By Arnold Jansen op de Haar
That year the Beatles released Love Me Do, Elvis Presley released Return To Sender and Bob Dylan produced his first album. One month earlier Nelson Mandela had been arrested and on the same day Marilyn Monroe had committed suicide. The next day Sonny Liston and Floyd Patterson fought for the boxing heavyweight world title. I was born – it was 24 September 1962 – and the weather was lovely.
One month later the Cuban missile crisis began and the whole family nearly retreated to the understairs cupboard wearing colanders on their heads. (It had nothing to do with me.)
In the past things used to happen on my birthday. Take 24 September 1664, when director general Peter Stuyvesant surrendered and handed over New Amsterdam to the English. He later received Suriname in return. But since I was born nothing of importance has happened on my birthday.
Except, of course, that on 24 September 1977 the first episode of Love Boat was aired, on 24 September 1984 Paul McCartney released No More Lonely Nights and Hurricane Rita hit the United States on 24 September 2005. Up to that point in my life, I had weathered hurricanes, but I was still waiting for Rita on a love boat.
Occasionally you come across cars dating back to your year of birth. They were still built of sturdy material with lots of chrome plating, and every car so different. In the year I was born men still wore caps or hats in the football stands. You wouldn’t see anyone wearing an orange clog on his head.
Most people have a spectacular first memory: falling out of a tree, for example, or very hot weather on the first day at school; you get an ice lolly and you drop it into the sand. ‘Just rinse it under the tap,’ the teacher advises, but of course you won’t finish it.
My first memory is of playing with a toy car while my mother is doing the ironing in another corner of the room. Nothing at all is happening.
My second memory is more striking: I caught a bit of ‘skin’ when zipping up my fly in the toilet, and my mother and Aunt Annie came and rescued me.
Before you know it, you’re turning fifty. I’ve now entered my 51st year, so I’m officially 50+. I can now go on a beginners’ course in Spanish for the over fifties. However, I don’t understand the difference between a Spanish course for the under and one for the over fifties.
Maybe the course specialises in an extremely mumbled version of Spanish that’s ideal for conversation with other short, bald and rotund men in the squares of small towns with names like Vejer de la Frontera. Quite handy, because of my looks, when in Spain I always get asked for directions. In any case, a ‘Spanish course for the over fifties with Don Quixote in Tenerife’ suddenly sounds very attractive.
Earlier this year Maastricht city council organised a driving proficiency course for the over fifties, the so-called vroom tour. I’ve missed that one. ‘Taking part in this course has no implications for your driving licence.’ That’s a shame: I would have loved to spectacularly crash eight cars at 50+.
Much safer is the course ‘Leisurely cycling for the over fifties’.
‘What are you doing?’
‘Isn’t it obvious? Last week I cycled purposefully, but now I’m cycling in a leisurely fashion.’
Would the Rolling Stones ever indulge in leisurely cycling?
I think I’ll also decline the ‘Rumanian dancing course for the over fifties’, and I won’t take advantage of one of the ‘special weekend deals for the over fifties’.
A 50+ broadcasting company, a 50+ fair, a 50+ political party with two seats in the Second Chamber; they all exist in the Netherlands. People are getting older, but they get increasingly younger old. It’s time for a revolution.
I’m the same age as the Rolling Stones – the band, not the people. Recently I spotted a photo of them: the most wrinkled rock band of all time. Wonderful!
So now I’m going to play the Rolling Stones very loud and dance around the room in select company.
© Arnold Jansen op de Haar
© Translation Holland Park Press
You can leave your comment on our forum.
Een maand later brak de Cubacrisis uit. Bijna zat de hele familie met een vergiet op de kop in de gangkast. (Ik had er niks mee te maken.)
Vroeger gebeurde er nog wel eens iets op mijn verjaardag. Zo capituleerde directeur-generaal Peter Stuyvesant op 24 september 1664 en droeg hij Nieuw-Amsterdam over aan de Engelsen. Daar kreeg Nederland later Suriname voor terug. Maar sinds ik geboren ben gebeurt er niets meer op mijn verjaardag.
Of het moet zijn dat op 24 september 1977 de eerste aflevering van Love Boat was, Paul McCartney op 24 september 1984 No More Lonely Nights uitbracht, en op 24 september 2005 orkaan Rita in de Verenigde Staten aan land kwam. Wat mijzelf betreft waren er op dat moment al wel orkanen gepasseerd maar nog geen Rita op een loveboat.
Je ziet wel eens auto’s uit je geboortejaar. Die waren nog van degelijk materiaal met veel chroom en zo en allemaal verschillend. In je geboortejaar droegen mannen ook nog allemaal een hoed of pet naar een voetbalwedstrijd. Nog niemand droeg een oranje klomp op zijn hoofd.
De meeste mensen hebben een spectaculaire eerste herinnering. Men valt bijvoorbeeld uit een boom of op je eerste schooldag is het heel warm, je krijgt een waterijsje en dat valt in het zand. ‘Gewoon afspoelen,’ zegt de juffrouw, maar dat ga je natuurlijk niet meer opeten.
Mijn eerste herinnering is dat ik speel met een auto. Mijn moeder strijkt verderop de was. Er gebeurt helemaal niets.
Mijn tweede herinnering is al scherper. Ik kwam met mijn ‘velletje’ op de wc vast te zitten tussen mijn gulp en mijn moeder en tante Annie kwamen me redden.
En voor je het weet ben je vijftig. Mijn 51ste levensjaar is ingegaan. Nu ben ik dus officieel 50-plus. Ik kan opeens deelnemen aan een cursus Spaans voor beginners voor 50-plussers. Wat het verschil is met een cursus Spaans voor mensen onder de 50 weet ik niet.
Misschien is het een cursus heel erg binnensmonds Spaans zodat je heerlijk kunt converseren met andere kleine, kale, dikke mannetjes op pleintjes van stadjes met namen als Vejer de la Frontera. Handig omdat ze mij in Spanje vanwege mijn uiterlijk toch altijd al de weg vragen. Ook ‘een cursus Spaans voor 50-plussers met Don Quichotte in Tenerife’ klinkt opeens heel aantrekkelijk.
Eerder dit jaar kon men via de gemeente Maastricht een rijvaardigheidscursus voor 50-plussers volgen, de zogenaamde Broemrit. Die heb ik dus gemist. ‘Meedoen aan deze cursus heeft geen consequenties voor uw rijbewijs.’ Jammer, ik had graag als 50-plusser op spectaculaire wijze acht auto’s in elkaar willen rijden.
Veiliger is de cursus ‘Recreatief fietsen voor 50-plussers’.
‘Wat ben je aan het doen?’
‘Zie je dat niet, vorige week fietste ik nog met een doel, nu ben ik recreatief aan het fietsen.’
Zouden The Rolling Stones eigenlijk veel recreatief fietsen?
Ik denk dat ik ook maar bedank voor de ‘Danscursus Roemeens voor 50-plussers’. En ik ga ook geen gebruik maken van ‘een weekendarrangement voor 50-plussers’.
Een omroep voor 50-plussers, een 50PlusBeurs, een 50PlusPartij met twee zetels in de Tweede Kamer, het bestaat in Nederland allemaal. Men wordt ouder, maar je bent steeds jonger oud. Tijd voor een revolutie.
Ik ben net zo oud als The Rolling Stones. De groep, niet de mannen. Ik zag laatst een foto van ze: de meest verkreukelde rockband aller tijden. Heerlijk.
Dus nu ga ik heel hard The Rolling Stones opzetten om in zeer kleine kring door de kamer te dansen.
© Arnold Jansen op de Haar
 window.___gcfg = {lang: 'en-GB'}; (function() {   var po = document.createElement('script'); po.type = 'text/javascript'; po.async = true;   po.src = 'https://apis.google.com/js/plusone.js';   var s = document.getElementsByTagName('script')[0]; s.parentNode.insertBefore(po, s); })();
U kunt reageren op ons forum.
Eerdere columns:
