By Pieter Thomassen
On the morning of his eighteenth birthday Alex discovers a bright red parcel next to his bed. The title page of The Autumn of the Middle Ages carries a dedication in a barely readable scribble by his mother: ‘Food for the spring of your life. I hope the winter will also be mild.’ Supplemented by his father in his neat joined-up handwriting: ‘Congratulations son with your 18th birthday. Let the real life commence!’
That evening three girls, the ones Axel had kissed after drinking six ginger beers at the carnival in Cafe Submarine, arrive on the doorstep. They kiss the birthday boy and leave him flabbergasted in the hallway, his hands clutching a large bunch of poppies and cornflowers. Faithful birthday guests, Hans Dupont and Adje Dikmans, have, as usual, used the back entrance. There they encounter Axel’s parents who, seated in comfy chairs which have been dragged from the living room to the kitchen, are eagerly waiting for the moment they can go to bed with good grace. ‘Well, we don’t want to inconvenience our son,’ Axel hears his mother declare. ‘Many congratulations with your come-of-age son,’ Hans chirps, ‘and we’ll make sure he more or less behaves at his own party.’
Not much later, Hans shakes a coca cola bottle, to spray the contents against the off-white, textured wallpaper above the sideboard. Adje joins in the celebrations. Twice he balances a meatball on his left Adidas Roma shoe, before executing a devastating right pass. The ball splits apart against a Madonna-with-child tile before being submerged into the luxurious carpet.
© Pieter Thomassen
© Translation Holland Park Press
Axel 52 – Axel 51 – Axel 50 – Axel 49 – Axel 48 – Axel 47 – Axel 46 – Axel 45 – Axel 44 – Axel 43 – Axel 42 – Axel 41 – Axel 40 – Axel 39 – Axel 38 – Axel 37 – Axel 36 – Axel 35 – Axel 34 – Axel 33 – Axel 32 – Axel 31 – Axel 30 – Axel 29 – Axel 28 – Axel 27 – Axel 26 – Axel 25 – Axel 24 – Axel 23 – Axel 22 – Axel 21 – Axel 20 – Axel 19 – Axel 18 – Axel 17 – Axel 16 – Axel 15 – Axel 14 – Axel 13 – Axel 12 – Axel 11 – Axel 10 – Axel 9 – Axel 8 – Axel 7 – Axel 6 – Axel 5 – Axel 4 – Axel 3 – Axel 2 – Axel 1
’s Avonds staan de drie meisjes op de stoep waarmee Axel met Carnaval in de Duikboot met zes shandies achter zijn kiezen heeft staan zoenen. Ze kussen de jarige en laten hem verbouwereerd achter in de hal, zijn armen gevuld met een boeket van klaprozen en korenbloemen. De trouwe verjaardagsgangers Hans Dupont en Adje Dikmans zijn als altijd achterom gekomen. Daar stuiten zij in de keuken op Axels ouders, die gezeten in hun uit de huiskamer aangesleepte televisiefauteuils het tijdstip afwachten waarop zij met goed fatsoen naar bed kunnen. ‘Ja, we willen onze zoon niet voor de voeten lopen,’ hoort Axel zijn moeder verklaren. ‘Van harte proficiat met uw volwassen zoon,’ kraait Hans, ‘en we zullen er op toezien dat hij zich op zijn eigen feestje een beetje gedraagt.’
Niet veel later staat Hans te schudden met een colafles waarvan hij de inhoud over het crèmewitte rauhfaser behang boven de secretaire uitspuit. Adje deelt in de vreugde. Hij houdt twee keer een bitterbal hoog met zijn linker Adidas Roma-schoen alvorens verwoestend uit te halen met rechts. De bal spat uiteen op een Madonna-met-kind-tegel alvorens ten onder te gaan in het hoogpolig tapijt.
© Pieter Thomassen
![](http://www.hollandparkpress.co.uk/images/rozet3.jpg")
Axel 52 - Axel 51 - Axel 50 - Axel 49 - Axel 48 - Axel 47 - Axel 46 - Axel 45 - Axel 44 - Axel 43 - Axel 42 - Axel 41 - Axel 40 - Axel 39 - Axel 38 - Axel 37 - Axel 36 - Axel 35 - Axel 34 - Axel 33 - Axel 32 - Axel 31 - Axel 30 - Axel 29 - Axel 28 - Axel 27 - Axel 26 - Axel 25 - Axel 24 - Axel 23 - Axel 22 - Axel 21 - Axel 20 - Axel 19 - Axel 18 - Axel 17 - Axel 16 - Axel 15 - Axel 14 - Axel 13 - Axel 12 - Axel 11 - Axel 10 - Axel 9 - Axel 8 - Axel 7 - Axel 6 - Axel 5 - Axel 4 - Axel 3 - Axel 2 - Axel 1
