By Arnold Jansen op de Haar
‘Dominique Strauss-Kahn, the Bill Clinton of the IMF’, I read recently. Poor Bill Clinton, it makes what he did seem even worse, because a derivative is always weaker than the original.
It is the same for footballers. There are various Maradonas: the Maradona of the Carpathians (Gheorghe Hagi), Saeed Al Owairan, alias the Maradona of the Arabs, and Milan BaroÅ¡, Ostrava’s Maradona. One thing is for sure: Maradona played better.
When yet another opera singer is dubbed ‘the new Maria Callas’ you can’t help thinking: isn’t this a bit of an exaggeration? (The Maria Callas of Bognor Regis!)
There are several cities which claim the title of ‘Venice of the North’: Saint Petersburg, Stockholm and Amsterdam. The Venice of the Cotswolds is Bourton-on-the-Water. But Venice itself comes out on top.
There is something odd about Amsterdam. It does well in being seen as the Venice of the North. The male half of the world’s population gives a naughty wink when the word Amsterdam is mentioned, but other cities are never compared to Amsterdam, except Medellin, ‘the Amsterdam of Colombia’ (prostitutes and drugs).
Since the disaster in Japan, Fukushima is increasingly referred to as ‘the Japanese Chernobyl’. Chernobyl was worse, although at this point not everyone is fully convinced of that. What do you call Fukushima when it takes a turn for the worse? ‘The Fukushima of Fukushima’, or does Chernobyl stay the benchmark?
It is better not to use certain historical figures in analogy. It is not at all advisable to compare any politician with Hitler – before you know it you are being taken to court.
‘The Brad Pitt of All Turtles’ exists on facebook. This sounds much nicer, at the very least for the turtle.
A positive comparison can also backfire. ‘Senator, I served with Jack Kennedy. I knew Jack Kennedy. Jack Kennedy was a friend of mine. Senator, you’re no Jack Kennedy.’ (Lloyd Bentsen’s reply to Dan Quale after the latter had compared his own political career with John Kennedy’s.)
This week I watched the husband of the Irish President. The Irish President is a powerful woman; ah, I thought when I saw her husband, ‘the Denis Thatcher of Ireland’. (I was a fan of Denis Thatcher.)
I also happened to stumble across this comparison: ‘the Barack Obama of kitchen utensils’; ‘A marvellous description of a handy piece of kitchen equipment! It does what it is supposed to do but actually we had been expecting a few miracles.’
After the publication of the English translation of De ontdekking van de hemel (The Discovery of Heaven), Dutch writer Harry Mulisch, who died last year, acquired the nickname ‘the Homer of the Low Countries’, for what it’s worth. Just on account of this book I would rather call him ‘the literary brother of Dan Brown’.
There is a Flemish writer (Tom Lanoye) who calls himself ‘the Elton John of Literature’, purely because he wears flashy glasses.
In my immediate circle too comparisons are in use. I regularly catch myself uttering the words, ‘Just like Aunt Agatha’. Members of my family know immediately what I mean. Well, Agatha is obviously not her real name, because if I use that I am in deep trouble; ‘Aunt Agatha’ is the black sheep of the family.
From time to time I instruct my creative writing students to ‘compare your main character to an animal’, this provides an understanding of a character’s nature. (Aunt Agatha is a magpie.)
Is Strauss-Kahn a Bill Clinton? Perhaps both are ostriches. However, if Strauss-Kahn is guilty, he is more like a rat. If he turns out to be innocent after all, he’ll be more of a sad circus bear.
Once I was on the receiving end of an odd analogy. It was inspired by my first name, Arnold. I ran around in a sports outfit and had begun to put on weight. Sweating and puffing I ran around the sports field; ‘Hey Schwarzenegger!’ they called from the side.
Arnold Schwarzenegger, ‘the Arnold among Arnolds’, ‘the Governator’ and by now ‘the Bill Clinton of California’. At least Hillary stayed by her man, as has Anne Sinclair, the wife of Strauss-Kahn. Two powerful women. There is a similarity after all.
© Arnold Jansen op de Haar
© Translation Holland Park Press
You can leave your comment on our forum.
Bij voetballers is dat ook zo. Zo zijn er diverse Maradona’s: De Maradona van de Karpaten (Gheorghe Hagi), Saeed Al Owairan, alias De Maradona van de Woestijn, en Milan BaroÅ¡, De Maradona uit Ostrava. Eén ding weet je zeker: Maradona was beter.
En bij elke operazangeres die ‘de nieuwe Maria Callas’ wordt genoemd, denk je toch: overdrijven we niet een beetje? (De Maria Callas van Bognor Regis!)
Zo zijn er verschillende steden die strijden om de titel Het Venetië van het Noorden: St. Petersburg, Stockholm en Amsterdam. Het Venetië van de Cotswolds is Bourton-on-the-Water. Maar Venetië zelf staat aan top.
Met Amsterdam is iets raars aan de hand. Het gooit hoge ogen als Het Venetië van het Noorden. Het mannelijk deel van de wereldbevolking begint te knipogen bij het woord Amsterdam maar andere steden worden nooit met Amsterdam vergeleken. Behalve Medellin, ‘het Amsterdam van Colombia’ (prostituees en drugs).
Na de ramp in Japan hoorde je steeds vaker: Fukushima, ‘het Tsjernobyl van Japan’. Tsjernobyl was erger. Daar is op het moment niet iedereen zo zeker van. Hoe noem je Fukushima als het nog erger wordt? Het Fukushima van Fukushima? Of blijft Tsjernobyl de norm?
Sommige historische figuren kun je beter niet gebruiken in vergelijkingen. Het is sterk af te raden om een politicus met Hitler te vergelijken. Voor je het weet word je aangeklaagd.
Op facebook kun je ‘The Brad Pitt of All Turtles’ (de Brad Pitt onder de schildpadden) vinden. Dat klinkt een stuk aardiger. In elk geval voor de schildpad.
Een positieve vergelijking maken kan ook fout aflopen. ‘Senator, ik diende onder Jack Kennedy, ik kende Jack Kennedy, Jack Kennedy was een vriend van mij. Senator, u bent geen Jack Kennedy.’ (Lloyd Bentsen tegen Dan Quale nadat die laatste zijn eigen politieke loopbaan vergeleken had met die van John F. Kennedy.)
Van de week zag ik de man van de Ierse president. De Ierse president is een krachtige vrouw. Ha, dacht ik toen ik haar man zag, ‘de Dennis Thatcher van Ierland’. (Ik was een fan van Dennis.)
Ook stuitte ik op de volgende vergelijking: ‘de Barack Obama van keukenbenodigdheden’. Schitterend! Het betrof een handig keukenapparaat. ‘Het doet zijn werk wel aardig, maar eigenlijk hadden we wonderen verwacht.’
Na de verschijning van de Engelse vertaling van De ontdekking van de hemel werd de vorig jaar overleden schrijver Harry Mulisch ‘de Homerus van de Lage Landen’ genoemd. Voor wat het waard is. Zelf zou ik hem vanwege dat boek eerder ‘de literaire broer van Dan Brown’ willen noemen.
Er is een Vlaamse schrijver die zich ‘de Elton John van de literatuur’ noemt (Tom Lanoye), louter omdat hij opvallende brillen draagt.
Ook in mijn eigen kring worden vergelijkingen gebruikt. Regelmatig betrap ik me op de uitspraak ‘Dat is een tante Agaath’. En dan weet iedereen in de familie onmiddellijk wat ik bedoel. Nou ja, Agaath is natuurlijk niet haar echte naam, want als ik die gebruik, zit ik zwaar in de problemen. ‘Tante Agaath’ is het zwarte schaap van de familie.
Tegen mijn schrijfcursisten zeg ik wel eens: ‘Vergelijk je hoofdpersoon met een dier. Dat geeft inzicht in het karakter van je personage.’ (Tante Agaath is een ekster.)
Is Strauss-Kahn een Bill Clinton? Het zijn beiden wellicht struisvogels. Maar als Strauss-Kahn het gedaan heeft, is hij meer een rat. En als hij toch onschuldig blijkt te zijn? Een droevige circusbeer.
Mij werd ooit een vreemde vergelijking toegevoegd. Het kwam door mijn voornaam Arnold. Ik liep in sporttenue en begon al wat dikker te worden. Puffend en zwetend liep ik rondjes om een sportveld. ‘Hé, Schwarzenegger!’ riepen ze langs de kant.
Arnold Schwarzenegger, ‘de Arnold der Arnolden’, ‘the Governator’ en inmiddels ‘de Bill Clinton van Californië’. Maar Hillary bleef tenminste. Net als Anne Sinclair, de vrouw van Strauss-Kahn. Twee krachtige vrouwen. Toch een overeenkomst.
© Arnold Jansen op de Haar
U kunt reageren op ons forum.
Eerdere columns:
