By Arnold Jansen op de Haar
I spent Christmas in Flemish Bruges. I had plenty of time to think back to events in 2010. This is the question that hasn’t been asked: why would a beautiful, intelligent young woman aspire to be a Bavaria babe?
Last summer, the Dutch beer brand had thought out a smart marketing strategy for the Football World Cup in South Africa. Fill the stands with attractive girls in skimpy orange dresses (Bavaria dresses). A splendid cleavage can be displayed to great effect but who is willing to prop up a cheap beer brand?
If I was the editor of the Dikke van Dale (Dutch equivalent of the Oxford English Dictionary), my entry for Bavaria babe would be: ‘Someone with plenty of talent but who wants to advance with a minimal amount of effort’.
Ask children what they want to be and many will answer, ‘Rich and famous.’ Instant success, becoming rich and your image are key concepts. What happened to perseverance, commitment and passion?
A little while ago I watched an excellent documentary about stand-up comic Eddie Izzard. He had aimed to study at Cambridge so that he could join Footlights, the famous university theatre group; in which case he would have joined the ranks of Stephen Fry, Hugh Laurie and Emma Thompson.
However his A-levels results were not good enough and he ended up at Sheffield University. It became the starting point of his quest to conquer the world. He even performed as a busker on a monocycle. According to him he was left out in the cold during the eighties.
His mother died when he was six years old. He maintains, that he always believed his mother would come back provided he did his best; wonderful. Eddie Izzard regularly dresses up as a woman but he is certainly not a Bavaria babe. He has remained true to his talent.
Unlike Stephen Fry, who was terrific in A Bit of Fry & Laurie and Blackadder. I think he was brilliant as Oscar Wilde in the film Wilde but he wastes his talents by hosting the IQ quiz. At first he was an intellectual, now he plays the role. Whereas Hugh Laurie has continued to develop in the TV series House, Stephen Fry has become the equivalent of a Bavaria babe.
In 1995 Stephen Fry fled to Bruges after starring in the play Cell Mates for just three days. It may well be time to repeat this exercise, if only to prepare for a terrific comeback. I can recommend this to anyone who wants to avoid lapsing into a Bavaria babe.
Besides I didn’t go to Bruges with Bavaria babes but with my mother and sister. We stayed at Het Gheestelic Hof (The Spiritual Court) hotel in Heilige Geeststraat (Holy Ghost street). You can’t dream up names like this. Bavaria babes were nowhere to be seen at the hotel. There was however a couple resembling The Carpenters; but I digress. Bavaria beer wasn’t available anyway; of course there was Belgian beer. And Belgian beer has nothing in common with Bavaria.
After attending High Mass at the cathedral – my mother was in tears because ‘it was so beautiful’ – we made a brief visit to the coast. In the village of De Haan, seated in a restaurant with sea views, I spotted Herman van Rompuy, EU President, at the next table. I nearly shouted ‘Haiku Herman’ across the room. I have once written a column with this title. Van Rompuy actually writes haikus.
In the end Herman van Rompuy and his wife departed by tandem bike. ‘Watch Haiku Herman on a tandem,’ I said to my companions. Occasionally my columns follow me around.
© Arnold Jansen op de Haar
You can leave your comment on our forum.
Met Kerstmis verbleef ik in het Vlaamse Brugge. Voldoende tijd om na te denken over wat er in 2010 allemaal gebeurde. Eén vraag werd over dit jaar nog niet gesteld: waarom wil een mooie, intelligente, jonge vrouw een Bavariameisje zijn?
Tijdens het WK Voetbal deze zomer in Zuid-Afrika had het Nederlandse biermerk een slimme marketingstrategie bedacht. Hul aantrekkelijke meisjes in weinig verhullende oranje jurkjes (Bavariajurkjes) en zet ze op de tribune. Schitterende decolletés zijn erg effectief, maar wie leent zich nou voor een goedkoop biermerk?
Als ik eindredacteur van de Dikke van Dale zou zijn, zou ik ‘Bavariameisje’ omschrijven als: ‘Iemand die over veel talenten beschikt maar op een makkelijke manier probeert hogerop te komen’.
Veel kinderen antwoorden op de vraag wat ze willen worden: ‘Rijk en beroemd.’ Instant succes, rijk worden en imago zijn de sleutelwoorden. Waar zijn doorzetten, engagement en passie gebleven?
Laatst zag ik een schitterende documentaire over stand-up comedian Eddie Izzard. Hij had als student eigenlijk naar Cambridge gewild om daar toe te treden tot de Footlights, het theatergezelschap van de universiteit. Dan was hij in het rijtje Stephen Fry, Hugh Laurie en Emma Thompson terechtgekomen.
Toen hij zes was overleed zijn moeder. Hij zei dat hij altijd had gedacht dat als hij maar genoeg zijn best deed, zijn moeder terug zou komen. Prachtig. Eddie Izzard draagt regelmatig vrouwenkleren maar hij is geen Bavariameisje. Hij is trouw gebleven aan zijn talent.
Dit in tegenstelling tot Stephen Fry. Die was geweldig in A Bit of Fry & Laurie en Blackadder. En in de film Wilde, over Oscar Wilde, vond ik hem zelfs briljant, maar in de quiz IQ vergooit hij zijn talent. Eerst wás hij een intellectueel, nu speelt hij er een. Terwijl Hugh Laurie zich verder ontwikkelde in de serie House, is Stephen Fry een Bavariameisje geworden.
In 1995, na drie dagen in de West End gespeeld te hebben in het toneelstuk Cell Mates, vluchtte Stephen Fry naar Brugge. Misschien wordt het tijd om dat nog eens te doen. Om daarna een geweldige comeback te maken. Ik kan het iedereen die geen Bavariameisje wil worden aanraden.
Bovendien was ik niet met Bavariameisjes in Brugge maar met mijn zus en mijn moeder. Wij verbleven in hotel Het Gheestelic Hof in de Heilige Geeststraat. Die namen verzin je niet. In het hotel was geen Bavariameisje te bekennen. Wel een echtpaar dat sterke gelijkenis vertoonde met The Carpenters. Maar dit terzijde. Er was sowieso geen Bavaria te krijgen. Wel Belgisch bier. En Belgisch bier heeft niets te maken met Bavaria.
Naast het bezoeken van de hoogmis in de kathedraal – mijn moeder was in tranen ‘omdat het zo mooi’ was – zijn we ook nog even naar de kust geweest. In het plaatsje De Haan, in een etablissement met uitzicht op zee, zat één tafel verder Herman van Rompuy, voorzitter van de Europese Raad. Bijna had ik ‘Haiku Herman’ door de zaak geroepen. Ik heb nog eens een column met die titel geschreven. Van Rompuy schrijft namelijk haiku’s.
Herman van Rompuy verdween uiteindelijk met zijn vrouw op een tandem. ‘Daar gaat Haiku Herman op een tandem,’ zei ik tegen mijn gezelschap. Soms word je achtervolgd door je columns.
Brugge is een geweldige plek om heen te vluchten. ’s Avonds rookte ik er mijn sigaartjes onder de toren van de St. Salvatorskathedraal. De straten waren doodstil. Af en toe klonken er voetstappen. Ik droomde van mejuffrouw Westmalle, mejuffrouw Affligem en mejuffrouw Leffe. Want ze hebben daar natuurlijk namen als Belgische biermerken. Echt bier. En geen Bavaria. Maar ze zijn natuurlijk allang getrouwd met een Straffe Hendrik. Ook een lekker Belgisch biertje.
© Arnold Jansen op de Haar
Eerdere columns:
