By Arnold Jansen op de Haar
Last week I read somewhere that Pippa Middleton is having an identity crisis. Apparently she is finding it difficult to accept that people think of her as ‘Kate’s sister’.
It’s of course just speculation, but it’s been reported that she has been phoning her sister in floods of tears, sobbing, ‘I’m no longer in control of my own life.’
Slowly I begin to understand why it took William such a long time to marry Kate: the package came with a sister-in-law, Pippa.
We all know it: the state presents you with brothers- and sisters-in-law and they come along for free. In many cases it’s not a perfect match and, at most, you learn to tolerate one another.
News items about Pippa’s life sound like scenes from Enid Blyton’s Malory Towers, in Dutch known as the Pitty series, a series of books for teenage girls: Pippa at Boarding School; Pippa as Bridesmaid; Pippa the Party Animal; Pippa visits a Tennis Match, Pippa has a New Dress; Pippa’s Love Hurt; Pippa goes Skating; Pippa has an Identity Crisis; Pippa writes a Book.
It’s the last item that I want to discuss this week: Pippa has signed a contract for a book that hasn’t yet been written, a book that tells you how to organise a party for every season. Penguin publishers have apparently paid £400,000 for the rights: Pippa Penguin!
However, Pippa is in the middle of an identity crisis – well, it’s not surprising: a book about party planning at the same time as her parents are running a party supply business, and moreover she has become famous by appearing at a royal party!
Don’t do it, Pippa!
Most parties are disappointing. I remember my first office Christmas party; the ‘office’ was the army, or to be more precise the Dutch Grenadier Guards regiment. I was seated between two very pregnant ladies, the wives of fellow officers. Over my head they discussed exercises for pregnant women, and by the time dessert was served they had progressed to discussing the details of giving birth.
The next year I was summoned by our commanding officer: couldn’t I, for once, bring along a date?
There are also Christmas parties without partners. From time to time I come across one of these festivities in a pub. There is always a girl who is staring at a male colleague across the table. Of course, she is never seated next to him.
In England you also have to pull an often malfunctioning Christmas cracker, and put on a paper hat to general hilarity. The only solution is to drink a lot. Half of the partygoers get louder and louder while the other half say less and less, especially that particular girl.
This week I dreamed about a themed party. Everyone came dressed up as an animal. I was kitted out in a bear suit, which enhanced my figure. I know it’s only my own opinion, but I was rather cuddly. A bit further away stood a lonely penguin; I felt for her because nobody recognised her.
The penguin told me she had studied English literature at Edinburgh University and was related to a very well-connected figure. So I mumbled from deep within my bear costume, ‘I’m happy to give you a few writing tips.’
‘You don’t need to do all this,’ I whispered in her ear. ‘You can always write a novel under a pen-name.’ A novel, for example, about a girl having an identity crisis or about a girl who thinks she is just one of the party goods.
‘Just go off to a remote Scottish island and write the novel.’ I also promised to help her find a literary publisher. ‘Not in order to get a large advance but simply to show people you can really do something.’ She briefly paled when I mentioned the word royalties.
‘Darling Pippa Penguin, do march on,’ I whispered, and placed a gentle smack on the famous bottom.
© Arnold Jansen op de Haar
© Translation Holland Park Press
You can leave your comment on our forum.
Het is natuurlijk allemaal speculatie maar ze zou al enkele malen in tranen haar zus hebben gebeld. ‘Ik heb geen controle meer over mijn eigen leven,’ snikte ze.
Langzaam begin ik te begrijpen waarom prins William zo lang heeft gewacht om met Kate te trouwen: er zat een schoonzus bij, Pippa.
We kennen het allemaal: zwagers en schoonzussen zijn een van rijkswege opgelegd fenomeen. Je krijgt ze er gratis bij. Het is in veel gevallen geen onverdeeld genoegen. Hooguit ontstaat er een vorm van gedogen.
De berichtgeving over Pippa’s leven klinkt als Enid Blytons Malory Towers serie, in Nederland beter bekend als de Pitty-reeks, een serie voor oudere meisjes: Pippa op kostschool; Pippa wordt bruidsmeisje; Pippa het feestbeest; Pippa bezoekt een tenniswedstrijd; Pippa heeft een nieuwe jurk; Pippa’s liefdesverdriet; Pippa gaat schaatsen; Pippa zit in een identiteitscrisis; Pippa schrijft een boek.
Over dat laatste wilde ik het deze week met u hebben: Pippa heeft een contract getekend voor een boek dat nog geschreven moet worden. Een boek over hoe je in elk seizoen het perfecte feestje organiseert. Uitgeverij Penguin schijnt £400.000 betaald te hebben voor de rechten. Pippa de Pinguïn!
En nu zit Pippa in een identiteitscrisis. Ja, dat lijkt me ook: een boek over feestjes terwijl je ouders handelen in feestartikelen en je zelf beroemd bent geworden door een koninklijk feestje!
Doe het niet, Pippa!
Het merendeel van de feestjes valt tegen. Ik herinner me mijn eerste kerstfeestje van de zaak. De ‘zaak’ was het leger. Om precies te zijn: het Garderegiment Grenadiers. Men had mij aan tafel geplaatst tussen twee hoogzwangere echtgenotes van collega-officieren. Voor en achter mij langs ging het over zwangerschapsgymnastiek. Tijdens het dessert, een bavarois, waren ze inmiddels gevorderd tot de details van de bevalling zelf.
Het jaar daarop werd ik bij de commandant geroepen. Of ik niet eens een date kon meebrengen.
Je hebt ook kerstfeestjes zonder partner. Ik zie dergelijke festiviteiten nog wel eens in een kroeg. Er zit altijd een meisje bij dat de hele tijd zit te staren naar een mannelijke collega aan de andere kant van de tafel. Ze zit natuurlijk nooit naast hem.
In Engeland moet men ook nog aan een Christmas cracker trekken die het nooit doet. En de papieren feestmuts opzetten. Hilariteit alom. Het diner is van een bedenkelijke kwaliteit. Zwaar drinken is de enige oplossing. De ene helft van de aanwezigen wordt steeds luidruchtiger, de andere helft steeds zwijgzamer. Vooral dat ene meisje.
Van de week droomde ik over een themafeestje. Iedereen kwam verkleed als dier. Zelf had ik een berenpak aan dat goed paste bij mijn figuur. Ik was, al zeg ik het zelf, nogal knuffelbaar. Verderop stond een eenzame pinguïn. Ik had met haar te doen. Niemand herkende haar.
De pinguïn vertelde dat ze Engelse taal- en letterkunde had gestudeerd aan de universiteit van Edinburgh en familie was van een hooggeplaatst persoon. Dus mompelde ik vanuit de diepte van mijn berenpak tegen de pinguïn: ‘Ik wil je wel een paar schrijftips geven.’
‘Het hoeft allemaal niet,’ fluisterde ik in haar oor. ‘Je kunt ook onder pseudoniem een roman schrijven. Een roman over een meisje met een identiteitscrisis. Een meisje dat denkt dat ze zelf een feestartikel is.’
‘Je reist gewoon naar een afgelegen Schots eiland en schrijft die roman.’ En ik beloofde haar dat we dan samen zouden proberen dat boek onder te brengen bij een literaire uitgeverij. ‘Niet voor een heel groot contract, maar gewoon om de mensen te laten zien dat je echt iets kunt.’ Toen ik daarna het woord royalty’s noemde, trok ze eventjes bleek weg.
‘Lieve Pippa de Pinguïn, voorwaarts,’ fluisterde ik en ik gaf haar een klapje op de beroemde billen.
© Arnold Jansen op de Haar
U kunt reageren op ons forum.
Eerdere columns:
