Skip to main content

A Boy from Westminster

Een jongen uit Westminster

September 22, 2014

By Arnold Jansen op de Haar

Last week, reports emerged from the Netherlands about Big Bird being seen at an over-18s festival surrounded by naked female dancers and men in bondage gear. This sprang to mind when Labour leader Ed Miliband began to get involved in the Scottish referendum. It was as if Eddie laddie had gatecrashed the wrong party.

After Ed got involved, the Yes camp immediately moved ahead. Only the intervention of former PM and Scot Gordon Brown reversed this trend, and afterwards Eddie laddie didn’t even thank him.

I’ve closely followed the referendum here in London. Can someone please explain to me why all Scottish female politicians look like housewives who have just been to the hairdresser? The type of woman you instantly expect to have a certain type of dog, most likely a poodle.

And the leaders of the Yes and No campaigns, Alex Salmond and Alistair Darling, seemed to land you straight in an episode of the Muppet Show.

Also, remarks from both camps that Scotland was the best country in the world brought me out in a rash. And the hatred of the English exhibited by the Yes voters was too bad. It almost made me want to plead for an English referendum to remove the Scots.

Now you may well ask: ‘Aren’t you being a bit too harsh about the Scots?’ That’s because during the campaign they were all rather insulting towards the English. They spoke about ‘Westminster’ or ‘people in Westminster’ as if they had smelled burnt toast.

The odd thing is that some of these Westminster people had been elected by the Scots themselves, and there are representatives of Wales and Northern Ireland at Westminster as well. I suddenly took pity on those Welsh and Northern Irish representatives.

In any case, it’s a fact that I’ve just moved from the Netherlands to London – to Westminster, in fact. In short, I’m not a politician, but I am one of these ‘Westminster people’.

After 27 years I’ve left my flat in Arnhem in the Netherlands. My country and I were intertwined; I was Dutch as the Scots are Scottish. But I can inform the Scots: ‘A change of air brings a new lease of life.’

If Alex Salmond is interested, I’m happy to give him a guided tour of Westminster. ‘The houses are painted white, which makes for a rather jolly atmosphere.’

Oh yes, even the Ugandan lady from the laundrette thought it extremely stupid that, in this day and age, the Scots were keen to wreck the boat.

Luckily the Scots voted against independence, because I feel English enough to think it would be a shame if the Scots left the United Kingdom. And I could never have imagined I would become a fan of Gordon Brown. It would be better if he replaced Eddie laddie and returned as Labour leader, or maybe, in two years’ time, became the First Minister of Scotland.

Do you know what’s really odd? The English are not allowed to criticise the Scots. Especially not now, when more power has been pledged to the Scots. They are already threatening that, if their demands aren’t met, an independent Scotland could emerge after all. It feels like a form a blackmail.

What’s great is that none of this affects this boy from Westminster. I’m not English. I left a country I love to live in a country I love even more. I moved to a city I love more than my old city, and to a part of London, Westminster W2, I enjoy even more than my old neighbourhood. But I’ve been living there for just a few months, and now the Scots have started to insult me.

And I’m such a fan of the Edinburgh Book Festival, too. Fortunately, Edinburgh voted against independence by a convincing margin. At the moment I’m less enamoured of Glasgow. I can’t help it: I am, after all, a boy from Westminster.
 
© Arnold Jansen op de Haar
© Translation Holland Park Press
arnold jansen op de haar

Visit Arnold’s home page to find out more about his other publications.
 
Previous columns:
Adventure in Amsterdam
Amalia & George
Cheering Quietly
Human Waste
D-Day for Poetry
A Dog in London
Van Gaal and Wurst
Baby King George
The Virgin Train from Birmingham
Nuclear Hospitality
Vladimir the Viking
Ski Girl with Moustache
Phoenix
Message From the Bathtub
A Consistent Resolution
Nigella’s Law
Selfie
Cowboy in the Kingdom
An Angry Philanthropist
Oligarch with Red Umbrella
The Lives of Others
Uproar in the Czar Peter House
A Postcard Home
An Angry Ladies’ Hairdresser
Syrian Football
The Man Who is Always Late
What will survive of us is love
A Gibraltarian Librarian
A Gay Sympathiser
Hot Pants Harry
Cycling Sustained by Aunt Corry’s Pancakes!
A Slight Inconvenience
Phoning an Extraterrestrial
Naked in a Ballet Class
The Ouch, Ouch, Ouch Threshold
Eurovision
A Sincere Person
King of the People
Thatcher’s Secret Weapon
A Cycling Jeweller
Eating Like the Pope
A Poet with Gout
A Plastic Foreign Horse
A Bit Sfifling
A Roman Catholic Queen

Er kwamen afgelopen week berichten uit Nederland dat Pino was gesignaleerd op een 18-plusfestival tussen naakte danseressen en mannen in sm-tuigjes. Daar moest ik aan denken toen Labour-leider Ed Miliband zich begon te bemoeien met het Schotse referendum. Alsof Edje kadetje op het verkeerde feestje was beland.

Toen Ed zich ermee begon te bemoeien, stond het ja-kamp gelijk op voorsprong. Alleen interventie van oud-premier en Schot Gordon Brown deed het tij weer keren. En Edje kadetje bedankte hem naderhand niet eens.

Ik heb dat Schotse referendum hier in Londen op de voet gevolgd. Kan iemand mij uitleggen waarom vrouwen in de Schotse politiek er altijd uitzien als huisvrouwen die net van de kapper komen? Van die vrouwen van wie je onmiddellijk weet wat voor een hond ze hebben. In de meeste gevallen een poedel.

En met de leiders van het ja- en nee-kamp Alistair Darling en Alex Salmond leek je in de Muppetshow terechtgekomen te zijn.

Waar ik ook uitslag van kreeg waren de opmerkingen van beide kampen dat Schotland het beste land van de wereld is. En die haat van de ja-stemmers tegen de Engelsen was ook erg. Ik kreeg bijna zin om te pleiten voor een Engels referendum om die Schotten eruit te gooien.

Nu zult u misschien zeggen: ‘Ben je niet wat hard voor die Schotten?’ Het komt allemaal omdat men in de campagne behoorlijk beledigend was voor Engeland. Men sprak van ‘Westminster’ of ‘de mensen uit Westminster’ alsof men aangebrande spruitjes had geroken.

Het gekke is dat een deel van die mensen in Westminster zelf door de Schotten gekozen is, en in Westminster zitten ook vertegenwoordigers uit Wales en Noord-Ierland. Ik kreeg opeens medelijden met die vertegenwoordigers uit Wales en Noord-Ierland.

Maar het geval wil ook dat ik net van Nederland naar Westminster, Londen, ben verhuisd. Kortom: ik ben geen politicus maar wel ‘een van die mensen uit Westminster’.

Na 27 jaar heb ik mijn flat in Arnhem, Nederland, verlaten. Het land waarmee ik vergroeid was. Ik was zo Nederlands als de Schotten Schots. Maar ik kan de Schotten zeggen: ‘Verandering van lucht doet leven.’

Als Alex Salmond er zin in heeft, wil ik hem hier best in Westminster rondleiden. ‘De huizen zijn hier wit geschilderd, dat geeft een zekere vrolijkheid aan het geheel.’

O ja, zelfs de Oegandese mevrouw van de wasserette vond het hartstikke stom dat men in dit tijdsgewricht in Schotland de zaak een beetje op zijn kop ging zetten.

Gelukkig stemden de Schotten tegen onafhankelijkheid. Want ik ben ook wel weer zo Engels dat ik het jammer zou vinden als die Schotten het Verenigd Koninkrijk zouden verlaten. En ik had nooit gedacht dat ik een fan zou worden van Gordon Brown. Die moet Edje kadetje maar vervangen en weer leider van Labour worden. Of misschien kan hij over twee jaar eerste minister van Schotland worden.

En weet je wat nu het gekke is? Engelsen mogen geen kritiek uiten op de Schotten. Zeker niet nu er toezeggingen zijn gedaan aan de Schotten voor meer bevoegdheden. Men dreigt al dat als er niet aan de eisen voldaan wordt, er alsnog een onafhankelijk Schotland kan komen. Het voelt als een vorm van chantage.

Het fijne is dat deze jongen uit Westminster daar geen last van heeft. Ik ben niet Engels. Ik ben uit een land waar ik van houd vertrokken om in een land te gaan wonen waar ik nog meer van houd. Ik ben naar een stad gegaan waar ik meer van houd dan mijn oude stad. En een deel van Londen, Westminster (W2), dat ik nog veel leuker vind dan mijn oude wijk. Maar nou woon ik er net een paar maanden, beginnen die Schotten me te beledigen.

En ik houd nog wel zo van het Edinburgh Book Festival. Gelukkig heeft Edinburgh in ruime mate tegen onafhankelijkheid gestemd. Glasgow trekt me momenteel iets minder. Ik kan er ook niets aan doen. Ik ben namelijk een jongen uit Westminster.

© Arnold Jansen op de Haar

"arnold

  window.___gcfg = {lang: 'en-GB'};  (function() {    var po = document.createElement('script'); po.type = 'text/javascript'; po.async = true;    po.src = 'https://apis.google.com/js/plusone.js';    var s = document.getElementsByTagName('script')[0]; s.parentNode.insertBefore(po, s);  })();

Eerdere columns:
Avontuur in Amsterdam
Amalia & George
Zachtjes juichen
Menselijk afval
D-Day voor poёzie
Een hond in Londen
Van Gaal en Wurst
Baby King George
De Virgin trein uit Birmingham
Nucleaire gastvrijheid
Vladimir de Viking
Ski-meisje met snor
Feniks
Bericht vanuit de badkuip
Een consequent voornemen
De wet van Nigella
Selfie
Cowboy in het koninkrijk
Een boze filantroop
Oligarch met rode paraplu
Het leven van de anderen
Rumoer in het Tsaar Peterhuisje
Een briefkaart naar huis
Een boze dameskapper
Syrisch voetbal
De man die altijd te laat is
What will survive of us is love
Een Gibraltarese bibliothecaris
Homosympathisant
Hot Pants Harry
Fietsen op tante Corry’s pannenkoeken!
Een klein ongemak
Telefoneren met een buitenaards wezen
Naakt in de balletklas
Het Oeioeioei-drempeltje
Eurovisie
Een oprecht mens
Koning van het volk
Thatchers geheime wapen
Een fietsende jewelier
Eten als de paus
Een dichter met jicht
Een plastic buitenlands paard
Een beetje benauwd
Een katholieke koningin