Axel Graafland 39

By Pieter Thomassen

Every fourteen minutes the High lighthouse’s rotating beam hits the neatly trimmed conifer hedge which surrounds camping the Corner. Inside this enclosure Axel stares at the neighbour’s rainsoaked Kip caravan porch awning. The radio announces today’s water tides. ‘Coblenz…’ – the drawling voice stops for a moment – ‘plus three’. Axel seems hypnotized, he stares at the green magic eye of the tube radio. He glances over names of cities such as Strassbourg or Beograd. He pronounces the words often enough to make them sound meaningless.
‘Rheinfelden’ – the pause is impressively suspended – ‘minus two’. ‘Grave downstream of the sluice gate’ – minus two, Axel thinks, let it be minus two, if he announces minus two it will stop raining… – ‘minus two’, the voice shatters the carefully managed pause.
Axel is delighted and dashes out of the caravan, a toilet roll tucked under his arm, towards the nearest block of toilets. It has stopped raining. The mud seeps up into his slippers between his toes. One of the four cubicles is free. From underneath the side panel he spots a checked pair of trousers slipped down onto white socks in sandals. He closes his eyes and waits until all sounds have subsided. When he is certain that the toilet block is deserted, he screams of joy in the deadly quiet space.

Axel 38 – Axel 37 – Axel 36 – Axel 35 – Axel 34 – Axel 33 – Axel 32 – Axel 31 – Axel 30 – Axel 29 – Axel 28 – Axel 27 – Axel 26 – Axel 25 – Axel 24 – Axel 23 – Axel 22 – Axel 21 – Axel 20 – Axel 19 – Axel 18 – Axel 17 – Axel 16 – Axel 15 – Axel 14 – Axel 13 – Axel 12 – Axel 11 – Axel 10 – Axel 9 – Axel 8 – Axel 7 – Axel 6 – Axel 5 – Axel 4 – Axel 3 – Axel 2 – Axel 1

Om de 14 seconden vangt het zwaailicht van de Hoge vuurtoren de strak geschoren coniferenhaag rondom camping het Hoekje. Binnen die omheining staart Axel naar de verregende luifel van de Kip-caravan van de buren. Op de radio worden de waterhoogten van de dag gedeclameerd. ‘Koblenz…’ – de lijzige stem verstomt een moment – ‘plus drie’. Gehypnotiseerd staart hij in het groene kattenoog van de buizenradio. Zijn blik dwaalt langs stedennamen als Strassbourg en Beograd. Hij spreekt ze zÃ³ vaak uit tot de woorden uiteindelijk betekenisloos klinken.
‘Rheinfelden’ - de pauze is indrukwekkend gedragen – ‘min twee’. ‘Grave beneden de sluis’ – min twee, denkt Axel, laat het min twee zijn, als hij min twee zegt zal het ophouden met regenen… – ‘min twee’, verbreekt de stem het minutieus geÃ«nsceneerde interval.
Verrukt stormt Axel de caravan uit en spoedt zich met een WC-rol onder de arm naar het dichtstbijzijnde toiletblok. Het is droog geworden. In zijn slippers glipt modder tussen zijn tenen omhoog. Eén van de vier cabines is vrij. Onder een zijschot door ziet hij een geruite broek, afgezakt op witte sokken in sandalen. Hij sluit zijn ogen en wacht tot alle geluiden geluwd zijn. Als hij zeker is dat het toiletgebouw verlaten is, schreeuwt hij in de doodstille ruimte zijn vreugde uit.

© Pieter Thomassen

Axel 38 - Axel 37 - Axel 36 - Axel 35 - Axel 34 - Axel 33 - Axel 32 - Axel 31 - Axel 30 - Axel 29 - Axel 28 - Axel 27 - Axel 26 - Axel 25 - Axel 24 - Axel 23 - Axel 22 - Axel 21 - Axel 20 - Axel 19 - Axel 18 - Axel 17 - Axel 16 - Axel 15 - Axel 14 - Axel 13 - Axel 12 - Axel 11 - Axel 10 - Axel 9 - Axel 8 - Axel 7 - Axel 6 - Axel 5 - Axel 4 - Axel 3 - Axel 2 - Axel 1

Axel Graafland 39

August 18, 2015

By Pieter Thomassen