By Arnold Jansen op de Haar
I pity Kate’s lackey; of course Kate and William don’t go on holiday without servants.
A paparazzo isn’t supposed to take pictures during a private holiday. Such a person must be arrested immediately, and so, too, must the editor of that magazine. Of course you don’t buy it, but imagine the poor lackey! Suppose we could interview this footman.
There are footmen who come with a palace. Take Balmoral: its footmen are often local farmers’ sons answering to the name of Hamish, Duncan or Angus. Otto most certainly isn’t a farmer’s son; Otto is a travelling lackey.
‘May I ask you about your day-to-day activities?’ I ask Otto.
‘The work is very varied,’ the footman replies, whose voice seems to betray a hint of a German accent. ‘I polish the silver, serve meals, open doors and lift heavy objects such as suitcases.’
‘How did you come into this line of work?’
‘I began by taking a specialist butler training course,’ Otto answers, who has asked me not to reveal his surname. ‘We’re discreet at all times.’
After I press him a bit, he agrees to tell us something about his career. He has worked for the Dutch Royal Family.
‘I was, among other things, in charge of the umbrellas.’
‘The umbrellas?’
‘Yes, the umbrellas,’ Otto answers sternly. ‘I was First Footman of the Umbrellas, which meant I carried Her Majesty’s umbrella but no one else’s.’
I pour the footman a glass of sherry and he opens up a bit more, because Otto has many stories to tell. There was the time the president of a distant country arrived with his entourage for a state visit. ‘I’m not at liberty to name the country.’ Otto tells me this president was staying in a wing of Noordeinde Palace in The Hague.
‘Even a president from a faraway country needs to go to the toilet from time to time,’ Otto tells me. ‘Now, you don’t know Noordeinde Palace’s toilets, but they are rather grand. You first go through a sort of antechamber with fully mirrored walls. It’s not immediately clear how to enter the actual toilets, so the president thinks: how exquisite, they actually allow you to shit on the floor and someone will come along to clean up afterwards! It still makes Otto angry. ‘Guess who had to clear up the mess?! … Otto, of course. The next day I handed in my notice.’
Otto then mentions that he served for some time as Lady Gaga’s butler, ‘but there you expect that kind of thing’. And so we slowly approach the key point.
‘And my employment contract contained this clause: no full-frontal nudity in front of servants. You didn’t use to have to specify this, but since I heard from a friendly colleague who worked in the Swedish royal household that Carl Gustav organises snooker games, played stark naked, every Saturday evening, I’ve asked for this clause to be added.’
Otto now looks a bit peaky and I pour him another glass.
‘It all started with the party goods,’ Otto sighs.
‘The party goods?’ I say, surprised.
‘Her parents own a party goods company,’ Otto explains. ‘For a certain period, I sported a party hat at every birthday party. It undermines your dignity as a lackey.’
Otto is rather tight-lipped about France.
‘However, it’s a fact,’ Otto says, ‘that just as I was about to serve her two fried eggs, sunny side up, down by the swimming pool, she …’
‘Please continue!’ I urge.
‘No,’ Otto says resolutely. ‘Well, just this: they are after all just ordinary people.’ He takes a big sip from his sherry. ‘Ordinary people may well walk around naked at home for half the day. Actually, make that the whole day, in the case of Lady Gaga. If celebrities are afraid that they are hitting a publicity low point, they take to the beach in tiny bikinis, guaranteeing a picture in the next day’s Sun. But you don’t expect this from the royals. I may well be a bit old fashioned.’
Otto requested and was granted a transfer to Windsor.
‘The Queen always emerges fully clothed from the bedroom,’ he assures me.
© Arnold Jansen op de Haar
© Translation Holland Park Press
You can leave your comment on our forum.
Het kan niet de bedoeling zijn dat een paparazzo foto’s gaat maken van een privé-vakantie. Zo’n type moeten ze gelijk oppakken. En de hoofdredacteur van dat blad ook. En u koopt het natuurlijk niet. Maar die arme lakei! Stel dat we die lakei konden interviewen.
Je hebt lakeien die bij de inventaris van het paleis horen. Op Balmoral bijvoorbeeld. Het zijn vaak boerenjongens uit de buurt die Hamish, Duncan of Angus heten. Otto is geen boerenjongen. Otto is een reislakei.
‘Mag ik vragen waaruit uw werk bestaat?’ vraag ik Otto.
‘Het is gevarieerd werk,’ zegt de lakei, bij wie ik een licht Duits accent bespeur, ‘ik poets het zilver, serveer maaltijden, ik houd deuren open en til zware dingen, zoals koffers.’
‘En hoe bent u lakei geworden?’
‘Ik heb eerst een officiële butleropleiding gevolgd,’ zegt Otto, die liever niet heeft dat ik zijn achternaam erbij zet. ‘Wij zijn altijd zeer discreet.’
Na enig aandringen wil hij wel iets vertellen over zijn carrière. Hij heeft voor het Nederlandse koningshuis gewerkt.
‘Ik ging onder meer over de paraplu’s.’
‘De paraplu’s?’
‘Ja, de paraplu’s,’ zegt Otto streng. ‘Ik was Eerste Paraplulakei. Dat betekende dat ik de paraplu voor Hare Majesteit ophield. En voor niemand anders.’
Ik schenk de lakei een glaasje sherry in. Hij begint een beetje los te komen. Otto zit vol verhalen. Zo vertelt hij me over een staatsbezoek door een president uit een ver land met zijn gevolg. ‘Ik kan dat land niet noemen.’ Hij vertelt dat de president was ondergebracht in een vleugel van Paleis Noordeinde te Den Haag.
‘Ook een president uit een ver land moet wel eens naar de wc,’ vertelt Otto. ‘Nou kent u die wc’s van Noordeinde niet, maar die zijn nogal chique. Er zit een soort antichambre voor die geheel bestaat uit spiegelwanden. Je kunt niet direct zien waar de deur naar de wc’s zit. Dus die president denkt: wat een chique boel hier, ik mag gewoon op de grond poepen, dan ruimt iemand het op!’ Otto kan er nog kwaad om worden. ‘En wie moest dat opruimen?!... Otto natuurlijk. De volgende dag heb ik ontslag genomen.’
Otto vertelt dat hij daarna nog een tijdje als butler voor Lady Gaga gewerkt heeft ‘maar daar verwacht je het’. En zo komen we langzaam bij het heikele punt.
‘Er stond nog in mijn arbeidscontract geen frontale naaktheid in het bijzijn van bedienden. Vroeger had je dat niet. Koninklijke hoogheden waren altijd aangekleed. Maar sinds een goede collega bij het Zweedse koningshuis mij vertelde dat ze daar iedere zaterdagavond poedelnaakt snooker spelen onder leiding van Karel Gustaaf, heb ik die clausule op laten nemen.’
Otto ziet inmiddels wat pips om de neus. Ik schenk hem nog maar eens in.
‘Het begon met de feestartikelen,’ zucht Otto.
‘De feestartikelen?’ zeg ik verbaasd.
‘Haar ouders hebben een bedrijf in feestartikelen,’ verduidelijkt Otto. ‘Op een gegeven moment liep ik bij elke verjaardag met zo’n verjaardagshoedje op. Het tast toch een beetje je waardigheid aan. Als lakei.’
Over Frankrijk wil Otto niet veel loslaten.
‘Maar feit is,’ zegt Otto, ‘dat ik haar net twee gebakken eieren, met de zonnige zijde boven, aan het zwembad wilde serveren toen…’
‘Vertel!’ dring ik aan.
‘Nee,’ zegt Otto resoluut. ‘Nou ja, dit dan. Het zijn natuurlijk gewone mensen.’ Hij neemt een grote slok van zijn sherry. ‘Gewone mensen lopen misschien thuis de halve dag in de blote kont. En Lady Gaga eigenlijk de hele dag. En als beroemdheden een beetje uit beeld dreigen te raken gaan ze in een piepkleine bikini op het strand liggen. Dan staan ze de volgende dag in The Sun. Maar van koninklijke hoogheden verwacht je het niet. Ik ben misschien ouderwets.’
Otto is op eigen verzoek overgeplaatst naar Windsor.
‘De koningin komt altijd volledig gekleed de slaapkamer uit,’ verzekert hij me.
© Arnold Jansen op de Haar
 window.___gcfg = {lang: 'en-GB'}; (function() {   var po = document.createElement('script'); po.type = 'text/javascript'; po.async = true;   po.src = 'https://apis.google.com/js/plusone.js';   var s = document.getElementsByTagName('script')[0]; s.parentNode.insertBefore(po, s); })();
U kunt reageren op ons forum.
Eerdere columns:
