By Arnold Jansen op de Haar
For the election of a pope they prepare his white robes in sizes small, medium and large. For Francis I it turned out to be large. Francis is so huge that he barely fitted into size large. The other Francis could talk to animals, but this one seems to have eaten a few.
Until recently the Pope prepared his own meals, and everyone who does this knows it results in cooking too much food.
Of course, you can halve a chicken fillet and save one half until the next day, but eating the same thing two days in a row isn’t inspiring. So you simply eat the whole fillet in one go.
A rotund pope: that puts me at ease. He’s a modest man; when he was a cardinal he didn’t have a car and lived in a small apartment. Yet he ate a lot, something familiar to people who live alone: food can provide comfort, like alcohol, smoking or a whole packet of biscuits. And this consoles me: the Pope is no different.
A stranger’s eyes constrain you, but they were not present in Cardinal Bergoglio’s apartment. So I predict that now he’s the Pope he will lose weight. Others will tell him to do so, because people often make this suggestion when you’re a bit overweight. Actually, it’s likely that he’s been elected because he’s fat: overweight people age more slowly, hence he doesn’t look as though he’s 76.
Someone once told me: ‘If you lose a bit of weight you’ll end up being a general!’ At that very moment I resolved to become the fattest general in the Dutch army. Life took a different turn, and I’m now a somewhat overweight writer. Or, to use the words of well-known Dutch author A.F.Th. van der Heijden: ‘A novel puts on the pounds.’
If I’m with others, I eat less. Besides, you have to keep the conversation going, and you have to put down your cutlery while talking. You most certainly can’t point a knife at Uncle Harry.
Actually, I think eating in the company of others is a bit messy. You don’t go to the toilet together either. But everyone considers filling up in the company of others to be quite normal.
That is the worst part of cooking contests on TV: the judges tasting the food. Take John Torode in MasterChef: he always takes oversized bites, and goes on to tell us how much he likes it with his mouth full of food. Only when Nigella Lawson takes a bite I’m hooked, and if she licks a spoon I immediately want to marry her.
It’s strange how one finds some people messy eaters but not others. It’s not always down to how they eat, but depends on the circumstances. Teenagers dislike the way their parents eat; you don’t actually want to hear your father’s salivary glands in action. As a teenager I seriously thought about wearing earplugs at dinnertime.
You can have the same experience with celebrities – Guus Hiddink, for example. I don’t know if you know this football manager, but if you happen to spot him on TV, pay attention. Guus Hiddink speaks as if he’s just eaten something very tasty, or as if he can smell a roast chicken that’s ready and waiting for him. Guus’s salivary glands work overtime and I’m shouting ‘lalalalala’ in front of the telly.
Even when eating on my own I do it in a well-brought-up way; I think this is only civilised. I rarely eat in the street, because you don’t shit on the pavement either. I never go to a McDonald’s, because I can’t eat without cutlery. McDonald’s is destroying the table manners of entire generations. Before you know it, someone is sitting down for a state banquet and stuffing food into his mouth with his hands.
Eating is rather messy, so try to do it mostly on your own. However, there’s a chance you may get a little heavier, just like the Pope.
© Arnold Jansen op de Haar
© Translation Holland Park Press
De paus kookte tot voor kort voor zichzelf. En iedereen die voor zichzelf kookt weet dat je dan altijd teveel kookt.
Je kunt een kipfilet natuurlijk doormidden snijden en de andere helft voor de volgende dag bewaren, maar twee dagen achter elkaar hetzelfde eten is ook niet fijn. Dus eet je de volledige kipfilet.
Ik vind dat geruststellend, zo’n dikke paus. Het is een eenvoudige man. Als kardinaal had hij geen auto en een klein appartementje. Maar hij at nogal veel. Mensen die alleen wonen herkennen dat: eten kan troost geven, net als drank, roken of een heel pak koekjes. En dat biedt mij weer troost: de paus deed het ook.
Vreemde ogen dwingen. Maar die waren er dus niet in het flatje van kardinaal Bergoglio. Dus ik voorspel alvast dat hij nu als paus gaat afvallen. Dat anderen tegen hem gaan zeggen dat hij dat moet doen. Dat zeggen mensen graag als je een beetje te dik bent. Terwijl hij natuurlijk gekozen is omdat hij zo dik is. Dikkere mensen verouderen minder snel. Hij lijkt geen 76.
Ooit zei iemand tegen me: ‘Als jij afvalt, eindig je nog eens als generaal!’ Op dat moment nam ik me voor de dikste generaal van het Nederlandse leger te worden. Het liep anders. Ik werd een nogal dikke schrijver. Of zoals de bekende Nederlandse schrijver A.F.Th. van der Heijden zei: ‘Een roman gaat per kilo.’
Als er anderen bij zijn eet ik veel minder. Bovendien moet je dan een tafelgesprek houden. Tijdens het tafelgesprek legt men het bestek neer. En je gaat zeker niet met je mes naar ome Harry zitten wijzen.
Ik vind eten in het bijzijn van anderen sowieso een beetje vies. Je gaat ook niet in het bijzijn van anderen naar de wc. Maar het eten erin stoppen in gezelschap van anderen schijnt iedereen heel normaal te vinden.
Dat is altijd het ergste aan kookwedstrijden op tv: als de juryleden gaan proeven. John Torode van MasterChef bijvoorbeeld. Die neemt altijd veel te grote happen. En dan gaat hij met volle mond zeggen hoe lekker het is. Alleen als Nigella Lawson een hap neemt, smelt ik. En als ze een lepel aflikt, wil ik onmiddellijk met haar trouwen.
Gek dat je van sommige mensen vindt dat ze vies eten en van anderen niet. Dat heeft niet altijd te maken met hoe ze eten. Het heeft ook te maken met de situatie. Als puber vind je altijd dat je ouders vies eten. De speekselklieren van je vader, die wil je eigenlijk nooit horen. Als puber heb ik serieus overwogen om met oordopjes aan tafel te verschijnen.
Soms heb je het bij bekende mensen. Bij voetbaltrainer Guus Hiddink bijvoorbeeld. Ik weet niet of u Guus Hiddink kent maar als u hem eens op tv ziet moet u goed opletten. Guus Hiddink praat altijd alsof hij net iets heel lekkers gegeten heeft. Of dat er een lekker gebraden kippetje op hem ligt te wachten. De speekselklieren van Guus werken altijd. Ik zit dan keihard voor de tv ‘lalalalala’ te roepen.
Zelfs in mijn eentje probeer ik altijd netjes te eten. Ik vind dat een vorm van beschaving. Ik eet zelden iets op straat. (Ik poep toch ook niet op straat.) Ik eet nooit iets bij McDonald’s want ‘zonder bestek krijg ik het niet naar binnen’. Van hele generaties worden de tafelmanieren door McDonald’s verwoest. Voor je het weet zit je bij een staatsbanket alles met je handen naar binnen te hannesen.
Eten is een beetje vies. Doe het zoveel mogelijk in je eentje. De kans is alleen dat je iets dikker wordt. Zoals de paus.
© Arnold Jansen op de Haar
 window.___gcfg = {lang: 'en-GB'}; (function() {   var po = document.createElement('script'); po.type = 'text/javascript'; po.async = true;   po.src = 'https://apis.google.com/js/plusone.js';   var s = document.getElementsByTagName('script')[0]; s.parentNode.insertBefore(po, s); })();
Eerdere columns:
Een dichter met jicht
Een plastic buitenlands paard
Een beetje benauwd
Een katholieke koningin