). If they had won they would have taken on the French (another set of spare Germans, according to my sister).
Couldn’t they have substituted Raheem Sterling from the beginning? Our nickname for him is Pound Sterling, because he is as jittery as the currency with the same name.
After Boris Johnson resigned the pound fell sharply. I’m afraid to admit it but since moving to the countryside I can voice the opinion that Boris Johnson is an excellent author without running the immediate risk of being assaulted. His book about Churchill is really very good, and no, not everyone here is a Brexiteer. It’s still possible to have a good discussion about the fact that, in my opinion, on the one hand you would like the UK to stay in the EU but on the other you can understand the anti-EU feeling. I have to guard against becoming an Unsaleable Walking Compromise like Theresa May.
Donald Trump thinks that Boris Johnson would make an excellent PM. Sometimes, I personally think the same. But please don’t pass this on. Or would we need a war first? This summer generates the most outlandish thoughts. It’s the summer of men. I remember how Theresa May looked at Donald Trump when he emerged from ‘The Beast’ at Blenheim Palace: ‘Look, there is the male of the species!’ (As long as I don’t have to admire the car like Kim Jong-un.) I wish all of you an extremely female autumn.
© Arnold Jansen op de Haar
© Translation Holland Park Press
by Arnold Jansen op de Haar
Het is een echte mannenzomer. Het bier is niet aan te slepen en het stikt van de mannetjes. Alsof je de zoetgevooisde commentaarstem van David Attenborough hoort: ‘Daar is het mannetje!’
De mannetjes deden massaal Engelse vlaggetjes op hun auto’s en barbecueden zich een ongeluk. De mannetjes waren weer echte mannetjes. Het modeartikel van de zomer was de donkerblauwe (Gareth Southgate) waistcoat. En de RAF bestond ook al honderd jaar. Het kon niet op.
Dit mannetje zat deze zomer een weekje met zijn Nederlandse vriendin in een huifkar in zijn eigen woonplaats Malmesbury (Noord-Wiltshire), wat best raar is: om aan ‘glamping’ (glamorous camping) te doen in je eigen gemeente, op loopafstand van huis, maar ik woon samen met mijn zus en onze hond is nogal energiek, zij kan hem aan de lijn niet houden, dus ik moest dicht in de buurt blijven voor het uitlaten.
Weinig ruimte voor de echte man in zo’n huifkar want daar was het tweepersoons bed te klein voor en boven je hoofd zat het eenpersoons stapelbed, waardoor we nog bijna klemvast kwamen te zitten en ik het matras van het bovenste bed (waar ik niet in kon gaan liggen want dan was mijn vriendin bang dat ik haar midden in de nacht zou verpletteren) verplaatste naar het midden van de huifkar. Dus daar lag ik langs het keukentje en hevig te zweten omdat mijn vriendin het een goed idee had gevonden ‘om het houtkacheltje uit te proberen’, waardoor de temperatuur in de huifkar tot boven de veertig graden was opgelopen.
‘Wat ben je toch onrustig!’ riep mijn vriendin vanuit het stapelbed.
‘Ik lig nogal dicht bij het houtkacheltje,’ zei ik zo mannelijk mogelijk vanuit het keukentje. ‘Het vuur is zo uit,’ zei mijn vriendin.
‘Er stond gegarandeerd twee uur op de verpakking van het houtblok,’ piepte ik.
Nou zult u zeggen, waarom was die vriendin dan niet bij jullie thuis, maar dat is weer een heel ander verhaal. Mijn zus en vriendin verhouden zich tot elkaar als Iran en IsraÌÄåÇl. Anders gezegd: er komen nog net geen nucleaire wapens aan te pas en ik zit er als Verenigde Naties mannelijk tussen.
Onze hond is een echt mannetje en heet Harry, wat wel weer leuk is als het wereldkampioenschap voetbal aan de gang is en je de hele tijd door de velden ‘Harry’ loopt te roepen.
Ook echte mannetjes, die Harry Kane en Harry Maguire, met van die ouderwetse Britse voetbalhoofden. O God, wat was ik voor Engeland. Eindelijk hadden ze een kans op de eindzege, maar ze verloren van de Kroaten. (‘Reserve-Duitsers’ volgens mijn zus.) En bij winst hadden ze ook nog tegen de Fransen gemoeten. (Ook reserve-Duitsers volgens mijn zus.)
En hadden ze die Raheem Sterling niet vanaf het begin kunnen vervangen? Raheem Sterling, die wij thuis Pound Sterling noemen, want die is net zo wisselvallig als de gelijknamige munteenheid.
Dat pond nam een duikvlucht na het vertrek van Boris Johnson. Ik durf het bijna niet te zeggen maar sinds ik van Londen naar het platteland ben verhuisd, kan ik weer gewoon zeggen dat die Boris Johnson een goede schrijver is, zonder dat ik de kans loop om onmiddellijk in elkaar geslagen te worden. Dat boek dat hij over Churchill schreef is echt goed. En nee, niet iedereen is hier Brexiteer. Men kan hier nog gewoon een gesprek voeren over het feit dat je, zoals ik, eigenlijk zou willen dat het Verenigd Koninkrijk in de Europese Unie bleef, maar het sentiment van de Brexiteers ook heel goed begrijpt. Ik moet oppassen dat ik niet net als Theresa May een Onverkoopbaar Wandelend Compromis word.
Donald Trump denkt dat Boris Johnson een hele goede premier zou zijn. Ik denk dat stiekem ook weleens. Maar vertel het alsjeblieft niet door. Of zou het eerst oorlog moeten worden? Deze zomer ga je de gekste dingen denken. Het is de zomer van de mannetjes. Ik dacht aan hoe Theresa May naar Donald Trump keek toen hij bij Blenheim Palace uit ‘The Beast’ stapte. ‘Kijk, daar is het mannetje!’ (‘Als ik nou maar niet net als Kim Jong-un de auto hoef te bewonderen.’) Ik wens u allen een heel vrouwelijk najaar.
