By Arnold Jansen op de Haar
This is the question I pondered upon this week. Tony Blair mentioned in his autobiography that when he was Prime Minister he drank a stiff whisky or a gin & tonic before dinner. Followed by a few glasses of wine at dinner, or maybe half a bottle, Tony admitted. ‘So not excessively excessive’, he concluded. I think it must have been just that little bit more. It makes Tony human.
Specifying the amount you drink in your autobiography does resemble answering your doctor when he asks you about your daily intake; you are economical with the truth. Well, that’s what I do. To my doctor I say, just like Tony, ‘a few glasses of wine,’ and I am not even married to Cherie. ‘But never before five o’clock in the afternoon, doctor.’
My doctor always adds a few glasses and answers with a smile that a whole bottle is a bit too much but understands that without it I can’t get anything done.
We therefore can conclude that during his time as Prime Minister Tony was drinking at least two glasses of whisky filled to the brim plus a bottle of wine. With practise this is exactly the right amount to start feeling relaxed without getting drunk, and Cherie becomes all of a sudden a supermodel. That is why Sarkozy drinks very little. If I were David Cameron I wouldn’t drink at all.
Such an autobiography may well cause people at home to look at their wife and merrily fill another glass uttering: ‘Tony does the same.’ During the interview with Andrew Marr it looked as if he has recently taken to drinking in the mornings.
In any case, the English drink more than the Dutch. Well, at least during daytime. Look around at airports. The Dutch kill the time waiting for their flight with a cup of coffee. The English drink a couple of pints. In The Netherlands nothing but coffee is served during the interval of a matinee. In England they are more likely to run out of white wine. Well admit it: which nation has more fun?
People who operate under pressure need something to relax. Bill Clinton engages an intern and Tony hugs a bottle, whereas George Michael smokes a joint while driving his car into a London shop front.
It is a known fact that members of the Dutch Royal Family are heavy smokers and drinkers. I look at them with different eyes since I heard about this habit. A tipsy Queen Beatrix wolf-whistling at a footman, what a wonderful sight! And Princess Máxima smoking a cigar is, I think, extremely sexy.
All around the western world governments threaten to increase the duty on alcoholic drinks. I hope Her Majesty finds a way to prevent this, for utterly selfish reasons, of course. Without the use of intoxicating substances, a lot of art wouldn’t see the light of day.
This week, pension funds complained that people are getting too old. Well, lowering the tax on certain goods will quickly sort out this problem.
Politicians in English-speaking countries write their memoirs. This isn’t the custom in The Netherlands, although it just so happens that a biography of Geert Wilders has been published this week. He seems to be very popular with women.
According to his biographer, Meindert Fennema, ‘his forced isolation works like a magnet’. He suggests that female interns, journalists, and MPs are boiled over by him. Geert Wilders acting like a magnet. Things shouldn’t get more back to front.
© Translation Holland Park Press
You can leave your comment on our forum.
Previous columns:
The Poet and the Perpetrator
Geert Wilders – The Movie
Don’t do it Amy
Breakfast with Kate
Mijn lijfarts telt er zelf een paar glazen bij op. En dan zegt hij met een glimlach dat een hele fles een beetje veel is maar gelukkig begrijpt hij dat er anders niets meer uit mijn handen zou komen.
We mogen dus de conclusie trekken dat Tony als minister-president elke avond minstens twee tot de rand gevulde glazen whisky dronk en een fles wijn. Bij enige gewenning precies voldoende om te ontspannen en niet helemaal dronken te worden. En Cherie is plotseling een topmodel. Daarom drinkt Sarkozy heel weinig. Als ik David Cameron was, dan dronk ik geen druppel.
Het gevolg van zo’n autobiografie is natuurlijk dat de mensen thuis naar hun vrouw kijken en nog eens gezellig inschenken, onder de zinspreuk: ‘Tony doet het ook’. Bij het interview met Andrew Marr zag hij er trouwens uit alsof hij nu ook ’s morgens drinkt.
Engelsen drinken sowieso meer dan Nederlanders. Althans overdag. Kijk maar op luchthavens. Nederlanders wachten op hun vlucht met een kopje koffie. Engelsen drinken een pint of twee. Bij een matinee in het theater drinkt men in Nederland in de pauze louter koffie. In Engeland is de witte wijn niet aan te slepen. Geef toe: welk volk is nu leuker?
Mensen die onder druk staan, moeten ergens mee ontspannen. Bill Clinton met de stagiaire en Tony met de fles. En George Michael pakt de auto en ramt met een joint tussen de lippen een Londense winkelpui.
Van de leden van de Nederlandse koninklijke familie is bekend dat ze stevig drinken en roken. Sinds ik dat gehoord heb kijk ik anders naar ze. Een lallende Beatrix die in de gangen van het paleis een livreier nafluit, heerlijk! En prinses Máxima met een sigaar, dat vind ik ronduit sexy.
De accijnzen op alcoholische dranken dreigen overal in de Westerse wereld verhoogd te worden. Ik hoop dat de majesteit daar een stokje voor steekt. Ook uit eigenbelang. Zonder stimulerende middelen zou er een stuk minder kunst gemaakt worden.
De pensioenfondsen klaagden deze week dat de mensen te oud worden. Verlaag die accijnzen, zou ik zeggen, dan is het zo opgelost.
In de Engelstalige wereld schrijven politici memoires. In Nederland kent men dat nauwelijks. Wel is er deze week een biografie over Geert Wilders verschenen. Hij schijnt nogal bij vrouwen in de smaak te vallen.
‘Zijn gedwongen isolement werkte als een magneet’, schrijft zijn biograaf Meindert Fennema. Hij suggereert dat stagiaires, journalistes en vrouwelijke kamerleden als bosjes voor hem vielen. Geert Wilders een magneet? Het moet niet gekker worden.
Hier zit ik in mijn flat: in mijn zelfgekozen isolement. Ik open een fles wijn en zeg tegen mijzelf: ‘Ik ben een enorme magneet.’ Ik moet ervoor zorgen dat vrouwen mij willen redden. Dit is een beginnetje. Nu nog een autobiografie.
© Arnold Jansen op de Haar
