Skip to main content

Axel Graafland 29

Axel Graafland 29

February 20, 2015

By Pieter Thomassen

The sweaty smell stops Axel from breathing through his nose. Mummy ties with her empty hand a knot in his white belt, and makes him stay behind in the small, dark dressing room of the judo school. Axel studies the big, angular shoulder blades belonging to Huib Hoensbroek, who he, undoubtedly, won’t work into the tatami in a trice.
      On the blue mat, he bows before sensei Starmans, who musters his pupils attentively. His bald head and cauliflower ears rise high above his disciples. ‘Well, guys, don’t forget that judo works softly, softly. We’re not here to pull off someone’s arm. When getting pushed by your opponent, don’t push back, but pull. Follow his strength like a reed stalk swaying in the wind. Be like water.’
      Axel would rather join a football club than heave through the dojo like a reed stalk, but first he has to show his mother his will-power, and crown the year with a yellow belt.   
      When one of the bigger boys sets out to strangle him by pressing his lower arm onto his carotid artery, he manages to tap the mat just in time. In the meantime, on the icy, narrow, pavement in front of the judo school, Zeus has spotted a bitch on heat, and subsequently pulls along his owner. Axel’s final judo lesson becomes a fact when his mother fails to follow the beast’s movements, and has to be cut out of her duffel coat because of a complicated arm fracture.

© Pieter Thomassen
© Translation Holland Park Press

Axel 28Axel 27Axel 26Axel 25Axel 24Axel 23Axel 22Axel 21Axel 20Axel 19Axel 18Axel 17Axel 16 Axel 15Axel 14Axel 13Axel 12Axel 11Axel 10Axel 9Axel 8Axel 7Axel 6Axel 5Axel 4Axel 3Axel 2Axel 1

De zweetlucht weerhoudt ook Axel door zijn neus te ademen. Mama knoopt met haar vrije hand zijn witte band en laat hem in de kleine, donkere kleedkamer van de judoschool achter. Axel bestudeert de grote, hoekige schouderbladen van Huib Hoensbroek, die hij vandaag ongetwijfeld niet een-twee-drie tegen de tatami zal werken.  
      Op de blauwe mat buigt hij voor sensei Starmans, die zijn leerlingen aandachtig monstert. Zijn kaal hoofd met bloemkooloren torent hoog boven zijn discipelen. ‘Mooi mannen. Vergeet niet dat we met judo een zachte weg gaan. We zijn hier niet om iemands arm eraf te trekken. Duwt je tegenstander je, dan moet je niet terugduwen, maar trekken. Geef mee met zijn kracht als een rietstengel die meebuigt met de wind. Wees als water.’
      Axel wil liever op voetballen dan als een rietstengel door de dojo deinen, maar eerst moet hij van zijn moeder wilskracht tonen en het jaar bekronen met een gele band.
      Wanneer een van de grotere jongens een verwurging inzet door zijn onderarm op Axels halsslagader te planten, kan hij nog net op tijd afkloppen. Op het bevroren stoepje voor de judoschool heeft Zeus inmiddels een loops teefje gespot en vervolgens zijn bazinnetje meegetrokken. Axels laatste judoles is een feit wanneer zijn moeder verzuimt mee te gaan in de beweging van het beest en met een gecompliceerde armbreuk uit haar beige houtje-touwtje jas geknipt moet worden.

© Pieter Thomassen

Axel 28 - Axel 27 - Axel 26 - Axel 25Axel 24 - Axel 23 - Axel 22 - Axel 21 - Axel 20 - Axel 19 - Axel 18 - Axel 17 - Axel 16 - Axel 15 - Axel 14 - Axel 13 - Axel 12 - Axel 11 - Axel 10 - Axel 9 - Axel 8 - Axel 7 - Axel 6 - Axel 5 - Axel 4 - Axel 3 - Axel 2 - Axel 1