By Arnold Jansen op de Haar
It’s actually quite hard to be consistent. Boris Johnson has been thinking up various nicknames for Deputy Prime Minister Nick Clegg. He’s not doing this in an entirely consistent way. According to London’s Mayor, Clegg is a yellow albatross around the collective Tory neck, a radio DJ, a lapdog, a wobbling jelly of indecision and vacillation, very, very decorative and a condom (although Boris used a rather more involved description). So what is he, then?
Johnson’s hero, Winston Churchill, was also clued-up on metaphors. He once invented the name ‘iron curtain’ for the border between Eastern and Western Europe, but I must admit calling Nick Clegg a condom sticks in your mind.
Boris Johnson may well not be entirely consistent in name-calling (I always say: ‘once a condom, always a condom’), but he is consistent in the general drift of his utterances.
The electorate likes its politicians to be consistent. This is probably at the root of Boris’s popularity. Voters are actually totally inconsistent. In a modern democracy, they keep changing their political preferences, but they expect a certain firmness from their politicians.
This is almost impossible in a coalition. A politician has to compromise and the European Union is the biggest trade-off. Maybe that’s why many voters detest the EU.
At the moment the question of who should attend the Olympic Winter Games in Sochi is being mulled over, because of Russian anti-gay policies.
The Dutch King, PM and Sports Minister will attend. It almost makes you think of a troika. Many of the other European countries won’t be represented by a head of state or government and Billie Jean King is representing Obama. Maybe the UK could ask Cliff Richard to attend, dressed in a rainbow jumper. That could lead to a lovely sing-along with the Russians in the stands.
Mark Rutte, the Dutch PM, is strongly committed to gay rights but isn’t planning to boycott the Winter Games. The PM cited several reasons. During Putin’s visit to the Netherlands in April, there was only one topic of discussion between him and the Dutch PM: gay rights. There was no time for other matters because Putin was ‘enjoying himself’. That must have been an interesting visit, but Rutte had done his duty.
He had yet more arguments. The Italian, Estonian, Lithuanian and Slovenian PMs will be attending the Winter Games, as well as Prince Henri of Luxembourg. Well, of course, this means Rutte can’t stay away. Besides, according to Rutte, French presidents never attend Winter Games. They would rather stay at home with their mistresses. And the German Chancellor, Angela Merkel, won’t go either. Of course not: she would rather go cross-country skiing. Beim Langlauf stürzte sie und zog sich einen Bruch des Beckenrings zu. A challenging sentence for a German spelling test.
At the same time, this very government of the Netherlands is advising companies against trading with Israeli companies who have any connection whatsoever with Jewish settlements on the West Bank. Dutch pension funds are being ‘discouraged’ from investing. I won’t elaborate on the very close contacts between the Netherlands and certain dubious countries, but it isn’t an entirely consistent policy.
Maybe wanting to be consistent is a typical human trait. Being consistent is considered a virtue. Politicians ought to behave consistently. Children should be raised in a consistent manner.
How consistent am I? When I’ve stated in a column that I avoid the female beggar outside the local supermarket, I feel I should keep it up. ‘Otherwise the column is out of date.’ When I’ve written that I never have visitors or visit people, then, too, I will stick to this habit. The same with cooking on a single-burner electric cooker. Redecorate my flat? Not in my lifetime. In essence, my political views and outlook on life haven’t changed since my teens. Suddenly this makes me look extremely boring.
Because I’m so strict with myself, I probably smoke and drink too much. By way of compensation. And in my mind I’m constantly disagreeing with myself. That’s my New Year’s resolution: I really will keep on contradicting myself. I can recommend it to everyone.
© Arnold Jansen op de Haar
© Translation Holland Park Press
Selfie
Cowboy in the Kingdom
An Angry Philanthropist
Oligarch with Red Umbrella
The Lives of Others
Uproar in the Czar Peter House
A Postcard Home
An Angry Ladies’ Hairdresser
Syrian Football
The Man Who is Always Late
What will survive of us is love
A Gibraltarian Librarian
A Gay Sympathiser
Hot Pants Harry
Cycling Sustained by Aunt Corry’s Pancakes!
A Slight Inconvenience
Phoning an Extraterrestrial
Naked in a Ballet Class
The Ouch, Ouch, Ouch Threshold
Eurovision
A Sincere Person
King of the People
Thatcher’s Secret Weapon
A Cycling Jeweller
Eating Like the Pope
A Poet with Gout
A Plastic Foreign Horse
A Bit Sfifling
A Roman Catholic Queen
Het grote voorbeeld van Johnson, Winston Churchill, was ook goed in metaforen. Hij verzon ooit het ijzeren gordijn voor de grens tussen het Oostblok en het Westen, maar ik moet toegeven dat condoom voor Nick Clegg ook behoorlijk blijft hangen.
Boris Johnson mag dan niet helemaal consequent zijn in het gebruik van scheldwoorden (‘eens een condoom, altijd een condoom,’ zeg ik altijd), hij is wel consequent in de strekking van zijn verhaal.
De kiezer wil graag dat politici consequent zijn. Wellicht is Boris daarom zo populair. De kiezer is zelf helemaal niet consequent. In de moderne democratie verandert hij voortdurend van politieke voorkeur. Maar van politici verwacht hij enige standvastigheid.
In een coalitie is dit vrijwel onmogelijk. Een politicus moet compromissen sluiten. En er is geen groter compromis dan de Europese Unie. Misschien dat veel kiezers er daarom zo’n hekel aan hebben.
Momenteel speelt het vraagstuk of staatshoofden en regeringsleiders al dan niet naar de Olympische Winterspelen van Sotsji moeten gaan, vanwege het Russiche anti-homo beleid.
Nederland stuurt de koning, de minister-president en de minister van sport. Je zou bijna aan een trojka denken. Veel andere Europese landen sturen geen staatshoofd of regeringsleider. En Obama stuurt Billie Jean King. Misschien kan Engeland Cliff Richard sturen. In een regenboogtrui. Dat wordt heerlijk zingen met die Russen op de tribune.
De Nederlandse premier is een groot voorstander van homorechten maar hij is niet van plan om de Winterspelen te boycotten. De premier had hier verschillende redenen voor. In april had Poetin Nederland bezocht en Rutte had maar één onderwerp met de Russische president besproken: de homorechten. Er was geen tijd voor andere zaken want Poetin had ‘er lol in’. Dat moet een wonderlijk bezoek zijn geweest. Maar Rutte had zijn plicht gedaan.
Hij had nog meer argumenten. Ook de regeringsleiders van Italië, Estland, Letland en Slovenië komen naar de Winterspelen. En Henri van Luxemburg. Ja, dan kun je niet wegblijven natuurlijk. En bovendien gaan, volgens Rutte, Franse presidenten nooit naar de Winterspelen. Die zijn veel liever bij hun minnares. En bondskanselier Merkel zal er ook niet zijn. Nee, die gaat zelf langlaufen. Beim Langlauf stürzte sie und zog sich einen Bruch des Beckenrings zu. Een schitterende zin voor een Duits dictee.
Tegelijkertijd raadt diezelfde Nederlandse regering bedrijven af zaken te doen met Israëlische bedrijven die ook maar iets te maken hebben met de Joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever. Nederlandse pensioenfondsen worden ‘ontmoedigd’ te investeren. Ik zal niet uitweiden over met welke dubieuze landen Nederland zeer goede contacten onderhoudt, maar helemaal consequent is het niet.
Misschien is het de mens eigen om consequent te willen zijn. Consequent zijn wordt gezien als een deugd. Politici behoren consequent te zijn. Bij het opvoeden van kinderen behoort men consequent te zijn.
Hoe consequent ben ik zelf? Als ik in een column zeg dat ik de plaatselijke bedelares voor de supermarkt ontwijk, vind ik dat ik dat ook moet volhouden. ‘Anders klopt de column niet meer.’ Als ik zeg dat ik nooit bezoek ontvang of op bezoek ga, dan wil ik dat ook volhouden. Dat ik op één pit kook, ook. Mijn flat verbouwen? Nooit van mijn leven. Mijn politieke voorkeur en levensovertuiging zijn sinds mijn jeugd niet wezenlijk veranderd. Opeens klinkt dat enorm saai.
Omdat ik zo streng voor mezelf ben, rook en drink ik wellicht teveel. Als compensatie. En in mijn hoofd spreek ik mezelf voortdurend tegen. Dat is mijn goede voornemen voor het nieuwe jaar: mezelf enorm blijven tegenspreken. Ik kan het iedereen aanraden.
© Arnold Jansen op de Haar
 window.___gcfg = {lang: 'en-GB'}; (function() {   var po = document.createElement('script'); po.type = 'text/javascript'; po.async = true;   po.src = 'https://apis.google.com/js/plusone.js';   var s = document.getElementsByTagName('script')[0]; s.parentNode.insertBefore(po, s); })();
Eerdere columns:
De wet van Nigella
Selfie
Cowboy in het koninkrijk
Een boze filantroop
Oligarch met rode paraplu
Het leven van de anderen
Rumoer in het Tsaar Peterhuisje
Een briefkaart naar huis
Een boze dameskapper
Syrisch voetbal
De man die altijd te laat is
What will survive of us is love
Een Gibraltarese bibliothecaris
Homosympathisant
Hot Pants Harry
Fietsen op tante Corry’s pannenkoeken!
Een klein ongemak
Telefoneren met een buitenaards wezen
Naakt in de balletklas
Het Oeioeioei-drempeltje
Eurovisie
Een oprecht mens
Koning van het volk
Thatchers geheime wapen
Een fietsende jewelier
Eten als de paus
Een dichter met jicht
Een plastic buitenlands paard
Een beetje benauwd
Een katholieke koningin