Skip to main content

Axel Graafland 45

Axel Graafland 45

January 11, 2016

By Pieter Thomassen

In the bridge room of Tabor Home, Reverend Uncle Peer emphasizes the Feast of the Transfiguration with a Holy Mass in front of twelve wheelchair-bound people. This he does in full pontifical standing behind a pools table transformed into an altar. His nephew, who has been squeezed into a rather narrow red surplice ending just above his knees, acts as his altar server. It marks the beginning of Axel’s finest hour when the weddings-and-funerals choir’s, its members clad in white black tie suits and surrounded by a reddish velvet theatre stage, last notes fade away. Axel is burdened with the profound task of embodying the humility of all god’s people, because the congregation is in no position to kneel.
      Only a day ago, Axel was tacked so severely on the soggy uneven field of RC Football Club Palemig, that in the evening, he had to sit on the sofa while watching the Generation Game, with his swollen knee covered by a tea towel full of ice cubes. The injury rears its head when Axel wants to kneel. Accompanied by the sharp sound of ringing bells, he falls over and, in passing, his waving arms sweep away the devotional candles which causes his hair to catch fire. Revered Uncle Peer doesn’t hesitate for a moment and pours out the chalice, full of mass wine, over his nephew’s head. A sizzling sound can be heard, and slowly the consecrated room is filled with the smell of singed hair.

© Pieter Thomassen
© Translation Holland Park Press

Axel 44Axel 43Axel 42Axel 41Axel 40Axel 39Axel 38Axel 37Axel 36Axel 35Axel 34Axel 33Axel 32Axel 31Axel 30Axel 29Axel 28Axel 27Axel 26Axel 25Axel 24Axel 23Axel 22Axel 21Axel 20Axel 19Axel 18Axel 17Axel 16 Axel 15Axel 14Axel 13Axel 12Axel 11Axel 10Axel 9Axel 8Axel 7Axel 6Axel 5Axel 4Axel 3Axel 2Axel 1

In de klaverjaszaal van Huize Tabor zet heeroom Peer ten overstaan van twaalf rolstoelers het Hoogfeest van de Transfiguratie kracht bij met een heilige mis. Dat doet hij in vol ornaat van achter een tot altaar omgetoverd biljart. Zijn neefje, tot net boven de knie in een krappe rode superplie gehesen, staat hem als misdienaar terzijde. Axels finest hour breekt aan, wanneer de in witte smokings gestoken leden van het rouw- en trouwkoor omfloerst door glad rossig velours op het theaterpodium de laatste klanken van het Sanctus hebben laten wegsterven. Dan mag hij met een fluks handgebaar de altaarschel laten weerklinken. Maar omdat de kerkgangers niet in de positie zijn te knielen, rust nu op Axels schouders de zware taak op dit sonore teken de deemoed van heel het godsvolk te verbeelden.
      Nog geen dag eerder is Axel op het drassige knollenveld van de RKVV Palemig dermate hard onderuit geschopt, dat zijn gezwollen knie nog 's avonds op de bank bij Eén van de Acht onder een theedoek vol ijsblokjes schuil gaat. De blessure breekt Axel op wanneer hij wil knielen. Hij stort met snerpend belgerinkel voorover en neemt terloops met zijn maaiende armen de offerkaarsen van het devotieblok mee, waarbij zijn haar vlam vat. Heeroom Peer aarzelt geen moment en leegt de kelk met miswijn boven het hoofd van zijn neef. Er klinkt gesis, waarna de gewijde ruimte geleidelijk gevuld wordt met de geur van verschroeid haar.

© Pieter Thomassen

Axel 44 - Axel 43 - Axel 42 - Axel 41 - Axel 40 - Axel 39 - Axel 38 - Axel 37 - Axel 36 - Axel 35 - Axel 34 - Axel 33 - Axel 32 - Axel 31 - Axel 30 - Axel 29 - Axel 28 - Axel 27 - Axel 26 - Axel 25Axel 24 - Axel 23 - Axel 22 - Axel 21 - Axel 20 - Axel 19 - Axel 18 - Axel 17 - Axel 16 - Axel 15 - Axel 14 - Axel 13 - Axel 12 - Axel 11 - Axel 10 - Axel 9 - Axel 8 - Axel 7 - Axel 6 - Axel 5 - Axel 4 - Axel 3 - Axel 2 - Axel 1