By Pieter Thomassen
This Ash Wednesday, in the Good Shepard church, a queue of hatted ladies crawls towards Reverend Uncle Peer. He has burned the old palm branches and mixed them with oil in order to put sticky crosses of ash on his flock. ‘Remember that you are dust, and to dust you shall return,’ he mutters grumpily when the wide brimmed headdress of the fourth lady in a row prevents a generous ash cross. He cannot really let loose his right thumb until the lovely wide forehead of the balding man at the end of the procession.
After the service Axel turns up with little Zeus at the back entrance of the sacristy. He has come to ask if it’s possible for Zeus to get an ash cross. Reverend Uncle squats down. ‘No Axel, animals can’t think or celebrate. They don’t know an ending, but also no new beginning. Zeus will never understand what an ash cross means.’
‘But Reverend Uncle, you do know that Zeus is my friend. He has actually bitten neighbour Rompen in his calf, but he is regretting this very much.’ With his right hand on Axel’s forehead and his left head on that of the small bitch, he looks at his nephew, then to the animal and back.
That evening in the presbytery Reverend Uncle blows the dust from a Château Cheval Blanc from 1960. His thumb plays with the corkscrew. Does he now experience the devil of sensuality or detachment? When the cork snaps, he holds it over a candle flame in order to cross himself with soot in front of the mirror.
© Pieter Thomassen
© Translation Holland Park Press
Axel 56 – Axel 55 – Axel 54 – Axel 53 – Axel 52 – Axel 51 – Axel 50 – Axel 49 – Axel 48 – Axel 47 – Axel 46 – Axel 45 – Axel 44 – Axel 43 – Axel 42 – Axel 41 – Axel 40 – Axel 39 – Axel 38 – Axel 37 – Axel 36 – Axel 35 – Axel 34 – Axel 33 – Axel 32 – Axel 31 – Axel 30 – Axel 29 – Axel 28 – Axel 27 – Axel 26 – Axel 25 – Axel 24 – Axel 23 – Axel 22 – Axel 21 – Axel 20 – Axel 19 – Axel 18 – Axel 17 – Axel 16 – Axel 15 – Axel 14 – Axel 13 – Axel 12 – Axel 11 – Axel 10 – Axel 9 – Axel 8 – Axel 7 – Axel 6 – Axel 5 – Axel 4 – Axel 3 – Axel 2 – Axel 1
Na de dienst meldt Axel zich met kleine Zeus bij de achteringang van de sacristie. Hij komt vragen of Zeus misschien ook een askruis mag. Heeroom hurkt neer. ‘Nee Axel, dieren kunnen niet denken of vieren. En ze kennen geen einde, maar ook geen nieuw begin. Zeus zal nooit snappen wat het askruis betekent.’
‘Maar heeroom, u weet toch, Zeus is mijn vriend. Hij heeft buurman Rompen wel in zijn kuit gebeten, maar daar had hij heel veel spijt van.’ Met zijn rechterhand op Axels voorhoofd en zijn linkerhand op dat van het teefje kijkt hij van zijn neefje naar het dier en weer terug.
’s Avonds in de pastorie blaast heeroom het stof van een Château Cheval Blanc uit 1960. Zijn duim speelt met de kurkentrekker. Voedt hij nu de wolf van zijn wellust of die van zijn onthechting? Wanneer de kurk afbreekt, houdt hij die boven een kaarsvlam om zichzelf voor de spiegel met roet te bekruisen.
© Pieter Thomassen
Axel 56 - Axel 55 - Axel 54 - Axel 53 - Axel 52 - Axel 51 - Axel 50 - Axel 49 - Axel 48 - Axel 47 - Axel 46 - Axel 45 - Axel 44 - Axel 43 - Axel 42 - Axel 41 - Axel 40 - Axel 39 - Axel 38 - Axel 37 - Axel 36 - Axel 35 - Axel 34 - Axel 33 - Axel 32 - Axel 31 - Axel 30 - Axel 29 - Axel 28 - Axel 27 - Axel 26 - Axel 25 - Axel 24 - Axel 23 - Axel 22 - Axel 21 - Axel 20 - Axel 19 - Axel 18 - Axel 17 - Axel 16 - Axel 15 - Axel 14 - Axel 13 - Axel 12 - Axel 11 - Axel 10 - Axel 9 - Axel 8 - Axel 7 - Axel 6 - Axel 5 - Axel 4 - Axel 3 - Axel 2 - Axel 1