By Arnold Jansen op de Haar
Watching Breakfast TV is one of my worst addictions. Not just any breakfast show but the one shown on BBC1. An added advantage is that GMT is a whole hour behind the continental European time shown on the clock at home in Arnhem.
Whenever Kate Silverton presents it makes my day. It suddenly occurs to me that if I was living in Moscow I could stay in bed until midday dreaming of Kate.
I always got the impression that Kate was the real bloke of the two presenters on the sofa, at least until she turned up in another BBC programme rising up from below the crushing waves. Kate, wearing a wetsuit, was apparently in training for some sort of exercise involving a wild-water kayak.
She was without her glasses and was shivering whilst squinting into the camera. Most adorable!
When I see her in the mornings, I think of the wetsuit, and her image has changed completely.
At that time in the morning I am also not yet properly dressed. So I imagine myself to be the short man next to Kate on the sofa, Bill Turnbull, who we have named Little Bull in my family.
Yes, who wouldn’t feel like a small bull and have fun when you get to sit next to Kate Silverton, Susanna Reid or Sian Williams?
Last week Sian went all the way to the Labour Party Conference to interview the Prime Minister. He in his usual manner was gasping for air like a fish out of water. It always reminds me of a sturgeon, a fish with a precarious future.
Sian had just confronted him with the latest headline in The Sun: ‘LABOUR’S LOST IT’. ‘Don’t forget this gets read by seven million people,’ she added mercilessly. ‘Actually it is three million,’ replied an out-of-the-water Brown, fact obsessed referring to the circulation figures.
Sian chose to ignore this reply, a fatal snub! She pressed on briskly and asked him how he felt when his wife introduced his speech at the party conference. From his reply it became clear that Brown had added a sheepish smile to his search for fresh air.
Breakfast TV tells you a lot about a country’s taste in women. Female British Breakfast presenters are both sexy and bitchy. The men, in contrast, are really pussycats.
It is early in the morning and you do not want to give anyone a rude awakening, except when referring to politics – when the tactics change and the Jeremy Paxman that lives in all of us shines through. Apart from political issues, everyone is on their best positive behaviour.
When Chris Hollins joins the duo on the sofa we move to the sports section. For example, when discussing tennis and it happens that a British player – this used to be Henman, nowadays it is Murray – comes close to getting into the mythical Wimbledon final, there is no end to the stories. Landmarks are renamed: Henman Hill and Murray Mount.
Well, in the Netherlands we do have a more recent Wimbledon champion, Richard Krajicek. Do we rename our shores to Krajicek Coast? Most certainly not, we are far too busy complaining about the fact that Krajicek just won the one Grand Slam.
Another example, a Brit comes 83rd in the Olympic Games but runs a personal record; praise is bound to be heaped on to him, even more so if it is also a National Record.
Poor Dutch sporting heroes can do no good. Recently a Dutch cyclist was 6th in the Tour of Spain, the best Dutch performance in a major cycling tour in recent decades, but he was deemed a failure because he didn’t manage to cling on to his 2nd place.
Carol Kirkwood is the weather expert. She always appears live from the Blue Peter Garden. This week she told us in what to me always sounds like a heavy Scottish accent: ‘Wet and windy… very wet and windy for some of us.’ In our family we would declare the weather atrocious.
Carol, however, always stays positive: ‘There could be one or two breaks here and there.’ Very clever to have a weather presenter from Scotland; I suggest that Dutch TV hires an Eskimo, – that way the weather would never be disappointing.
In The Netherlands we consider the BBC as the epitome of public broadcasting. This is the de facto standard. Just for clarification, Dutch Breakfast TV is not presented by an Eskimo but by a fairly ugly bloke named Sven Kockelmann.
Well, each country gets the presenters it deserves. Sven just sits on his own behind a table, constantly looking in fairly low spirits. Is Dutch brown bread and cheese not a good enough foundation to present Breakfast TV compared to a full English breakfast?
To be fair, Kockelmann manages to get through the programme bravely. But making your day when clad in a wetsuit? Not really.
© Arnold Jansen op de Haar
© Translation Holland Park Press
Waar ik erg aan verslaafd ben, is Ontbijt-tv. En dan bedoel ik niet de Nederlandse versie maar de Britse. Het is daar een uur vroeger dan bij mij thuis in Arnhem zodat ik een uur later kan opstaan. Als Kate Silverton presenteert kan mijn dag niet meer stuk.
Woonde ik in Moskou, dan stond ik pas ’s middags op, dromend van Kate.
Ik heb lange tijd gedacht dat Kate de kerel was van het presentatieduo, tot ik haar in een ander BBC-programma uit de branding zag oprijzen.
Kate droeg een wetsuit en was in training om iets te doen met een kajak en ‘wild water’. Ze had haar bril niet op en loenste bibberend in de camera. Schitterend. En nu heb ik elke ochtend het beeld van Kate Silverton in een wetsuit.
Ik ben op dat tijdstip zelf ook nog niet geheel gekleed. Even waan ik me dan dat kleine mannetje dat naast haar zit, Bill Turnbull, die wij thuis Little Bull noemen. De kleine stier met de pretoogjes.
Ja, dat zou ik ook zijn als ik naast Kate Silverton, Susanna Reid of Sian Williams zat: een klein stiertje.
Sian Williams reisde van de week af naar het partijcongres van Labour. Ze interviewde de minister-president. Hij hapte naar adem als een vis op het droge. Ik moet dan altijd aan een steur denken, een met uitsterven bedreigde vis.
Sian had net de Sun in zijn gezicht gedrukt met de vette kop: ‘LABOUR’S LOST IT’. ‘En dat lezen zeven miljoen mensen,’ voegde ze hem toe. ‘Feitelijk drie miljoen,’ zei de naar lucht happende Gordon Brown, die verwees naar de oplage. Sian ging er niet eens op in. Dodelijk. Om gelijk daarna te informeren wat er door hem heen ging toen zijn vrouw hem op het partijcongres introduceerde.
Gordon Brown kan niet alleen happen als een vis maar ook nog lachen als een schaap.
Van Ontbijt-tv leer je wie men in een land beschouwt als een babe. Alle Britse ontbijtpresentatrices zijn sexy én bitchy. De mannen zijn van het softere soort. Het is ochtend en je wilt niemand laten schrikken. Behalve als het over politiek gaat. Dan wordt in iedere presentator de Jeremy Paxman wakker.
Verder is iedereen de hele tijd ontzettend positief.
Chris Hollins schuift aan voor de sport. En dan gaat het bijvoorbeeld over tennis. Als vroeger Henman en tegenwoordig Murray ook maar in de buurt van de finale van Wimbledon dreigen te komen, volgen eindeloze verhalen over Henman Hill en Murray Mount.
Kijk, in Nederland hebben we Richard Krajicek, die heeft Wimbledon gewonnen maar we beschouwen hem toch als een loser want hij heeft ‘maar één Grand Slam’ op zijn palmares. Wij denken nog na over een Richard Krajicek-terp.
Wordt er een Brit 83ste bij de Olympische Spelen maar loopt hij daarbij een persoonlijk record dan heeft hij het toch goed gedaan. Laatst werd een Nederlandse wielrenner zesde in de Ronde van Spanje, de beste Nederlandse prestatie in een wielerronde sinds decennia, maar hij was ‘een sukkel’ omdat hij heel lang tweede had gestaan.
Voor het weer is Carol Kirkwood ingehuurd. Live vanuit het decor van een kinderprogramma.
Van de week zei ze met een, voor mij, zwaar Schots accent: ‘Wet and windy… very windy for some of us.’ (Nat en winderig… erg winderig voor sommigen van ons.) Bij ons thuis noemen we dat noodweer.
Maar Carol is positief. ‘One or two breaks here and there.’ (Hier en daar een of twee opklaringen.) Ontzettend handig om iemand uit Schotland in Londen het weer te laten presenteren. Ik stel voor dat de Nederlandse tv een eskimo inhuurt. Dan valt het altijd mee.
In Nederland zien we de BBC als het grote voorbeeld voor de publieke omroep. De norm. En zo is het. De presentator van de Nederlandse ochtend-tv is overigens geen eskimo, onze presentator is een nogal lelijke man met de naam Sven Kockelmann.
Elk land krijgt de presentatoren waar het recht op heeft. Sven zit in zijn eentje achter een tafel. Meestal is Sven een beetje zuur. Alsof hij een bruine boterham met kaas eet in plaats van een volledig Engels ontbijt. Ach, hij slaat zich er dapper doorheen. Maar dat ik hem nou onmiddellijk in een wetsuit wil zien, nee.
© Arnold Jansen op de Haar
