By Arnold Jansen op de Haar
Most royal families are just a tiny bit common: witness their preference for fast cars, planes, yachts, hunting, firearms, money, hydrogen peroxide, extramarital affairs and villas in sunny countries, though not necessarily in this order.
You could wish for a royal figure to emerge with a genuine interest in literature. Alan Bennett has written a wonderful novella on this subject: The Uncommon Reader. But unfortunately royal news mostly consists of someone qualifying for a pilot’s licence or making a slip-up.
Last week the Spanish king was at the centre of a scandal. Juan Carlos, aged 74, had shot an elephant during a safari in Botswana. The outcry centred mainly on the issue of the king embarking on such an expensive holiday during a time of austerity, plus the fact that he had been accompanied by a much younger woman: 47-year-old blonde German princess Corinna zu Sayn-Wittgenstein. Actually, she’s not even a real princess, but an in-law who was allowed to keep the title after her divorce.
I was more concerned about the elephant, especially as the king is patron of the Spanish branch of the Worldwide Fund for Nature.
It has been alleged that as a teenager Juan Carlos accidentally shot dead his younger brother Alfonso. Several different accounts are doing the rounds. ‘He didn’t know the gun was loaded,’ according to his mother’s dressmaker. Another witness declared that, when Alfonso entered the room, the door knocked Juan Carlos’s arm. Two weeks ago the 13-year-old grandson of Juan Carlos shot himself in the foot during ‘a shooting exercise on his father’s estate in Soria’. And Juan Carlos has just shot an elephant, deliberately. It’s as if we were discussing the family affairs of an international arms trader.
Elephants are very intelligent: they recognise themselves in a mirror and mourn their dead. They can smell at a distance of five kilometres and hear over a distance of ten kilometres. They can even swim and have a vast memory. The Spanish king should avoid Botswana for the foreseeable future.
Prince Bernhard of the Netherlands (1911–2004) was one of the founders of the Worldwide Fund for Nature. By all accounts, during his life he shot at anything that moved, except elephants. In an interview, Prince Bernhard explained it like this: ‘I have no problems whatsoever with elephants; they love me.’ Unfortunately his relationship with wild boar and deer wasn’t on the same footing.
Prince Bernhard collected elephants in art. After his death these objects were auctioned and the proceeds went to the Worldwide Fund for Nature. He was the proud owner of at least one inflatable elephant. I’m not making this up: I was at Soestdijk palace when it was presented to him.
This was at a reception for the committees of several student organisations. Although we were not meant to bring presents, one of the committees had had the idea of giving the prince an inflatable elephant, which was inflated on the spot. ‘Many thanks for the elephant,’ the prince said in his thick German accent.
The other similarity between Juan Carlos and Prince Bernhard is their fondness for hunting blonde wildlife, which is also quite common.
Royal families are a phenomenon that belongs to the past. That is what I think every time I see women at a state banquet dressed in what looks like a bit of curtain and a sash. In the old days, kings could be locked up or beheaded if they did something silly or were simply raving lunatics.
On her Silver Wedding Anniversary in 1972, Queen Elizabeth received Jumbo, a seven-year-old elephant, from the President of Cameroon. I hope this elephant is at least still alive.
I assume it is, and now Queen Elizabeth is about to celebrate her Diamond Jubilee. She has never put a foot wrong, and besides she looks like my mother, who can look similarly disapproving and smell an elephant killer at a distance of ten kilometres.
Heartfelt congratulations, Your Majesty, but keep an eye on that Pippa: she was recently spotted in Paris in the company of a man with a gun. Your family can always leave it until later to turn common.
© Arnold Jansen op de Haar
© Translation Holland Park Press
You can leave your comment on our forum.
Je zou hopen dat er eens een koninklijk type opstond met echte aandacht voor bijvoorbeeld literatuur. Alan Bennett heeft daar een mooie novelle over geschreven: The Uncommon Reader. Maar nee, de berichtgeving gaat meestal over het halen van een vliegbrevet of een misstap.
Afgelopen week was de Spaanse koning in opspraak. Juan Carlos (74) had tijdens een safari in Botswana een olifant gedood. De ophef in Spanje ging vooral over het feit dat de koning in crisistijd zo’n dure reis had gemaakt. En dat hij in het gezelschap was van een veel jongere vrouw: de 47-jarige blonde Duitse prinses Corinna zu Sayn-Wittgenstein. Niet eens een echte prinses, maar een aangetrouwd type dat na haar scheiding de titel mocht behouden.
Ik dacht meer aan de olifant. Vooral omdat de koning beschermheer is van de Spaanse tak van het Wereld Natuur Fonds.
Juan Carlos schijnt in zijn jeugd per ongeluk zijn jongere broer Alfonso te hebben doodgeschoten. Hier doen verschillende verhalen over de ronde. ‘Hij wist niet dat het pistool geladen was,’ zei de naaister van zijn moeder. Een andere getuige verklaarde dat Alfonso binnenkwam en de deur tegen de arm van Juan Carlos aankwam. De 13-jarige kleinzoon van Juan Carlos heeft twee weken geleden tijdens ‘een schietoefening op het landgoed van zijn vader in Soria’ in zijn eigen voet geschoten. En Juan Carlos zelf dus een olifant. Met opzet. Alsof je het over het huishouden van een internationale wapenhandelaar hebt.
Olifanten zijn erg intelligent. Zo kunnen olifanten zichzelf herkennen in een spiegel en rouwen ze om hun doden. Ze kunnen geuren op vijf kilometer afstand ruiken en elkaar horen op tien kilometer afstand. Ze kunnen zelfs zwemmen. En ze hebben een enorm geheugen. De Spaanse koning kan voorlopig beter niet in Botswana komen.
Prins Bernhard der Nederlanden (1911-2004) was een van de oprichters van het Wereld Natuur Fonds. Naar verluidt heeft hij in zijn leven op alles geschoten wat beweegt, behalve op olifanten. Zoals prins Bernhard het zelf zei in een interview: ‘Ik heb helemaal geen problemen met olifanten. Ze houden van me.’ Helaas was zijn relatie met wilde zwijnen en edelherten een stuk slechter.
Prins Bernhard was een verzamelaar van olifanten. Als kunst. Na zijn dood werden die geveild ten behoeve van het Wereld Natuur Fonds. Hij bezat ten minste één opblaasbare olifant. Ik was erbij toen die werd aangeboden op paleis Soestdijk. Ik verzin niks.
We waren daar met de besturen van verschillende studentenverenigingen. En hoewel het niet de bedoeling was dat er cadeaus werden aangeboden, was een van de besturen op het idee gekomen de prins een opblaasbare olifant aan te bieden, die ter plekke werd opgeblazen. ‘Zeer bedankt voor die olifant,’ zei de prins met een zwaar Duits accent.
Een andere overeenkomst tussen Juan Carlos en Bernhard is het jagen op blond wild. Ook tamelijk ordinair.
Vorstenhuizen zijn eigenlijk niet meer van deze tijd. Dat denk ik elke keer als ik bij een staatsbanket de vrouwen in een gordijn en een sjerp gehuld zie. Vroeger kon men koningen nog opsluiten of onthoofden als ze iets stoms deden of gewoon knettergek waren.
Koningin Elizabeth kreeg bij haar zilveren bruiloft in 1972 van de president van Kameroen ‘Jumbo’, een zeven jaar oude olifant. Nou hoop ik maar dat die olifant nog altijd leeft.
Ik denk het eigenlijk wel. Binnenkort viert koningin Elizabeth haar diamanten jubileum. Ze heeft nog nooit een stap verkeerd gezet. Bovendien lijkt ze op mijn moeder. Die kan net zo afkeurend kijken en ruikt een olifantendoder al op tien kilometer afstand.
Hartelijk gefeliciteerd, majesteit. En houd die Pippa een beetje in de gaten. Die werd onlangs in Parijs gesignaleerd met een man met een pistool. Met de hele familie ordinair worden kan altijd nog.
© Arnold Jansen op de Haar
 window.___gcfg = {lang: 'en-GB'}; (function() {   var po = document.createElement('script'); po.type = 'text/javascript'; po.async = true;   po.src = 'https://apis.google.com/js/plusone.js';   var s = document.getElementsByTagName('script')[0]; s.parentNode.insertBefore(po, s); })();
U kunt reageren op ons forum.
Eerdere columns:
