By Arnold Jansen op de Haar
Recently, in the German city of Düsseldorf, a 74-year-old official was struck in the carotid artery by a javelin during an athletics competition. The news item also mentioned that: ‘Some of the spectators were in shock and needed psychological counselling.’
This made me think of the Romans: three Roman legions were overpowered in the Battle of the Teutoburg Forest. Only thirty-odd Romans managed to escape the enemy and reach the Roman army camps near the Rhine.
Those Romans could have done with a bit of psychological counselling, but I very much doubt if there was any adequate counselling for traumatised Romans.
Back to the people in the Düsseldorf stadium: they witnessed a horrific accident, but which people were really shocked? Naturally, the boy who threw the javelin would be, and the relatives of the official, and anyone who happened to be standing nearby, but the spectators in the stands?
There isn’t a precise word in Dutch to describe this situation, but the English term ‘drama queen’ is a good substitute.
I know for certain that there will be people who weren’t really involved but who will feel ‘badly affected’ for years to come. There are always those who use such an incident to their advantage. When people think of a drama queen, they often picture an attention-seeking woman, but the number of male drama queens is growing rapidly.
We recently had a heat wave and suddenly you would see lots of people carrying bottles of water. It’s always advisable to take a bottle of water when travelling by train or car, as there is always a chance of delays, but why carry water if you’re just going for an hour’s stroll around the city? I can’t help thinking, especially when I see men carrying bottles with a nozzle, that they can’t have received adequate breastfeeding when they were babies.
Even at thirty degrees Celsius a human being should be able to survive for an hour without water. Simply drink a glass of tap water before you leave home and you’ll be fine for the next few hours. But this is not the drama queen’s way: a drama queen imagines a grand and moving scene of death from dehydration in the town’s main shopping street.
Now cyclists also drink a lot of water, but cyclists are most certainly not drama queens. They will cycle 200 kilometres when it’s thirty degrees. Besides, they regularly crash, after which they simply continue cycling with a broken collarbone or with a bit of barbed wire in their bum.
Recently I had an accident. It was already late in the day and I urgently needed supplies – beer and cigars – from the supermarket.
As I was turning a corner fast, a girl approached from the opposite direction. She was going against the traffic and it’s quite remarkable that I still had time to think: What a lovely girl!
But next I felt my front wheel sliding away and I was faced with the stark choice: fall onto the lane full of cars or onto the pavement full of pedestrians, or crash your 93 kilos into the lovely girl. I decided to fall off in slow motion and avoid everyone. I decided to create a wonderful accident.
Up in the air, I pushed my bike away and made something resembling a judoka’s forward roll. A moment later I was lying on the cycle path like a beached seal.
Within two seconds I was back on my feet. I felt a pain in my knee but immediately realised I was otherwise fine. I think I uttered some swearwords and picked up my bike. The girl quickly cycled away.
I couldn’t help thinking: That delightful girl should have comforted me, as I could easily have broken something! That was the moment when I felt sorry for myself. There was a mark on my trousers and I had grazed my knee, so I hung over my bike on the pavement. I think I even groaned a bit.
A boy came over to me and asked, full of concern: ‘Are you OK?’ I had to answer ‘yes’ and I muttered to myself: ‘drama queen’.
© Arnold Jansen op de Haar
© Translation Holland Park Press
Ik moet aan de Romeinen denken. Bij de Slag bij het Teutoburgerwoud werden drie Romeinse legioenen in de pan gehakt. Slechts enige tientallen Romeinen slaagden erin aan de vijand te ontsnappen en de Romeinse legerplaatsen aan de Rijn te bereiken.
Die Romeinen hadden wel wat psychologische begeleiding kunnen gebruiken. Maar ik ben bang dat het met de psychologische begeleiding van getraumatiseerde Romeinen slecht gesteld was.
Terug naar die mensen in het stadion te Düsseldorf. Het is natuurlijk een verschrikkelijk ongeluk maar welke mensen raken dan in shock? Ja, de jongen die de speer wierp, of als je familie bent van de official, of er heel dicht bij stond, maar als toeschouwer op de tribune?
In het Nederlands bestaat daar niet echt een goed woord voor. Het Engelse drama queen is een optie.
Ik weet zeker dat er mensen zijn die er eigenlijk niets mee te maken hadden maar er nog jaren later ‘last van hebben’. Er zijn altijd mensen die gebruik maken van zo’n situatie. Men denkt bij een drama queen vaak aan vrouwen die zich aanstellen maar ook het aantal mannelijke drama queens neemt zienderogen toe.
Laatst was er hier een hittegolf. Plotseling zie je overal mensen op straat met een bidon water. Het is handig om in de auto of de trein water mee te nemen. Je kunt altijd vast komen te zitten. Maar om nou water mee te nemen als je een uurtje door de stad wandelt? Vooral als ik mannen zie met zo’n bidon met nippel, denk ik: die hebben vroeger gewoon te weinig borstvoeding gehad.
Zelfs bij 30 graden kan een mens echt wel een uur zonder water. Gewoon voordat je van huis gaat een glas kraanwater drinken en je kunt uren vooruit. Maar zo denkt de drama queen niet. De drama queen denkt aan groots en meeslepend sterven van de dorst in de hoofdwinkelstraat van de stad.
Kijk, wielrenners drinken ook heel veel water. Maar wielrenners zijn geen drama queens. Die fietsen met 30 graden 200 kilometer. Bovendien vallen ze regelmatig. En dan fietsen ze gewoon door met een gebroken sleutelbeen of een stuk prikkeldraad in de bips.
Laatst was ik zelf betrokken bij een ongeluk. Het was al wat later op de avond en ik moest nog dringend iets bij de supermarkt halen (bier en sigaren).
Ik snelde met mijn fiets de hoek om. Van de andere kant kwam een meisje aanfietsen. Ze reed tegen het verkeer in. Heel bijzonder wat je dan allemaal nog kunt denken, zoals: wat een leuk meisje!
En dat je vervolgens je voorwiel voelt wegslippen en kunt kiezen voor de rijbaan met auto’s, de stoep met wandelaars of met je 93 kilo het leuke meisje torpederen. Ik besloot in slow motion te vallen en alles te ontwijken. Ik besloot er een schitterend ongeluk van te maken.
In de lucht duwde ik mijn fiets van me af en ik deed iets wat je een judorol zou kunnen noemen. Even later lag ik als een gestrande zeehond op het fietspad.
Binnen twee seconden stond ik weer. Ik voelde mijn knie schrijnen maar wist gelijk dat ik verder niets had. Ik geloof dat ik even vloekte en pakte mijn fiets op. Het meisje reed snel door.
Had dat ontzettend leuke meisje me niet even kunnen troosten? dacht ik nog. Ik had wel iets kunnen breken! En op dat moment kreeg ik medelijden met mezelf. Er zat een kras op mijn broek en mijn knie was geschaafd. Dus ging ik op de stoep gebogen over mijn fiets hangen. Ik geloof dat ik er nog licht bij gekermd heb ook.
Er kwam een jongen aangelopen. ‘Gaat het, meneer?’ vroeg hij bezorgd. Ik moest wel ja zeggen. ‘Drama Queen,’ mompelde ik tegen mijzelf.
© Arnold Jansen op de Haar
 window.___gcfg = {lang: 'en-GB'}; (function() {   var po = document.createElement('script'); po.type = 'text/javascript'; po.async = true;   po.src = 'https://apis.google.com/js/plusone.js';   var s = document.getElementsByTagName('script')[0]; s.parentNode.insertBefore(po, s); })();
Eerdere columns:
