By Arnold Jansen op de Haar
There are many Anglophiles and Francophiles in The Netherlands, people who adore respectively England and France. There are also quite a few America Experts, a wide-ranging concept in my opinion. Does it mean that you are an authority on McDonald’s activities, know the ins and outs of Wall Street or are deeply into the work of F. Scott Fitzgerald? Yet, the America Expert does exist. However Belgium Experts are thin on the ground, quite apart from the fact that I have never come across a Belgophile.
Belgium isn’t actually a country. It is populated by the Walloons and the Flemish, who speak respectively French and Dutch. The country remains united by beer and chocolate. Excellent beer and chocolate, one has to admit.
This week we saw two typical Belgium news items. One concerned Farid ‘le fou’ (the fool) Bamouhammad, a Belgian prisoner who had been relocated twenty-four times. His latest offence was to threaten two prison wardens with a pair of scissors. ‘Oh dear, he has a pair of scissors!’ The prison wardens decided they would go on strike if he wasn’t transferred immediately.
The other news item reported the arrest of war criminal Ratko Mladic. They were alerted to a man who bore a strong resemblance to Mladic because he drove around in a car with German number plates! There were some doubts about the true identity of this catch but nonetheless they proceeded to interrogate him. He spoke in the local dialect and was living in Sint-Truiden. The Belgium Mladic turned out to be retired painter and artist Freddy Degreef, aged sixty-seven.
Tony Blair mentioned in his autobiography, A Journey, that George Bush was baffled by the presence of Guy Verhofstadt at the G8 summit in Genoa in 2001. He listened with increasing amazement to Guy’s pieces of advice before asking Tony Blair: ‘Who is this guy?’ ‘He is the Belgium Prime Minister,’ answered Tony. ‘But Belgium isn’t part of the G8,’ objected George. So Tony explained that Mr Verhofstadt was here as the ‘President of Europe’ (Belgium was holding the European Presidency at that time). ‘You got the Belgians running Europe?’ replied George, and he shook his head aghast.
I am not sure if you are familiar with Belgium but it is one of a kind. Next thing you know after crossing the border by car is that you head has hit the roof; you have found the first potholes. Rubbish has drifted alongside the roads and crash barriers are dented. In most countries someone is permanently responsible for keeping crash barriers in shape, ‘a barrier shaper’ if you like, but evidently not in Belgium. If you don’t believe me I challenge you to drive into Belgium along any border crossing.
In Belgium, houses are also not placed in any orderly fashion. In this respect the Walloons and the Flemish are a match for each other. Town Planning is not a Belgian pastime. This has created an advantage because nothing gets removed; everything remains, right down to complete medieval town centres.
Belgian signposting, too, is matchless. They are known to place directions just at the exit itself without giving any pre-warning. In Brussels it has become a game to randomly distribute ‘Ring Road’ signs. I once spent two increasingly desperate hours on a quest to locate this ring.
Yet it is about time to keep an eye on Belgium. The best young Dutch writers hail from Belgium. The EU has its headquarters in Brussels and since the ratification of the Lisbon Treaty in 2009 the EU has, on the quiet, doubled in importance.
Belgium is probably the most disorganised country in Europe. It links Wallonia and Flanders. The Dutch and French speaking citizens may not understand each other but this war of languages hasn’t killed anyone. It would require too much organisation.
That is because they prefer to go to a pub or restaurant. The Belgians are world champions in living well. My best-loved beer is Leffe, my favourite singer is Jacques Brel and I will spend Christmas in Bruges. ‘Doctor I am afraid I have caught Belgophilia.’
© Translation Holland Park Press
You can leave your comment on our forum.
Previous columns:
The Poet and the Perpetrator
Geert Wilders – The Movie
Don’t do it Amy
Breakfast with Kate
Deze week waren er twee nogal kenmerkende berichten over België. Het ene ging over Farid ‘le fou’ (de gek) Bamouhammad, een Belgische gedetineerde die al 24 keer is overgeplaatst. Deze keer had hij twee bewakers bedreigd met een schaar. ‘Oei oei, hij heeft een schaar!’ Als hij niet onmiddellijk opnieuw werd overgeplaatst zouden de cipiers in staking gaan.
Het andere bericht ging over de aanhouding van oorlogsmisdadiger Ratko Mladic. Men kwam de man, die een sterke gelijkenis met Mladic vertoonde, op het spoor omdat hij in een auto met Duitse kentekenplaten rondreed! Men twijfelde wel enigszins aan de vangst maar besloot hem toch te ondervragen. Hij sprak met een zwaar lokaal accent en was woonachtig in Sint-Truiden. De Belgische Mladic bleek de gepensioneerde kunstschilder Freddy Degreef (67) te zijn.
Tony Blair schreef in zijn autobiografie, A Journey, dat George Bush in 2001 in verwarring was over de aanwezigheid van Guy Verhofstadt bij de G8 top in Genua. Hij luisterde met stijgende verbazing naar de adviezen van Guy en vroeg toen aan Tony Blair wie die man was. ‘Hij is de minister-president van Belgie,’ zei Tony. George wierp tegen dat België naar zijn idee toch geen lid was van de G8. Tony legde George uit dat Mr Verhofstadt ‘president van Europa’ was (België bekleedde in die tijd het voorzitterschap van de EU). ‘Jullie laten de Belgen Europa runnen?’ zei George en hij schudde meewarig zijn hoofd.
Ik weet niet of u België een beetje kent maar het is een bijzonder land. Je passeert per auto de grens met België en je zit pardoes met je kop tegen het dak: kuilen in de weg! Langs de kant ligt zwerfvuil en in de vangrail zitten overal butsen. In de meeste landen heeft men permanent een mannetje paraat die je ‘de uitdeuker’ zou kunnen noemen maar in België dus niet. Als u mij niet gelooft moet u naar een willekeurige grensovergang met België rijden.
Ook staan de huizen aan de Belgische zijde schots en scheef door elkaar. Wat dat betreft zijn Walen en Vlamingen aan elkaar gewaagd. Ruimtelijke ordening is geen hobby van de Belgen. Dat levert overigens ook een voordeel op: omdat de Belgen niks opruimen staat alles er nog, zoals complete middeleeuwse binnensteden.
Ook in de bewegwijzering zijn de Belgen onnavolgbaar. Men plaatst rustig borden op de afslag zelf, zonder vooraankondiging. In Brussel heeft men er zelfs een sport van gemaakt om de bordjes ‘Ring’ op willekeurige wijze door de stad te verspreiden. Ik ben zelf wel eens twee uur wanhopig op zoek geweest naar die ring.
Toch wordt het tijd België in de gaten te houden. De beste jonge Nederlandstalige schrijvers komen uit België. De EU zetelt in Brussel. En sinds de ratificatie van het verdrag van Lissabon in 2009 is die EU stilletjes twee keer zo belangrijk geworden.
België is wellicht het slechtst georganiseerde land van Europa. Dat verbindt Wallonië en Vlaanderen. En er mag dan een grote spraakverwarring heersen tussen Nederlands- en Franstaligen, bij de taalstrijd is nog nooit een dode gevallen. Men krijgt het niet georganiseerd.
Dat komt omdat men liever in kroeg en restaurant zit. De Belgen zijn wereldkampioen van het goede leven. Mijn favoriete biermerk is Leffe, mijn favoriete zanger Jacques Brel en met kerst zit ik in Brugge. ‘Dokter, ik denk dat ik aan belgofilie lijd.’
