Skip to main content

Axel Graafland 16

Axel Graafland 16

June 13, 2014

By Pieter Thomassen

Slowly the growing darkness encroaches on the world outside. The classroom windows become mirrors and Axel sees himself biting the tip of his tongue in order to create elegant scribbles in ink to make his letter to Saint Nicholas and Black Peter the most beautiful of his class, well before the school bell rings. Deep in the night, Black Peter will come to read all letters by bright moonlight, and he will recognise that Axel’s letter is the most treasured and reward him with a special, precious gift.
      The next morning, the carrot in his shoe is untouched, maybe because he has called his mother a scoundrel, it’s a word he has picked up in the schoolyard, and he has thrown it away at random. Never before has the hand which has ruffled his hair so often, hit him this hard. On the school desks, the small gingerbread men glow in the dreary sunrise.
      On Sunday afternoon, during the arts programme, mama lifts Axel onto her lap, to tell him that he’s now old enough to know that Saint Nicholas doesn’t exist, and that the holy man on whose lap he has sat many times, is no one but granny Reuser in a hired outfit. That evening, when he looks up at the roofs from his bedroom window, the stars remain hidden by a mass of dirty-yellow clouds.

© Pieter Thomassen
© Translation Holland Park Press

Axel 15Axel 14Axel 13Axel 12Axel 11Axel 10Axel 9Axel 8Axel 7Axel 6Axel 5Axel 4Axel 3Axel 2Axel 1

Langzaam verorbert het invallende duister de buitenwereld. De ramen van het klaslokaal worden tot een spiegel waarin Axel zich op het puntje van zijn tong ziet bijten om nog vóór de schoolbel zijn brief aan Sinterklaas met sierlijke inktkrullen tot de mooiste van de klas te maken. Zwarte Piet zal komen om in het holst van de nacht bij helder maanlicht alle briefjes te lezen en hij zal zíjn briefje herkennen als het kostbaarste en hem daarvoor belonen met een bijzonder en zeldzaam geschenk.
      De volgende ochtend is de wortel in zijn schoen onaangeroerd, misschien wel omdat hij zijn moeder schoft heeft genoemd, een woord dat hij op de speelplaats heeft opgevangen en in het wilde weg weer heeft weggegooid. Nooit eerder heeft de hand die zo vaak door zijn haar is gegleden, hem zo hard geraakt. Op de schoolbanken glimmen in goor ochtendlicht kleine taaitaaipoppen.
      Op zondagmiddag trekt mama Axel tijdens Openbaar Kunstbezit op schoot en vertelt hem dat hij nu oud genoeg is om te weten dat Sinterklaas niet bestaat en dat de goedheiligman bij wie hij al die jaren op schoot heeft gezeten, oma Reuser met een huurpak is geweest. Wanneer hij die avond op zijn kamer opkijkt langs de daken, blijven de sterren verborgen achter een geelgrauw wolkendek.

© Pieter Thomassen

Axel 15 - Axel 14 - Axel 13 - Axel 12 - Axel 11 - Axel 10 - Axel 9 - Axel 8 - Axel 7 - Axel 6 - Axel 5 - Axel 4 - Axel 3 - Axel 2 - Axel 1