By Arnold Jansen op de Haar
In the UK parliament you aren’t allowed to call an MP a coward. In Canada, calling someone ‘a trained seal’ is frowned upon. In the Welsh Assembly it’s better not to refer to the Queen as ‘Mrs Windsor’. And in the Irish parliament using the word ‘buffoon’ seems to be considered an insult. But the Dutch parliament has no problem with MPs calling each other a ‘gormless person’.
However, what isn’t allowed in the Dutch parliament is to refer to a government minister by name, only by function. Last week, the Dutch PM made several slips of the tongue. ‘Lodewijk,’ he said, ‘… Secretary of State Asscher.’ The speaker raised her eyebrows. ‘The Secretary of State for Work and Pensions,’ the PM quickly continued.
But calling someone a ‘gormless person’ is allowed. Mr Pechtold MP asked Mr Wilders MP if he would be able to distance himself from some Nazi symbols which had been carried during a demonstration organised by Wilders’ party. Mr Wilders answered: ‘Mrs Speaker, Mr Pechtold is such a gormless person. He’s such a sad, hypocritical and gormless person. That’s all I have to say.’
The Speaker didn’t intervene and even Mr Pechtold shrugged his shoulders. Mr Slob tried to come to Mr Pechtold’s defence, only to be labelled, too, a gormless person by Mr Wilders. Mr Wilders continued by tabling a motion of no confidence against the government, before the debate had even begun.
During the remainder of the debate, which lasted for two days, Mr Wilders cast sly smiles at the gormless persons, his colleagues. He didn’t contribute much; he had made his point.
Mr Pechtold bears some resemblance to a garden gnome, but I wouldn’t call him a gormless person… I definitely prefer watching him to Mr Wilders.
I couldn’t continue following the debate without inventing nicknames, though. I looked at our PM, Mark Rutte: his head looks even bigger on TV, but no one called him ‘Mister Ed, the talking horse’.
I also often watch debates in the UK parliament. Since the ‘gormless person’ incident, I see it with fresh eyes. And maybe it’s because I’m getting older, but all of a sudden I picture David Cameron and Ed Miliband in short trousers and caps. William Hague and Nick Clegg pass by on mini scooters.
The utterance of the word ‘gormless person’ happened in the Dutch parliament without the speaker calling for order. So you get the picture of the democratic process in the Dutch parliament. Luckily, all the opinion polls show that the Netherlands is the happiest country in the world. Well, it was the Dutch who carried out the survey.
It’s quite possible that I’m seeing things through foreign eyes, because this month I’ve been showing a South African writer around. Suddenly, you notice that bus drivers are very friendly, especially if you speak English. That our soup cups always have a handle. That tofu tastes much better here than in South Africa. That the beer glasses are rather small. That you can order freshly squeezed orange juice in every café. That everything here is very expensive and that you see a lot of cold colours when walking down the street. And that this country is very flat – even our language is flat, less sing-song than Afrikaans.
The South African writer was in stitches when I pointed out a few sand dunes in the Hoge Veluwe nature reserve. Afterwards, whenever she spotted a heap of sand, she asked: ‘Is that another of your dunes?’ At each ‘hill’ she got the giggles, and signs saying ‘quiet area for large wild animals’ made her laugh out loud.
She noticed that the service in bars and restaurants is often not up to scratch, as if waiters and waitresses couldn’t be bothered. A bit like the way Wilders attends parliamentary sessions.
It’s a good thing she doesn’t understand Dutch, because how would I explain that in the Dutch parliament you can call a fellow MP a sad, hypocritical and gormless person? And that Mr Wilders is actually an angry ladies’ hairdresser?
© Arnold Jansen op de Haar
© Holland Park Press
The Man Who is Always Late
What will survive of us is love
A Gibraltarian Librarian
A Gay Sympathiser
Hot Pants Harry
Cycling Sustained by Aunt Corry’s Pancakes!
A Slight Inconvenience
Phoning an Extraterrestrial
Naked in a Ballet Class
The Ouch, Ouch, Ouch Threshold
Eurovision
A Sincere Person
King of the People
Thatcher’s Secret Weapon
A Cycling Jeweller
Eating Like the Pope
A Poet with Gout
A Plastic Foreign Horse
A Bit Sfifling
A Roman Catholic Queen
Wat dan weer niet mag in het Nederlandse parlement is een minister bij de naam noemen. Afgelopen week vergiste de minister-president zich een paar keer. ‘Lodewijk,’ zei hij, ‘…minister Asscher.’ De Kamervoorzitter fronste haar wenkbrauwen. ‘De minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid,’ zei de premier snel.
Maar ‘miezerig mannetje’ mag dus wel. Kamerlid Pechtold vroeg aan Kamerlid Wilders of hij geen afstand kon nemen van enkele nazi-symbolen die tijdens een demonstratie van de partij van de heer Wilders werden meegevoerd. De heer Wilders antwoordde: ‘Voorzitter, wat een zielig mannetje is de heer Pechtold toch. Wat een zielig, miezerig en hypocriet mannetje bent u toch. Dat is wat ik te zeggen heb.’
De Kamervoorzitter greep niet in. Ook de heer Pechtold liet het maar voor wat het was. De heer Slob probeerde het nog voor collega Pechtold op te nemen. Ook hij werd daarop door de heer Wilders als ‘miezerig mannetje’ weggezet. Voorts diende de heer Wilders een motie van wantrouwen tegen het kabinet in, nog voordat het debat begonnen was.
De rest van het debat, dat twee dagen duurde, zat de heer Wilders besmuikt te lachen naar zijn miezerige collega’s. Veel zei hij niet meer. Hij had zijn punt gemaakt.
De heer Pechtold heeft wel iets van een kabouter. Maar om hem nou een miezerig mannetje te noemen… Ik zie hem altijd nog een stuk liever dan de heer Wilders.
Toch kon ik niet meer naar het debat kijken zonder bijnamen te verzinnen. Ik zag onze premier, Mark Rutte. Op tv leek zijn hoofd nog groter. Maar niemand zei ‘Mr Ed, het sprekende paard’ tegen hem.
Ik kijk ook vaak naar het Britse parlement. Sinds het ‘miezerige mannetje’ ga je toch anders kijken. En misschien komt het omdat ik zelf ouder word, maar opeens staan David Cameron en Ed Miliband in korte broek met een petje op. William Hague en Nick Clegg passeren op een stepje.
Die uitspraak van het ‘miezerige mannetje’ werd in het Nederlandse parlement gedaan zonder dat de Kamervoorzitter ingreep. Zo, dan heeft u een beeld van de Nederlandse parlementaire democratie. Gelukkig geven alle onderzoeken aan dat Nederland het gelukkigste land ter wereld is. Maar goed, daar worden we zelf over ondervraagd.
Wellicht dat ik door buitenlandse ogen kijk omdat ik deze maand een paar keer met een Zuid-Afrikaanse schrijfster op stap ben geweest. Opeens valt op dat de buschauffeurs heel aardig zijn. Zeker als je Engels spreekt. En dat aan onze soepkoppen altijd een oor zit. Dat de tofoe beter is dan in Zuid-Afrika. Dat de biertjes heel klein zijn. Dat je in elk café vers geperste jus d’orange kan verkrijgen. Dat alles hier heel duur is. Dat je op straat veel koude kleuren ziet. En dat het landschap heel vlak is. En dat ook de taal vlakker is, minder ‘zingt’, dan het Afrikaans.
De Zuid-Afrikaanse schrijfster kwam niet meer bij van het lachen toen ik haar op de zandduinen in natuurgebied De Hoge Veluwe wees. Daarna vroeg ze me elke keer als er ergens een bergje zand lag: ‘Noemen jullie dat ook een duin?’ Bij elke ‘heuvel’ kreeg ze de slappe lach. En ook de bordjes met ‘rustgebied grofwild’ deden haar grinniken.
Ook viel haar op dat de service in de horeca vaak te wensen overlaat, alsof de obers en serveersters er geen zin in hebben. Een beetje zoals Wilders in het parlement zit.
Goed dat ze geen Nederlands verstaat. Want hoe leg je uit dat je een collega in het Nederlandse parlement rustig een zielig, miezerig en hypocriet mannetje kunt noemen? En dat de heer Wilders een boze dameskapper is.
© Arnold Jansen op de Haar
 window.___gcfg = {lang: 'en-GB'}; (function() {   var po = document.createElement('script'); po.type = 'text/javascript'; po.async = true;   po.src = 'https://apis.google.com/js/plusone.js';   var s = document.getElementsByTagName('script')[0]; s.parentNode.insertBefore(po, s); })();
Eerdere columns:
Syrisch voetbal
De man die altijd te laat is
What will survive of us is love
Een Gibraltarese bibliothecaris
Homosympathisant
Hot Pants Harry
Fietsen op tante Corry’s pannenkoeken!
Een klein ongemak
Telefoneren met een buitenaards wezen
Naakt in de balletklas
Het Oeioeioei-drempeltje
Eurovisie
Een oprecht mens
Koning van het volk
Thatchers geheime wapen
Een fietsende jewelier
Eten als de paus
Een dichter met jicht
Een plastic buitenlands paard
Een beetje benauwd
Een katholieke koningin